Underwater Cities

Bij iedere jaargang van de top-100 staan er spellen in de lijst die ik niet ken. Vaak is het een kwestie van tijd dat dat een keer gebeurt, maar als je niemand kent die het heeft wordt dat lastig. Bij hoge uitzondering blijf ik zo nieuwsgierig dat ik de gok waag en het spel dan maar zelf aanschaf. Underwater Cities was zo’n spel.

Sinds Caylus heb ik een zwak voor stevige werkverschaffers met veel opties. Het moet niet zo onoverzichtelijk worden zoals in Caverna of Odin, maar veel mogelijkheden en variatie spreken me wel altijd aan. Underwater Cities biedt dat in de vorm van kaarten. Net als in Dune: Imperium speel je bij het kiezen van een actieveld op het bord een kaart uit je hand. Die velden en kaarten zijn er in drie kleuren. Komt de kleur van je kaart niet overeen met die van het actieveld, dan leg je hem gewoon af. Maar is er wel een match, dan mag je ook de actie van de kaart uitvoeren. Dat kunnen eenmalige opbrengsten zijn, een permanent voordeel of meer van dat soort fraais.

Met al die acties bouw je je eigen onderwaterinfrastructuur: steden onder grote koepels, tunnels om de steden met elkaar te verbinden en productiegebouwen om te voorzien in allerlei behoeften. In tien rondes speel je telkens drie kaarten, en drie keer wordt het spel onderbroken door een productiefase. Daarin verdien je grondstoffen en punten en moet je je steden onderhouden met voedsel (zeewier, echt heel voedzaam).

Na de derde productiefase scoor je nog eindpunten voor van alles, en wint de speler met de meeste punten.

…en de waardering

De basis van Underwater Cities is snel uitgelegd, het spel spelen is lang zo simpel niet. Het liefst stem je natuurlijk de kleur van je kaart en je actie op elkaar af, maar als je niet oppast kan je dat verleiden tot minder optimale keuzes. Soms moet je gewoon die ene gele actie doen, al heb je geen enkele (nuttige) gele kaart in je hand. En omdat veel acties schaars zijn en je tegenstanders soms hetzelfde willen, kun je het je meestal niet permitteren om te wachten tot alle omstandigheden ideaal zijn.

Je moet dus voortdurend een afweging maken tussen je doelen voor de lange termijn en de tactische overwegingen in deze beurt. Hoe kun je daar het beste van maken opdat het past in je grote plan? Underwater Cities is een ideaal spel voor mensen die graag diep in een spel duiken (en mogelijk van slechte woordgrappen houden). Door die intensiteit is het ook een lang spel, dat met twee of drie het best tot z’n recht komt. Maar dan is het ook smullen. Voor mij pakte deze blinde aanschaf dus goed uit.