Geplaatst door Spelers: Bas, Dagmar, Hieke, Niek, Peter Hein en Willemien
Gespeelde spellen:
Café International
New England
Yummy
Medici
Korsar
Het was een rustige avond deze keer, met slechts zes aanwezigen. Erg veel leuke spellen voor zes spelers zijn er niet (en ook niet aanwezig), dus werd de groep in tweeën gesplitst. Peter Hein wilde nog graag een keer Café International spelen en werd vergezeld door Dagmar en Willemien. Hij had ook New England meegebracht, waar Bas en Niek wel benieuwd naar waren. Hieke speelde met hen mee.
Spelers: Dagmar, Peter Hein en Willemien
Dagmar en Willemien kenden het spel nog niet, zodat Peter Hein de eenvoudige regels nog even kort uitlegde. Iedereen begon direct met het plaatsen van twee gasten aan de tafels per beurt, en al snel was de eerste natietafel een feit. Vooral Willemien was hiermee succesvol, wat haar een grote stapel punten opleverde, met Dagmar als goede tweede. Peter Hein bleef hier wat achter, maar scoorde verder redelijk. De tafels raakten in een hoog tempo vol, en toen ondervond Willemien het nadeel van het te snel voltooien van natietafels. Ze had nu nog maar weinig keuze om haar gasten te plaatsen, en was op een gegeven moment gedwongen iedere beurt een gast aan de bar te plaatsen. Peter Hein kon nog een natietafel voltooien, maar besloot eerst de laatste plek aan de bar die pluspunten oplevert te vullen. Hij had nog volop keuze met zijn fiches, en kon de bar ontwijken. De mooie voorsprong die Willemien had opgebouwd verdween als sneeuw voor de zon. Ook Dagmar moest wat punten inleveren aan de bar, en was blij toen ze het spel kon eindigen door de laatste tafel te completeren. Peter Hein, die slechts een keer strafpunten had geïncasseerd, bleek met grote afstand de winnaar. Iedereen vond het wel een aardig familiespel, dat echter op een gegeven moment een beetje flauw wordt omdat je dan erg afhankelijk wordt van wat je trekt.
Uitslag: Peter Hein 90, Dagmar 58, Willemien 33
Waardering: Dagmar 3, Peter Hein en Willemien 2½
Spelers: Bas, Hieke en Niek
New England is het nieuwe spel van Alan Moon en Aaron Weissblum, waarbij de Nieuwe Wereld ontgonnen wordt door de Pelgrimvaders. Geen van de spelers had het eerder gespeeld, dus las Bas eerst eens de spelregels door. Daarbij bleek na een tijd dat de spelregels verkeerd begrepen waren. Na iedere ronde werden de niet gekochte tegels teruggestopt in het zakje in plaats van in de doos, doordat Bas dacht dat Schachtel zakje betekende. Daardoor duurde het spel veel langer dan de bedoeling was, vooral omdat de spelers telkens erg veel landschapstegels neerlegden in plaats van actiekaarten. Bas en Niek kozen er telkens het maximum van zes, Hieke doorgaans vijf. Bas koos vooral voor pelgrims, wat hem veel extra inkomsten opleverden. Zijn financiële positie werd ook nog eens verbeterd doordat hij zuinig bood. Hierdoor kon hij het zich permitteren op cruciale momenten veel te bieden en de noodzakelijke fiches en kaarten te kopen. Echter niet in de laatste ronde (die op een gegeven moment maar afgesproken werd omdat de zak nog steeds halfvol zat), toen Hieke direct 10 shilling bood om de kaarten die Bas nodig had voor zijn neus weg te kapen (en niet te gebruiken). Het mocht haar niet baten, want Bas won nog steeds. Aan het eind had Hieke van alle figuren de (gedeelde) meerderheid. Bas deelde de pelgrims en Niek de schepen. Tevens bleek dat het een spel is dat je vaker gespeeld moet hebben; zo kenden de spelers de verdeling van de actiekaarten niet, met als opvallendste feit dat alleen bij bruin kaarten van tien punten bestaan.
