Spring Meadow

Spring Meadow is het derde en laatste deel van de tetris-triologie van Uwe Rosenberg die begon met Cottage Garden en Indian Summer. In Spring Meadow staat het moment centraal waarop in de bergen de sneeuw wegsmelt, de eerste bloempjes beginnen te bloeien en de marmotten hun holletjes weer uit komen. Idyllischer kan het bijna niet.

In Spring Meadow hebben alle spelers een eigen spelersbordje dat een berghelling voorstelt. Op een ander bord liggen de tetris-stukken die de stukken grond voorstellen waar de sneeuw is gesmolten. Een wegwijzer die aan de rand van dit bord staat geeft aan uit welke rij een speler een stuk mag uitzoeken om op zijn bord te plaatsen (en als dat gebeurt is, schuift de wegwijzer door naar de volgende rij).

Het tetris-stuk dat de speler gekozen heeft,  legt deze speler vervolgens op zijn of haar spelersbordje. Je mag het stuk overal neerleggen, maar het liefst bouw je je bordje van onder naar boven vol. Op bepaalde momenten in het spel is er namelijk een telling en dan scoor je onder andere punten voor je volledig gevulde rijen (van onderaf bezien). Verder wil je de stukken graag zo neerleggen dat de gaatjes die er in zitten precies over de marmotten-holletjes komen te liggen (dit levert bij een telling ook weer extra punten op). En ten slotte wil je graag dat de gaatjes horizontaal of verticaal naast elkaar liggen. Iedere keer dat je namelijk een groepje aangrenzende gaatjes maakt (of uitbreidt), mag je een speciale tegel pakken en aanleggen.

En zo leggen de spelers om de beurt een tegel aan, net zo lang tot aan het begin van iemands beurt de wegwijzer bij een rij staat met nog maar één tetris-stuk (of twee als je met twee spelers bent). Op dat moment wordt een tussentelling gestart. Zoals gezegd scoor je dan punten voor iedere volledig gevulde rij van onderaf bezien en voor de marmottenholletjes waar precies een gaatje over heen ligt. En daarnaast krijg je nog punten voor de eerste niet volledig gevulde rij (van onderaf bezien). En ten slotte krijgt de speler die net aan de beurt was nog twee punten als troost voor het net niet meer een stuk mogen aanleggen voor de waardering.

De speler die op dat moment de meeste punten heeft, wint de ronde en scoort een overwinningsfiche. Daarna moet deze speler marmotten-fiches leggen op al zijn marmotten holletjes waar precies een gaatje boven lag. Dat remt niet alleen de voorsprong voor de volgende telling een beetje af, maar zorgt er vaak ook voor dat groepen gaatjes uit elkaar vallen doordat net een verbindend gat wordt bedekt waardoor je ook in het spel een beetje op achterstand wordt gezet. Vervolgens worden alle tegels natuurlijk weer bijgevuld en spelen de spelers verder tot de volgende telling.

De eerste speler die twee overwinningsfiches heeft, wint het spel.

…en de waardering

Ik vind Spring Meadow een beetje lastig te waarderen. Aan de ene kant vind ik het een leuk puzzelspelletje dat ik met veel plezier speel. Het is een leuke uitdaging om de stukken zo te plaatsen dat je snel hele rijen vult. Het helpt daarbij zeker als je slim gebruik maakt van de bonustegels die je krijgt als je groepjes gaatjes weet te maken. En ik vind het slim gevonden hoe de winnaar van een ronde op achterstand wordt gezet doordat hij marmotten-holletjes moet bedekken (dat voorkomt een run away leader probleem). Spring Meadow ziet er ook nog eens heel schattig uit. Als je goed kijkt, staan op veel bonustegels kleine diertjes getekend (bijvoorbeeld een klein slangetje, een kikker of een konijn) en de marmotjes zijn super cute.

Maar waar ik minder over te spreken ben is over de twee punten die de speler in wiens beurt de tussentelling valt cadeau krijgt als compensatie voor het niet meer mogen plaatsen van een stuk voor de telling. Zeker in de eerste ronde is dat een te groot cadeau, wat in veel potjes die ik gespeeld heb, de doorslag gaf. Deze punten krijg je bovendien zelfs als iedereen evenveel beurten heeft gehad en er dus weinig te compenseren valt. Verder krijgen de andere spelers die in een ronde ook nog niet aan de beurt zijn geweest, de compensatie-punten niet. Dit vind ik raar en onevenwichtig. Ik kan begrijpen dat je misschien iets wilt doen voor spelers die een beurt minder hebben gehad, maar doe dat dan consequent alleen in dát geval en bovendien consequent voor álle spelers die een beurt minder hadden. Gelukkig wordt de winnende speler vervolgens wel weer een beetje afgeremd doordat hij of zij marmotten fiches moet gaan plaatsen, waardoor het vaak toch weer een beetje goed komt. Het spel duurt bovendien kort genoeg om een revanche-potje te spelen. En het is een goed teken, dat ik daar meestal nog zin in heb ook.