San Francisco

Sommige steden en gebieden zijn zeer populair onder spelmakers. Zo heeft het fraai gelegen San Francisco met zijn trammetjes en Golden Gate brug al de nodige spellen op zijn naam staan. De laatste in de reeks is dit vlotte familiespel van Reiner Knizia dat geen Nederlandse editie kent.

In San Francisco mag je als planoloog aan de slag met de herinrichting van je eigen spelbord waarop 25 bouwblokken in vijf gekleurde districten staan. Zo puzzel je met parken, havens, kantoren, huizen, tramlijnen en enkele bijzondere gebouwen totdat de fundatie van de zesde wolkenkrabber is geplaatst of al je bouwblokken zijn bezet. Punten haal je door de bouwblokken in een district te vullen, zoveel mogelijk tramlijnen en tramstations met elkaar te verbinden, wolkenkrabbers te bouwen en de hoogste waarde aan kaarten te hebben in de districten. Wie de meeste punten heeft wint.

Het spel wordt gespeeld met 87 projectkaarten waarmee je het spelbord vult. De kleur ervan geeft aan in welk district gebouwd mag worden (van links naar rechts) en het aantal opgedrukte werkers geeft de waarde van de kaart aan. Op enkele kaarten staat een tramweg en/of bonussymbool. Niet zelden moeten projectkaarten naast specifieke andere projectkaarten liggen om hun werking te hebben.

Een spelbeurt is overzichtelijk. Je pakt een projectkaart van de stapel en legt deze neer in één van de drie kolommen onder het projectbord of je pakt alle projectkaarten die onder één van deze kolommen liggen. In het laatste geval pak je ook een contractfiche. Je mag projectkaarten alleen uit een kolom pakken als er meer kaarten liggen dan dat je contractfiches hebt. Op elk moment van het spel moet er iemand zijn zonder contractfiches. Is dat niet het geval dan legt iedereen één contractfiche af.

…en de waardering

In San Francisco gaat het geheel om de timing van het neerleggen en pakken van de projectkaarten. Wanneer sla je zelf toe en wat gun je je medespelers? Dat maakt San Francisco best spannend, maar ook duidelijk leuker om te spelen met 3 of 4 spelers, dan met 2. Bijzonder is dat er maar weinig punten in het spel zijn. Met 10 tot 12 punten scoor je al heel goed. Vooral meerderheden in districten en de meeste trammetjes bezitten leveren het nodige op.

Het spel voelt wel sterk gekunsteld aan. Dat heeft alles te maken met de contractfiches. Die kun je zeker tactisch gebruiken, maar uiteindelijk levert dat zelden veel op. Hoe langer je projectkaarten blijft neerleggen, hoe sneller de rijen groeien en spelers met meerdere contracten toch hun slag slaan. Soms gebeurt het dat het spel (te) snel is afgelopen door onevenwichtig veel fundamentkaarten bovenin de stapel. Dat kun je oplossen door ze beter te verdelen vooraf. Overigens duurt een potje San Francisco nooit heel lang. Het is ook best vermakelijk, maar erg onderscheidend in het puzzelgenre is het eerlijk gezegd niet.