Uitslag: Bas 48, Hiek 40, Niek 35
Waardering: Hieke en Niek 3, Bas 2½
Spelers: Dagmar, Peter Hein en Willemien
Dagmar had het afgelopen weekend dit kaartspelletje gekocht voor een zacht prijsje, en popelde om het te spelen. De illustraties doen wat denken aan de suikersnoepjes dummy?s, vandaar wellicht de naam. De kaarten worden onder de spelers verdeeld, die vervolgens tijden hun beurt een tot drie kaarten aanleggen in het midden van de tafel. Leg je de n-de kaart van kaarten met waarde n, dan mag je deze rij pakken. Iedere gescoorde kaart is aan het eind een punt waard. Zo zijn de zevens veel aantrekkelijker dan de drieën, maar ook moeilijker af te maken. Peter Hein specialiseerde zich aanvankelijk in het maken van voorzetjes, die door de anderen gretig verzilverd werden. Vooral Dagmar was er telkens als de kippen bij om series af te maken, en speelde haar kaarten in hoog tempo uit. Zodoende was zij het ook die als eerste haar hand leeg had, en daarmee het spel beëindigde. Ze was de niet verrassende winnaar, met Willemien er vlak achter. Zelf had ze veel plezier aan beleefd, voor de anderen gold dat iets minder. Willemien gaf aan dat het binnen het genre nog wel een aardig spel is, maar bleef toch op een matige waardering steken.
Uitslag: Dagmar 34, Willemien 29, Peter Hein 18
Waardering: Dagmar 3, Willemien 2½, Peter Hein 2
Spelers: Dagmar, Peter Hein en Willemien
Na twee redelijk luchtige spelletjes was iedereen wel in voor iets stevigers. Willemien ging even speuren tussen de spellen van Hieke en kwam terug met Medici, een oudje van Reiner Knizia. Zoals bij wel meer van zijn spellen gaat het hier om een abstract biedspel, waarbij nu op verschillende handelswaren geboden wordt. Daarbij moet je de soort en de waarde in de gaten houden. Punten krijg je zowel door de hoogste positie van een soort te bekleden als de hoogste totale waarde van de kaarten die in een ronde geveild zijn. Er wordt in drie rondes gespeeld, en geen speler mag meer dan vijf kaarten kopen in een ronde. De eerste ronde deed iedereen maar wat, omdat nog niet helemaal duidelijk was wat nou een goede tactiek is. Dagmar besloot om maar helemaal niet te bieden en haar vijf kaarten gratis te krijgen. Tot haar geluk zat daar een jokerkaart met waarde 10 bij zodat ze direct dertig punten scoorde voor de hoogste totale waarde. Ze kwam hiermee op grote afstand te staan van Peter Hein en Willemien, die minder punten verdienden en ook nog eens punten hadden afgestaan om mee te bieden. In de tweede ronde besloot Peter Hein maar voor de hoogste waarde te gaan, en dat lukte. Hij kwam op een paar punten van Dagmar te staan, terwijl Willemien achterbleef. In de derde ronde was het weer Dagmar die een jokerkaart bemachtigde, al had ze er nu wel voor moeten betalen. Bovendien kreeg ze een monopoliepositie in doek, goed voor nog eens tien extra punten. Hiermee sloeg ze weer een groot gat met de concurrentie en won overtuigend.
Niemand was echt enthousiast over het spel. Zo?n eerste keer is het lastig om in te schatten wat nu voordelig is; bovendien werd het vermoeden geuit dat het spel niet goed tot z?n recht komt met slecht drie spelers. Er zal nog wel eens een herkansing komen.
Uitslag: Dagmar 153, Peter Hein 138, Willemien 106
Waardering: Peter Hein 2½, Dagmar en Willemien 2
Spelers: Dagmar, Peter Hein en Willemien
De andere spelers waren nog niet klaar met New England, dus aan deze kant van de tafel was wel tijd voor nog een kort spelletje. Peter Hein had ook nog Korsar meegenomen, dat wel lekker kort is. Dagmar voelde daar eerst niet zoveel voor, maar ging toch overstag. In Korsar is het de bedoeling handelsschepen te veroveren met je piratenschepen, of ze te verdedigen tegen aanvallen van anderen. Behalve de schepen kwamen ook snel de piraten om de hoek kijken, waarbij Peter Hein de zijne inzette in een erekwestie om een schip van slechts drie dukaten. Dat was toch niet zo slim, want in veel gevechten daarna dolf hij het onderspit. De strijd ging vooral tussen Dagmar en Willemien. Met drie spelers duurt het niet lang voor je weer aan de beurt bent, en is de kans groot dat je je handelsschip ongeschonden binnen kunt halen.. Willemien slaagde hier een aantal keren in, en ook de laatste beurt. Omdat zij de minste kaarten had, bepaalde zij het eind van het spel. Heel verstandig koos ze ervoor om een schip van acht dukaten te bewaren als laatste kaart, die zo automatisch aan haar toeviel. Daarmee won ze het spel eenvoudig.
Uitslag: Willemien 44, Dagmar 33, Peter Hein 23
Waardering: Peter Hein en Willemien 3, Dagmar 2½