Next Station London

De Londense metro, of te wel The Tube, brengt je niet alleen van de ene naar de andere toeristische hotspot, maar is zelf ook een toeristische attractie van formaat. Je hebt Londen niet écht beleefd als je niet ten minste één keer de kortste route van Notting Hill Gate naar Bakerstreet (of twee andere stations) hebt uitgedokterd en de waarschuwing “Mind the gap” hebt gehoord. Niet voor niets prijkt de plattegrond van de Londense metro met al haar vrolijk gekleurde lijnen op menig souvenir. In Next Station London krijgen spellenspelers carte blanche om het metrostelsel van Londen opnieuw vorm te geven. Lukt het jou om net zo’n iconisch ontwerp te maken als het huidige stelsel?

Next Station London is een flip & write spel waarin je op een kaartje van Londen metrolijnen gaat tekenen. Op de kaart staan geen namen, maar wel de rivier de Thames die centraal door het bord slingert. De stations zijn aangegeven met abstracte figuurtjes (vierkantje, rondje, etc.) waar een rondje om heen staat als het een gewoon station is en een zonnetje als het een toeristische hotspot is. Het enige wat dus ontbreekt, zijn de metrolijnen zelf.

Het spel duurt vier rondes en in iedere ronde ontwerp je één metrolijn. Je gebruikt hiervoor de bijgeleverde potloden (paars, roze, groen en blauw). Je begint bij het vertrekstation in de kleur die je gekozen hebt. Er wordt vervolgens een kaartje opengedraaid dat aangeeft naar wat voor station je moet gaan (vierkantje, rondje, etc.). Vervolgens teken je in een rechte lijn een verbinding tussen je startstation en het station wat je gekozen hebt. Nadat iedereen een lijn getekend heeft, wordt er een nieuw kaartje opengedraaid en tekent iedereen weer een lijntje waarbij je één van de uiteinden van je metrolijn verlengt. Als je geluk hebt, wordt zelfs het kaartje opengedraaid waarmee je een aftakking mag maken van je route om je lijn nog verder uit te breiden. Bij het tekenen van de lijnen moet je er wel rekening mee houden dat de lijnen elkaar niet mogen kruisen (afgezien van via een gedeeld station).

Aan het eind van elke ronde wordt de zojuist aangelegde metrolijn gewaardeerd. Je kijkt daarvoor hoeveel wijken je hebt aangedaan in Londen (die worden met gele strepen aangegeven op het kaartje) en dat aantal vermenigvuldig je het met grootste aantal stops dat je in één wijk hebt gemaakt. Daar tel je nog twee punten bovenop voor iedere keer dat je onder de Thames bent doorgegaan. Verder kleur je op je briefje de bolletjes in voor het aantal toeristische hotspots dat je lijn heeft aangedaan. Hier scoor je ook nog punten voor.

Aan het eind van het spel scoor je dan ten slotte nog punten voor stations die op meerdere lijnen zijn aangesloten (voor de overstappers) en wie dan de meeste punten heeft wint het spel.

Als je zin hebt in meer uitdaging, dan kan je het spel nog uitbreiden met een module waarbij opdrachten worden geïntroduceerd. Denk aan het moeten creëren van een minimum aantal overstapstations of het verplicht moeten aandoen van alle toeristische hotspots in de stad. Of met een tweede module waarbij je iedere ronde een speciale eigenschap mag gebruiken die hoort bij een bepaalde kleur lijn.

…en de waardering

Next Station London is een lekker luchtig spelletje dat heerlijk snel wegspeelt. Het doet me sterk aan Railroad Ink denken, maar Next Station London is nog wat luchtiger. Laat ik het maar meteen zeggen: ik houd van dit soort spelletjes en Next Station London is geen uitzondering op deze regel. Ik vind het leuk om de metrokaart opnieuw in te kleuren. Je ziet de forensen al dankbaar van het centrum naar hun buitenwijk zoeven, zittend tussen de toeristen die het ritje zelf alleen al een toeristisch hoogtepunt vinden. Of je hoort de locals in gedachte al klagen over de onlogische zigzaglijnen die je hebt aangelegd waardoor ze ontzettend om moet reizen om over te kunnen stappen. Alles mag, het is jouw kaart.

Next Station London is wel echt een multiplayer solitaire. Ieder speelt voor zich en alleen bij de eindwaardering kom je elkaar tegen. Je kan elkaar op geen enkele wijze beïnvloeden of blokkeren. Maar dat neemt niet weg dat het heel bevredigend kan zijn als de kaarten zo gedraaid worden dat jij de lijnen precies zo kan tekenen als je wilt, terwijl de ander  kreunt dat er weer een kaart omgedraaid wordt waar hij of zij niets mee kan of wil. Dat is toch ook een vorm van interactie.