Geplaatst door Spelers: Anneke, Bas, Dagmar, Dirk Jan, Jacqueline, Mark, Niek, Peter Hein, Wendy en Willemien
Gespeelde spellen:
Emira
Händler von Genua
Caylus
Relikt
Vroeger of Later
Niek was de volgende dag jarig en ter gelegenheid daarvan was de spellenavond bij hem en Dagmar. Dagmar had Emira klaargelegd en hoopte op voldoende medespelers, die maar moeilijk te overtuigen bleken. Uiteindelijk vond ze Mark en Peter Hein bereid en ook Niek schoof aan. De anderen zochten liever wat leuk(er)s in de spellenkast van Damgar en Niek en kwamen met Caylus en Händler von Genua op de proppen.
Spelers: Dagmar, Mark, Niek en Peter Hein
Dagmar en Niek hadden het de vorige week al gespeeld en hadden de regels nog vers in het geheugen. Terwijl Dagmar de regels uitlegde aan Mark en Peter Hein kon Niek dus voor thee en taart zorgen. Het thema lokt natuurlijk de voorspelbare grappen uit (over wie het grootste paleis heeft en dergelijke), maar daaronder blijkt zich nog wel een serieus spel te verbergen.
Emira is vooral een biedspel. Spelers bieden op het recht om als eerste een actie te mogen kiezen, waarbij iedere actie maar een keer per ronde gekozen mag worden. Het doet daarmee erg denken aan Fürsten von Florenz, al gaat de biedronde daar een stuk sneller omdat je daar weet waar je op biedt en hier niet. Je kunt bieden op twee soorten dingen: karavanen die je inkomsten op peil houden en allerlei zaken die je nodig hebt om aan meer prinsessen en daarmee de winst te komen.
Dagmar en Mark gingen bij de eerste biedrondes voor de prinsessen, Niek en Peter Hein brachten liever eerst hun cashflow op orde. Dit pakte niet gunstig uit voor Dagmar en Mark. In de eerste ronde kreeg Mark direct een prinses die wel een erg dure schoenensmaak had en daarmee een onderhoud van honderd goudstukken per beurt opeiste in plaats van de gebruikelijke vijftig. In combinatie met gebrekkige inkomsten plaatste hem dat in een lastige positie. Maar gelukkig had hij ook de biologe en kon daarmee goedkoop aan kamelen komen. Dankzij die kamelen bespaarde hij weer veel geld bij het bieden.
Dagmar kwam al snel op drie prinsessen (terwijl Niek en Peter Hein pas hun eerste hadden), maar werd toen getrakteerd op een gigolo (in de oorspronkelijke versie een prinses die de damesliefde aanhangt, maar vanwege tere Amerikaanse zieltjes bleek hier toch een aanpassing nodig), die er met een van haar prinsessen vandoor ging.
Dagmar en Mark zaten nu een beetje vast en besteedden een paar beurten aan het op peil brengen van hun inkomsten. Niek en Peter Hein zagen hun kans nu schoon en begonnen de ene na de andere prinses binnen te halen. Niek wedijverde met Dagmar om wie er het fraaist verzorgd uitzag, Peter Hein had geen zin in dat nichterige gedoe en liet er geen mistverstand over bestaan wie hier nu het grootste paleis had. En hij was nog eens rijk ook. Wat kan een prinses meer verlangen?
Het spel kwam nu wat meer op gang, maar met vier prinsessen voor zowel Niek als Peter Hein en twee voor Dagmar en Mark was niemand nog maar in de buurt van de vereiste zeven dames. Of was er iemand dicht bij zijn missie? Dat laatste bleek het geval toen er weer een prinses langskwam. Peter Hein had gezien dat hij zou winnen als hij deze prinses zou krijgen. Daarvoor moest hij wel het statussymbool winnen, dat maar liefst 1200 goudstukken kostte. Gelukkig had hij nog wat geld over en zette direct hoog in met een bod van 300. Dagmar en Niek haakten direct af, Mark ging wel mee. Peter Hein vermoedde dat Mark ook zijn zinnen head gezet op het statussymbool (en vice-versa), dus hij besloot te overbieden. Na wat gereken en gepeins haakte Mark af bij 340 en ging het statussymbool naar Peter Hein. Daarmee kreeg hij de prinses die hij nodig had voor de missie en won het spel. Compleet blut, maar de dames waren binnen!
Misschien dat het door zijn winst kwam dat Peter Hein nog het meest positief gestemd was. Iedereen was het er over eens dat Emira veel te traag is en daarmee te lang duurt voor wat het biedt. Een ander biedsysteem zou misschien tijd besparen, maar ook alle administratie begon na een tijdje toch wel tegen te staan. Kortom, Emira is bijna een leuk spel. Bijna.
Uitslag: Peter Hein 5, Niek 4, Dagmar en Mark 2
Waardering: Peter Hein 3, Dagmar, Mark en Niek 2
Spelers: Anneke, Willemien en Jacqueline
Een oude bekende werd uit de kast geplukt, deze avond bij Dagmar en Niek: Händler von Genua, één van de leuke spellen van Alea (Ravensburger).
