Revival van het Kolonisten Kaartspel

Een paar weken geleden vond ik bij de Trekpleister de jubileumuitgave van het Kolonisten kaartspel voor 15 Euro. Deze jubileumeditie bestaat uit een metalen blik met daarin het complete basisspel, een puntenteller én de uitbreiding Kunstenaars & Weldoeners.

Deze uitbreiding is nooit los uitgebracht en dus alleen te koop in combinatie met de jubileumeditie. Persoonlijk vind ik dit niet heel sympathiek van 999 games. Ik heb het basisspel al jaren en bezit ook de andere zes uitbreidingen. Voor de compleetheid (zie mijn vorige bijdrage aan dit blog) wilde ik dan ook de zevende en laatste uitbreiding graag hebben. Ik had alleen niet echt behoefte aan nog een basisspel en wilde er al helemaal niet extra voor betalen.

Ik vond het koopje bij de Trekpleister echter goed genoeg om toch maar door de knieën te gaan. Ik heb een tientje over voor de uitbreiding en die vijf euro extra voor een fris basisspel en een puntenteller vond ik acceptabel. Het verzamelblik gebruik ik om ziplockjes in te bewaren dus ook die heeft een goede bestemming gevonden.

Het kolonisten kaartspel en alle zeven (!) uitbreidingen bewaar ik in een heuse Catan-box. Bij de eenmalige editie van de Belgische Games & Toys Experience in 2006 werd een serie Catan-boxen met flinke korting aangeboden omdat ze niet helemaal aan de kwaliteitseisen voldeden. In mijn doos zit bijvoorbeeld wat ruimte tussen de onderkant en het schotje waarachter de spelregelboekjes bewaard worden. Ik heb een Catan-box in donkerbruin hout. Het geeft mij altijd een heel luxe gevoel als ik hem uit de kast haal, net of het spel net wat mysterieuzer en spannender wordt doordat het in een luxe doos zit in plaats van het standaard kartonnen doosje. Ik vind de houten doos ook erg goed passen bij de middeleeuwse sfeer van de tekeningen op de kaarten.

Mijn aankoop stimuleerde me om het kaartspel weer eens op tafel te krijgen en Niek toonde zich bereidwillig. We hebben eerst het basisspel weer eens gespeeld en daarna drie keer met de uitbreiding Kunstenaars & Weldoeners (een recensie volgt binnenkort op de site).

Wat allereerst opvalt aan onze manier van spelen is dat we een soort niet-aanvalsverdrag hebben. De actiekaarten waarmee je je tegenstander direct raakt laten wij meestal met rust. Vooral de vuurduivel en zwarte ridder laten we links liggen. Als één van ons toch besluit om actiekaarten te gaan spelen, dan is de kans echter groot dat de ander dit bestraft door zoveel mogelijk vervelende kaarten terug te spelen. Meestal houdt het aantal pestkaarten dat je krijgt elkaar redelijk in evenwicht en duurt het spel hier vooral langer door, maar wordt er niet gezelliger van.

Verder zijn we beide niet heel gecharmeerd van de riddermacht. Je kan hier beide zwaar op in zetten, maar de ridderkaarten nemen vooral veel ruimte in en leveren verder niets op. Onze dobbelsteen is volgens mij niet helemaal zuiver en we gooien daardoor vrij weinig rode ridders. Vaak koopt één van ons (meestal Niek) ergens aan het begin van het spel een goedkoop, zwak riddertje. Daar gaat de ander dan nog een keer over heen en vaak houdt het dan wel op. Wellicht dat er nog twee ridders bij komen, maar dat is het dan ook wel.

Kaarten waar je molens voor de handelsmacht voor krijgt vinden we leuker en daar willen we dan ook best wel in investeren. Het fijne aan deze kaarten is immers dat ze vaak ook direct iets opleveren (versterkt pakhuis of een handelshaven).

Ik heb verder moeite met het onthouden van welke grondstofvelden aan een verdubbelaar zijn gekoppeld en voor welke grondstoffen ik een handelsvloot heb. Toen ik het kaartspel voor het eerst kreeg leefden we nog in het tijdperk van de Hollandse Gulden. Ik heb toen wat stuivers en dubbeltjes in de kolonisten doos gestopt om de verdubbelaars en handelsvloten bij te houden. Inderdaad de dubbeltjes gebruik ik voor de verdubbelaars en de stuivers voor de handelsvloten. Ik moet bekennen dat ik vooral de dubbeltjes eigenlijk wel heel schattig geld vindt. Ik hoef de gulden niet meer terug, maar misschien kunnen de mensen die het Nederlandse geld ontwierpen zich ook een keer uitleven op die saaie euro’s.

Verder is er de kwestie van het vijfde dorp. In den beginne (inderdaad toen je nog met guldens betaalde) hadden Niek en ik de afspraak dat het vijfde dorp niet gekocht mocht worden omdat we het een te groot voordeel vonden voor degene die dit dorp wist te bemachtigen. Inmiddels hebben we deze regel overboord gegooid. Het vijfde dorp doet weer mee en ik heb bij onze recente Catan-mania drie keer op rij verloren terwijl ik het vijfde dorp had. Ik ben er daardoor niet meer zo van overtuigd dat dit dorp nou echt zo doorslaggevend is.

Ik heb veel plezier beleefd aan de recente potjes kolonisten kaartspel. Ik heb ze allemaal verloren (de meeste zelfs dik), maar het was ouderwets leuk om weer eens mijn eigen rijke op te bouwen. Ik houd het er maar op dat ik gewoon heel veel pech had en dat het niet uitsluitend aan een gebrek aan inzicht lag. Ik hoop de andere uitbreidingen ook op korte termijn op tafel te krijgen, wellicht gaan die me makkelijker af.

Wordt dus hopelijk vervolgd!