Orbis

Geplaatst door

2-4 spelers
45-60 minuten
Auteur: Tim Armstrong
Uitgever: Space Cowboys (2018)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 1 Gemiddelde: 3]

Het spel…

Orbis is een spel waarin de spelers goden zijn die zich vervelen en die een wedstrijdje met elkaar doen wie de mooiste wereld kan maken. Het zegt iets over de goddelijke macht van deze wezens dat het spel niet standaard eindigt in gelijkspel omdat alle werelden perfect zijn. Het valt namelijk niet mee om een beetje leuke wereld te scheppen uit het niets.

In Orbis bouwen de spelers de werelden met zeshoekige tegels die in een piramidevorm worden gestapeld. De onderste laag van de wereld is 5 tegels breed en de lagen daarboven worden telkens één vakje smaller. De laatste laag van de piramide bestaat uit een tegel met daarop een god. Op de tegels staan verschillende soorten landschappen (steden, weilanden, vulkanen, meren en graanvelden). Op de onderste laag mag je zelf weten welke landschapstegels je neerlegt. Op de lagen daarboven moet je er voor zorgen dat elke tegel tenminste op één tegel van dezelfde kleur steunt.

 

De tegels waar de spelers uit mogen kiezen liggen in een raster van 3 bij 3 midden op de tafel. De eerste tegels die in het spel komen zijn nog gratis, maar voor latere tegels moet je gekleurde blokjes betalen (aanbidders van de goden). Deze blokjes komen in het spel doordat iedere keer dat een tegel wordt gepakt op alle aangrenzende tegels een blokje in de kleur van de gepakte tegel wordt gelegd. Als je later dan de tegel pakt waar zo’n blokje op ligt, dan krijg je dat blokje er bij.

Het kan voorkomen dat je geen van de beschikbare tegels kan betalen of plaatsen. In dat geval mag je een tegel (met de daarop liggende gekleurde blokjes) pakken. Je draait de tegel dan om en legt hem als wildernis-tegel in je wereld. Op een wildernis-tegel kan vervolgens weer elke kleur tegel geplaatst worden.

 

De tegels die je plaatst leveren op verschillende manieren punten op. De blauwe en groene tegels leveren punten op als ze op de juiste manier zijn geplaatst. Op de tegels staat aangegeven welke andere kleur(en) tegel(s) er onder of rondom deze tegels geplaatst moeten zijn om punten te verdienen. Wildernis-tegels tellen hierbij ook mee als jokers en hebben dus altijd de juiste kleur. Voor de gele tegels moet je extra blokjes uit je eigen voorraad inleveren om ze te activeren. De rode tegels leveren punten op als je bepaalde combinaties van gekleurde blokjes van de tegels uit de centrale voorraad pakt. Op de witte tegels staan tempels afgebeeld en de speler die leveren aan het eind van het spel punten op basis van wie de meeste van deze tempels heeft. Wildernis-tegels ten slotte, leveren minpunten op.
 

De laatste tegel die geplaatst wordt is een tegel met een god. Aan het begin van het spel worden een aantal god-tegels opengedraaid en in plaats van een normale tegel pakken en plaatsen mogen spelers ook een god-tegel pakken. Als je dit eerder in het spel doet, dan leg je deze tegel tot het eind van het spel opzij. Iedere god levert op een andere manier voordelen tijdens het spel of punten aan het eind van het spel op. Zo zijn er goden die punten opleveren als je de meeste tegels van een bepaalde kleur in je wereld hebt maar is er ook een god die punten oplevert als je aan het eind van het spel nog wat gekleurde blokjes inlevert.

Zodra alle werelden afgebouwd zijn en zijn voorzien van een god, worden de punten geteld. Wie de meeste punten heeft, wint het spel.

…en de waardering

Wie na het lezen van deze recensie verwacht dat Orbis een luchtig, vlot spel is, komt bedrogen uit. Je moet namelijk heel goed plannen wat je doet om én tegels zo te plaatsen dat ze punten opleveren én je ook nog de blokjes krijgt die je nodig hebt om de andere door jou begeerde tegels te kopen én er niet net die blokjes in het spel komen waar de andere spelers op zitten te wachten. Ik ben er dan ook nog niet in geslaagd om een wereld te creëren zonder wildernis. In dit spel gaat het adagium “regeren is vooruit zien” dan ook echt op en moet je echt even goed nadenken voor je een keus maakt, zeker als de speler voor jou net die tegel pakt die jij had willen hebben. Het thema is er bij dit spel echt opgeplakt. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik een wereld met aanbidders aan het creëren ben, maar ik was vooral bezig een leuke, lastige, abstracte puzzel op te lossen.

 
 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *