Monstermaler

Het spel …

De meeste hardcore spellenliefhebbers hebben niet zo veel op met de zogenaamde party-games. Ik vermoed dat hetzelfde geldt voor spellenbedenkers. Het is dus op zijn minst opvallend te noemen dat de spelauteurs Friedemann Friese, Marcel-André Merkle en Andrea Meyer samen een party-game hebben ontwikkeld.

In Monstermaler (Split Personality in het Engels) moet er net als in de andere party-game classic Pictionary getekend en geraden worden. In Monstermaler moeten de spelers bekende personen tekenen en de andere spelers moeten vervolgens raden wie er is afgebeeld. Elke tekening wordt echter door twee spelers samen gemaakt, waardoor sommige bekendheden nogal monsterlijk uitpakken.

Alle spelers krijgen een velletje papier met daarop op de voorkant de contouren van een jongetje en een lijn om aan te geven waar het midden zit. Iedereen schrijft vervolgens op de achterkant wie hij gaat tekenen. Voor degenen die geen inspiratie is staat op de achterkant een lijst waar je ook iemand uit mag kiezen. Hierop vind je bijvoorbeeld Elvis, Mona Lisa, Elton John, Cleopatra, de paashaas en een lego-mannetje). Vervolgens vouw je het blaadje dubbel over de vouwlijn en teken je de linkerhelft van de door jou gekozen persoon.

Zodra iedereen klaar is, geeft iedereen het blaadje door naar zijn linker buurman. Die kijkt dan wie het geacht wordt te gaan tekenen (zonder natuurlijk te kijken wat er al getekend is) en tekent de rechterhelft van de persoon. Zodra iedereen klaar is worden de kunstwerken één voor één getoond. Wie als eerste raad wie er op de tekening staat, krijgt deze tekening en wint daarmee twee punten. Als niemand het goed heeft, moeten de artiesten de tekening houden en krijgen hiervoor beide één punt aftrek. Je mag zoveel rondes spelen als je wilt en wie aan het eind van het spel de meeste punten heeft, heeft natuurlijk gewonnen.

… en de waardering

Een echte party-game speel je voor de lol en de gezelligheid, niet om te winnen. Er moet vooral veel en hard gelachen worden. Met Monstermaler gaat dat geheid lukken. Voor degenen die niet zo goed kunnen tekenen is het heel handig dat er al contouren van een jongetje op het blaadje staan. En door deze contouren aan te houden, lukt het ook om de beide getekende helften min of meer op elkaar te laten aansluiten. Ik vond Monstermaler erg leuk, ondanks mijn gebrek aan tekentalent. Het is erg grappig om te zien op welke manier andere spelers de kenmerken van bekendheden proberen uit te beelden en hierover ontstonden ook leuke discussies (draagt Nana Mouskouri nou wel of niet altijd een lange jurk). En tot mijn verbazing kon Monstermaler zelfs de mensen die eigenlijk niet van spellen houden overtuigen.