Nadat alles is klaargelegd kan de startspeler beginnen, in dit geval Anneke. Er wordt met een rode en blauwe 8-kantige dobbelsteen gegooid en het resultaat bepaalt waar je in je beurt begint. Je hebt de mogelijkheid om vanuit het startpunt vier vakken verder te gaan. Dit kunnen vakken zijn met of zonder acties. De andere spelers kunnen bieden op de diverse acties binnen de actieradius van deze vier vakken. Dit kan van invloed zijn welke kant je opgaat. Uiteraard verlies je bij het bieden door de andere spelers je eigenbelang niet uit het oog.
Tijdens het verloop van het spel leek het erop dat Anneke een forse voorsprong opliep ten opzichte van de andere spelers. Anneke voerde veel kleine opdrachten uit, waarvoor ze achteraf gezien, soms wat te veel had geboden. Willemien legde zich toe op de privileges en Jacqueline schipperde daar zo?n beetje tussendoor. Bij Willemien leek het in eerste instantie allemaal wat mager uit te pakken. Maar?. schijn bedriegt: zij kwam als winnaar uit de bus! Anneke werd tweede en Jacqueline was hekkensluiter.
Uitslag: Willemien 950, Anneke 790, en Jacqueline 760
Waardering: Willemien 4½, Jacqueline 4, Anneke 3½
Spelers: Dagmar, Mark, Niek en Peter Hein
Ondanks het trage verloop was Emira toch eerder afgelopen dan de andere spellen. Omdat het nog niet verschrikkelijk laat was en de anderen toch nog bezig waren kwam er nog een tweede spel op tafel. Dat was Relikt, dat Dagmar nog niet gespeeld had en graag wilde proberen. Mark en Peter Hein kenden het al maar vonden een opfrissing van de regels wel handig, vooral over de actiekaarten.
Dit potje zaten zo?n beetje alle goede schatten er in en lag er altijd wel een schat die iedereen wel wilde. De heren hadden elk al vroeg in het spel een negatieve schat genomen, in de verwachting dat die soort later ook wel tevoorschijn zou komen. Dat gebeurde natuurlijk en doorgaans waren de andere spelers niet te beroerd om de negatieve schatten naar de goede speler te dirigeren. Iedereen had er veel last van dat het juist de andere waren die de kaarten in hun kleur hadden. Dat was wel weer positief, want niemand had hiermee een duidelijk voordeel. Het nadeel was dat het soms maar een loterij was naar wie een kaart zou gaan. Het ruilen van tenten hielp niet echt, want tegen de tijd dat je dacht de goede kaarten in handen te hebben was de tent alweer ergens anders en kon je weer weinig zinnigs doen.
Peter Hein had de gok gewaagd door op de negatieve schatten van waardes ?5? en ?6? in te zetten. Dat pakte goed uit, want beide schatten zaten er nog een keer in (en niemand zag zich geroepen die in te pikken). Met wat positieve schatten haalde hij een hele nette score. Mark en Niek waren er ook in geslaagd paartjes van dezelfde minschatten te verzamelen en haalden ook goede scores. Dagmar was wat minder succesvol en eindigde in de min.
Het had Mark en Peter Hein wat langer gekost, maar Dagmar en Niek zagen al na een potje dat het helemaal geen leuk spel is. Te traag en te veel chaos, geen fijne combinatie.
Uitslag: Peter Hein 20, Niek 16, Mark 11, Dagmar -4
Waardering: allen 2
Spelers: Anneke, Willemien en Jacqueline
Vroeger of later is een recent uitgegeven geschiedenisspel van Jumbo. De regels zijn uitermate eenvoudig. Leg het kaartje met een gebeurtenis uit het verleden in het juiste tijdpad en wie het eerst al zijn kaarten kwijt is, is winnaar.
Om te beginnen krijgt iedere speler negen kaarten op hand. Om beurten wordt een gebeurteniskaartje neergelegd. De speler na jou heeft de taak om al dan niet het tijdpad te controleren. Voert hij geen controle uit, mag hij zijn eigen kaart spelen. Kiest hij wel voor controle dan heeft dat consequenties. Als het tijdpad onjuist is krijgt de speler die de laatste kaart heeft neergelegd drie strafkaarten. Ligt alles wel op de goede volgorde dan krijgt de speler die de controle in gang heeft gezet drie strafkaarten.
Er zit niet veel spanning in het spel; je zou het zelfs gezapig kunnen noemen. Maar toch is het wel onderhoudend. Want wanneer waren ook alweer de Hoekse en Kabeljauwse twisten? Weet u het nog?
Jacqueline is als eerste haar kaarten kwijt (heeft getrouwd zijn met een voormalig geschiedenisleraar soms toch nog zijn voordelen), Anneke wordt tweede en Willemien sluit de rij.
Waardering: Willemien 4, Anneke en Jacqueline 3½