Geplaatst door Mei had wat spellen betreft zijn ups and downs. Begin mei waren we nog op vakantie en lagen er veel korte spelletjes op tafel. Daarna braken er drukke weken aan en was er weinig tijd voor spellen. Gelukkig zijn er altijd de vaste vrijdagen bij Frank als bron van spelplezier. Vanaf nu standaard aan de nieuwe speltafel die Frank heeft aangeschaft en waar hij hopelijk hier een keer wat over wil schrijven. Het is een prachtige tafel van Nederlands fabricaat. Uiteindelijk heb ik in mei 53 keer een spelletje gedaan.
Ik speelde deze maand 8 nieuwe spellen. Van al deze spellen vond ik Hutan het leukst. De overige spelen zal ik in alfabetische volgorde beschrijven.
Ik zocht laatst naar een leuk spelletje als cadeau. De plaatselijke spellenwinkel Spellenpoort raadde mij het net uitgebrachte Hutan aan en dat was een gouden tip. Hutan is van de makers van HEAT, maar een totaal ander spel. Het valt meer in de categorie puzzelspellen, zoals Cascadia, Calico en Harmonies. Het sluit ook mooi aan op de huidige trend van spellen met een natuurthema. In Hutan breng je de jungle terug en maak je het weer een plek voor unieke dieren. In elke ronde pak je daarvoor een kaart uit de markt waarop 1,2 of 3 bloemen staan. Deze kun je vervolgens aansluitend aanleggen op je spelbord. Het liefst vul je zo de deelgebieden binnen je jungle op met dezelfde bloemen. Als je bloemen op elkaar stapelt krijg je bomen en is een deelgebied vol met bomen, dan krijg je het bijbehorende dier. Het plaatsen van bomen en dieren en het vullen van deelgebieden leveren punten op. Kun je echter een deelgebied niet tijdig meer vullen of liggen er verschillende kleuren bloemen, dan krijg je strafpunten. Dit spel is leuker en gemener dan het wellicht zo klinkt. Een dikke aanrader.
Fan als ik ben van spellen van Simone Luciani was ik blij dat ik deze maand samen met Peter Hein een keer Barrage kon spelen. In dit zware expertspel leg je dammen aan om water te verzamelen en af te vangen. Dit water brengt je vervolgens via turbines naar je eigen energiefabrieken om punten te scoren. Ik werd van tevoren al gewaarschuwd dat dit een meedogenloos spel is. Zit je er in het begin niet goed bij, dan wacht een lijdensweg zonder perspectief. Dan weet ik het eigenlijk wel. Dat gaat mij overkomen en ja hoor. Een paar verkeerde keuzes en niet goed begrepen regelfeitjes maakte mij in de eerste ronde al volstrekt kansloos. Als een spel vervolgens toch nog leuk is, dan is het een fantastisch spel. Die ervaring had ik nu niet. Ik ben blij het gespeeld te hebben, maar deze kan ik prima laten liggen. Het spel zit slim in elkaar, maar vind hier maar eens een groepje die-hards voor om het geregeld te spelen. Dan zijn er genoeg leukere, vlottere en beter vormgegeven spellen van Luciani dan deze.
Cascadito is het kleine roll&write broertje van het onvolprezen Cascadero. Nu gooi je dobbelstenen om vakjes in je koninkrijk af te kruisen en steden met elkaar te verbinden. Zo ga je vooruit op het bijbehorende kleurenspoor en bemachtig je bonussen. Nieuw is het scheepsspoor dat je goed kunt gebruiken om slechte worpen in weg te kruisen. Het levert je bonussen en punten op. Ik vond Cascadito niet onaardig, maar het velletje is zo klein dat ik het wat gepriegel vond en niet makkelijk (af)leesbaar. Geef mij maar het grotere origineel. Dat vond ik leuker en het duurt niet eens heel veel langer.
