Ik vermoedde het al een tijdje, maar sinds de top-100 weet ik zeker: ik heb een erg gemiddelde smaak in spellen. Van mijn persoonlijke top-20 was er slechts één spel dat de lijst niet haalde (Turmbau zu Babel) en dat was nog op de tiebreaker van het aantal stemmen ook. Nu kan ik natuurlijk ook zeggen dat ik gewoon van goede spellen houd, maar dan is er altijd wel een pedanterik die een gevatte opmerking meent te moeten maken, dus dat zeg ik maar niet.
Maar helaas betekent dit niet dat ik alle spellen die ik leuk vind makkelijk op tafel krijg. Bij tweepersoonsspellen heb ik me daar bij neergelegd. Helen vindt niet alles leuk wat ik leuk vind (BattleLore iemand?), maar als je maar één vaste medespeler hebt voor tweepersoonsspellen is de kans natuurlijk groot dat er aardig wat spellen zijn die slechts een van beide leuk vindt.
Met spellen voor meer spelers ligt dat anders. Ik doe met veel verschillende mensen spelletjes, en voor vrijwel ieder spel weet ik wel enthousiaste medespelers te vinden. Met een trieste uitzondering: In de Ban van de Ring. Iedere keer als ik er dan toch in slaag, krijg ik het gevoel dat het toch vooral uit een soort welwillendheid is dan oprecht enthousiasme. Dat blijkt vooral uit het veelzeggend gebrek aan vreugdekreten als ik het kort daarop bij dezelfde mensen probeer. “Wat een vaag spel is dit toch” is doorgaans de meest gepassioneerde uitspraak die ik hoor.
Wat is dat toch? Houdt dan niemand die ik ken van coöperatieve spellen? Ben ik te dominant als ik het speel? (het werd ooit omschreven als “Dat is een heel simpel spel. Je doet gewoon wat Peter Hein zegt dat het slimste is”, wat mij het ergste doet vrezen). Feit is wel dat het spel echt leuk begint te worden als je het wat beter kent. De regels kunnen nogal overweldigend zijn. Het algemene spelverloop is niet zo lastig (fiches draaien en kaarten spelen), maar de duivel zit ‘m in de details. Even een aantekening voor mezelf: speel het spel voortaan zonder uitbreiding als er onervaren spelers aan tafel zitten.
Persoonlijk denk ik dat het spel het best tot z’n recht komt bij spelers met vergelijkbare ervaring met het spel. Dan heb je minder snel één dominante speler (waar die speler ook in die rol geduwd kan worden door de anderen, omdat ze het moeilijk vinden een goede keuze te maken). Ook moet je een beetje in de sfeer zitten. In de Ban van de Ring is een erg thematisch spel, maar als je het alleen maar benadert met een houding ‘ik hoop dat ik een voetje draai, want dan kan ik zometeen een boompje spelen voor die zon’ moet je wel erg je best doen om het thema er wat in te houden.
Maar genoeg over In de Ban van de Ring: ken jij een spel dat je zelf erg leuk vindt, maar waar je niemand aan krijgt?
Mij lijkt in de ban van de ring een super leuk spel. Ik heb het net gekocht via marktplaats omdat het niet meer verkocht wordt en hoop het spel snel binnen te hebben. Ik heb nog geen ervaring met spelletjes waarbij je samen moet werken, ik ben dus benieuwd.
In de ban van de Ring stond niet voor niets op één in mijn persoonlijke top 20… Gelukkig verkeer ik in een gezelschap van (4) mensen die het eveneens een erg leuk spel vinden, waardoor het met enige regelmaat op tafel verschijnt.
Ik zou wel weer eens Age of Steam willen spelen… maar de rest van mijn spellengroep vindt dat te lang duren. 🙁
Hee Peter Hein,
Wij willen best weer een keer In de Ban van de Ring met je spelen hoor. Laten we tijdens onze zomervakantie een keer afspreken. Dan doen we een dagje Delft en schuiven meteen bij jullie aan de speeltafel aan. Dat zal dan ergens tussen 15 augstus en 7 september worden. En Dagmar als je mee wilt spelen… wat ons betreft hartstikke leuk! Okee? Groetjes, Det
@knipoog: Funkenschlag.
In mijn omgeving spelen helaas te weinig mensen taipan 😉
Trek het je niet aan, Turmbau zu Babel is nooit formeel in het nederlands verschenen, dat maakt de kans op een top notering wat kleiner he.
Ik krijg Eufraat en Tigris maar niet goed op de rails in mijn spel-omgeving. Wellicht ook omdat die en vrij divers is en we vaak met zijn 5-en zijn.
Ik sta nog steeds in dubio over hoe leuk ik In de Ban van de Ring vindt. Ik wil het spel graag leuk vinden omdat het er zo geweldig uitziet. Maar iedere keer dat ik het speel valt het toch weer tegen en vind ik het spel rommelig (veel regeltjes) en een beetje saai. Gezien het enthousiasme van PH zit er meer in het spel dan ik zie, dus wie weet ga ik het licht ooit nog zien. Maar tot die tijd doe ik het spel inderdaad vooral om PH een plezier te doen (en spelen met hem is altijd leuk, zelfs als het spel wat minder leuk is dus ik heb er zelf ook echt wel lol in)
Als je een coöperatief spel zoekt waarvan de vonk mogelijk bij iedere medespeler overslaat adviseer ik Pandemic. Wat “In De Ban Van de Ring” betreft lopen onze ervaringen gelijk. Ik speel het dan ook meer solo dan sociaal.
Zeus en Hera, daar vind ik ook moeilijk een kandidaat voor. Onbegrijpelijk.
Maar ach, zo zijn er ook weer spellen waar je mij niet voor uit mijn luie stoel krijgt: Caylus, Funkenschlag, Mexica en Torres bijvoorbeeld.
Misschien moeten we er toch eens aan denken een clubje “In De Ban Van de Ring-spelers” op te richten.
Voor zover ik hier kan nagaan zijn we al met z’n drieën. En is Dagmar ook geen fan?
Zeus en Hera, Babel.
Het zelfde 2-persoonsspellenprobleem als jij hebt. 🙁
Het In de ban van de Ring probleem herken ik ook, al heb ik het zelf ng niet zo heel vaak gespeeld.
Caylus en alle spellen van de Gipf serie… Zucht.