Metro

Het spel …

Metro is een (bord)legspel in de traditie van Conquistador en het onlangs in Duitsland bekroonde Carcassonne. Dit brengt doorgaans met zich mee dat spelers worden geconfronteerd met meerdere keuzemogelijkheden en vele scoringskansen. Met als spelthema de aanleg van nieuwe metrolijnen in Parijs voor de wereldtentoonstelling van 1900, geldt dit ook voor Metro.

Het spelmateriaal bevindt zich in de voor Queen Games karakteristieke rechthoekige en sfeervol geïllustreerde doos en bestaat uit: 60 spoortegels, 61 metrostellen (in 6 kleuren), 6 telpionnen en een (8×8 vakjes) groot spelbord met aan de rand een scorespoor en 32 metro-stations en in het centrum nog eens (acht) metrostations. Het speelbord bestaat voor het overige uit lege vierkante vakjes waarin de spoortegels worden gelegd. In tegenstelling tot Conquistador en Carcassonne is er dus geen vrij uitlegveld voor de tegels.

Aan het begin van het spel worden de verschillende (aan de rand van het bord liggende) metrostations verdeeld onder de spelers. Het is de bedoeling om vanaf dat moment te werken aan zo lang mogelijke metrolijnen vanuit je eigen stations. Dit vindt plaats door middel van het aanleggen van spoortegels. Per speelbeurt leg je een spoortegel neer en pak je er weer één terug van de gedekte stapel. Op elke tegel staat een bepaald patroon van metrolijnen. Hiermee geef je de route van je metrolijn vorm, maar, en dat is het leuke aan het spel, je kan ook de route van metrolijnen van medespelers een andere wending geven. Tegels mogen namelijk overal worden aangelegd, zolang ze maar grenzen aan een metrostation (aan de rand van het bord) of aan een andere spoortegel. In de basisregels dient de tegel ook zodanig te worden aangelegd dat de rode pijl op de tegel overeenstemt met de richting van de pijl op het bord.

Hoe langer je eigen metrolijn is hoe meer punten je scoort. Over elke tegel dat een metrolijn loopt ontvang je 1 punt. De telling vindt direct plaats zodra de metrolijn een ander station aandoet. Is dit eindstation een station in het centrum, dan verdubbelt de score van de lijn. Naarmate het spel vordert nemen de hoofdbrekens dan ook toe. Wat te doen? Je eigen lijn nog wat langer maken of die van je medespeler frustreren en richting eindstation sturen? Tak je nu al aan op een centrumstation of maak je de route nog een tegeltje langer met alle risico dat medespelers je lijn verder afbuigen? Na het aanleggen van de laatste spoortegel eindigt het spel en heeft degene met de meeste punten gewonnen.

… en de waardering

Metro is een gemakkelijk te leren en snel te spelen spel. De vele aanlegmogelijkheden die de spoortegels bieden geven het spel net zoveel diepgang als het gebruik dat de spelers ervan willen maken. Met name wiskundigen zullen (de opbouw van) het lijnennet, dat door de aanleg van tegels ontstaat, kunnen waarderen. Sterk punt van Metro is dat het zeer goed met twee spelers te spelen is. Met meer spelers neemt de grip op je eigen metrolijnen af en neemt de tijdsduur toe. Advisering bij de aanleg van tegels van medespelers kan dan wel voor meer (soms ongewenste) interactie zorgen. Een leuk spel dat het liefst niet met al te diepe denkers wordt gespeeld.

Een gastrecensie van Roger