In september kon het wat spellenpret niet op! Het begon met een spellendag van Spellenpret in Sassenheim, ging door met een spellenavond bij de spellenvereniging in Stuttgart en eindigde met een spellendag met Peter Hein, Anton en Coen. En tussendoor kwamen er ook nog flink wat spellen op tafel, waardoor aan het eind van de maand de teller op 37 spellen uit kwam. Mijn meest gespeelde spel was Scrabble (zes keer), op de voet gevolgd door Splendor (5 keer).
Ik speelde flink wat spellen voor het eerst namelijk:
- Kuh Vadis: een heel licht tweepersoons dobbelspelletje, een beetje te licht naar mijn smaak
- Broom Service: super spannend spel waarin “denk jij wat ik denk dat jij denkt” centraal staat
- One Night Ultimate Werewolf: weerwolven variant die ik niet helemaal begreep
- Concordia: complex spel dat ik echt nog eens moet spelen, maar waarvan de eerste indruk positief was
- Dead of Winter: coöperatief zombiespel met mogelijk verborgen verrader, ik heb me er prima mee vermaakt
- Dragon Parade: een Kniziaans touwtrek kaartspelletje, erg licht en luchtig maar best leuk voor een keertje
Van deze spellen vond ik Broom Service het leukste. Ik heb dit spel inmiddels drie keer gedaan, met telkens een verschillend aantal spelers (2/4/5). Het spelde werkte met ieder aantal spelers uitstekend. Het is een heerlijk spel waar je met een beetje goed denkwerk, wat blufwerk en een beetje geluk een heel eind komt. Het verraste me hoe ontzettend spannend dat spel met twee spelers was.
Verder kwamen er deze maand nog wat oudere spellen op tafel. Santiago was daarvan het spel dat mij in positieve zin het meest verraste. Ik speelde dit spel voor het laatst in 2005 en kon me er van herinneren dat ik het best leuk vond, maar een beetje thema-loos en droog. Het klopt wel dat het spel niet heel thematisch is en tamelijk abstract, maar er zat veel meer interactie tussen de spelers in dan ik me kon herinneren. In het spel leg je landbouwgronden aan, maar die moeten wel bewaterd worden. Iedere ronde wordt er echter maar één irrigatiekanaal aangelegd en wel door de speler die het minst geboden heeft voor de beurtvolgorde waarin de landbouwgronden worden vergeven. Deze speler mag echter niet zo maar ergens het kanaal graven, hij moet eerst de andere spelers laten bieden op waar zij vinden dat het kanaal komt. Vervolgens mag je één van deze biedingen accepteren of je legt het kanaal ergens anders maar dan moet je zelf aan de bank het hoogste bod+1 betalen. De spelers mogen bovendien samenwerken om een plaats voor het kanaal aantrekkelijk te maken. Dit geeft het spel een hele eigen dynamiek die mij wel beviel.
Verder kwam Pandemic the Cure weer op tafel. Eén keer op spellenpret, waar we een eind kwamen maar toch verloren. En twee keer op de spellendag met Peter Hein, Anton en Coen. Het eerste potje verloren we daar kansloos, maar het tweede potje wisten we te winnen. En omdat Pandemic the Cure een spel is waar je veel vaker wint dan verliest, smaakte deze overwinning zeer zoet.