Rebel Princess is het zoveelste slagenspel. Dit keer met hartenjagen als basis. Een nieuw kaartspel moet wel erg overtuigen wil het afsteken bij de enorme hoeveelheid slagenspellen die er al zijn. Hoewel fraai van vormgeving, vond ik dat bij Rebel Princess niet het geval. Het kaartspel kent enkele bijzonderheden. Zo wordt er in elk van de 5 ronden een kaart omgedraaid die bepaalt aan wie en hoeveel kaarten je aan het begin moet doorgeven. Op deze kaart staat ook een aparte spelregel die alleen deze ronde geldt. Daarnaast heeft iedere speler een eigen karakter met een vaardigheid die je één keer per ronde kan inzetten. Verder speelt het als hartenjagen met de prinsen als (straf)puntenkaarten en de kikkerprins als schoppen vrouw (dikke strafpunten dus). Ik vond het wat teveel gedoe om niets en speel dan zelf liever hartenjagen.
In Sluwe Schotten probeer je zo slim mogelijk puntenkaarten rondom verschillende offerplaatsen te leggen. Je mag deze puntenkaarten alleen naast of tegenover kaarten leggen die dezelfde kleur of dezelfde waarde hebben. Door het spelen van één van je schilden op de offerplaatsen claim je de omliggende kaarten met de hoogste waarde. Een volgende schild claimt de op één na hoogste waarde enzovoort. Dit brengt de nodige tactiek en bluf met zich mee en lang niet altijd is degene met het eerste schild degene met de hoogste score rondom een offerplaats. Een verrassend aangenaam en vlot spelletje. Deed me ergens wel aan Hielenlikkers denken.
Spicy is een kaartspelletje dat ik begin deze maand op de kanaalboot speelde. Ik ben het alweer bijna vergeten, mede omdat ik het niets vond. Nu ik even snel nalees hoe het ook alweer werkt, begrijp ik er nog niets van. Iets met bluffen, liegen en uitdagen. Je kaartenhand kwijt raken. Als je het speelt is het niet moeilijk, maar het voelde aan als ontzettend geneuzel. Dit pittige gerecht laat ik maar staan.
Een stuk enthousiaster ben ik over het nieuwe spel Stedenstrijd van 999Games. Dit is een listig spannend tweepersoonsspel. Het doet wel wat denken aan Targi door het actiespoor waarover je de inktpot beweegt aan de rand van het bord. Omdat beide spelers deze inktpot bewegen ben je elke zet zowel bezig met de actie die je zelf graag wilt, als met de acties die je daarmee in de volgende beurt ontsluit voor je tegenstander. Beschikbare acties bestaan uit bekende elementen als goederen produceren, schepen bouwen, rechtszaken voeren of het leveren aan verre bestemmingen. Het spel kent meerdere directe wincondities (denk aan 7 Wonder Duel) en die kosten allemaal de nodige moeite. Stedenstrijd speelt soepel en is zo een prima toevoeging aan het assortiment tweepersoonspellen.
Take 5! – De Bonte Baron is een variant van het bekende Take 5! kaartspelletje. Take 5! bestaat alweer zo’n 30 jaar en komt nog geregeld op tafel. Met De Bonte Baron wordt nu een frisse variant geïntroduceerd die het spel weer helemaal van deze tijd maakt. Het kan zo weer 30 jaar mee. In deze variant krijgt iedereen een gedekte stapel kaarten waarvan je enkel de bovenste 4 op de hand neemt. Vervolgens speel je één daarvan gedekt en draait iedereen die tegelijk open. De speler met de laagste waarde start ook hier, maar dan komt het. Je legt niet meer aan op de getallen van laag naar hoog, maar op kleur. Leg je de 6e kaart neer of zorg je ervoor dat er 6 of meer koeienkoppen van dezelfde kleur in de rij liggen, dan moet je de kaarten in de rij pakken. Na het spelen van de 4 kaarten, pak je de volgende 4 kaarten van je stapel en gaat het spel door tot niemand meer kaarten heeft. Degene met de minste stafpunten wint dan meteen. In die zin speelt het ook nog wat sneller dan het origineel. Superleuk kaartspel.
Afsluitend mijn maandoverzicht van mei. Het laat een redelijk gelijkmatige verdeling van het aantal potjes over de 38 gespeelde spellen zien. Geen echte uitschieters. Door de Spellengek Top 100 wel weer The Castles of Burgundy een paar keer op tafel gelegd.
Ik wil zeker meer horen over de speltafel. Ziet er prachtig uit.