Spel aan de Maas: 27 juli 2004

Geplaatst door

Spelers: Bas, Dagmar, Frank, Niek, Peter Hein, Wendy en Willemien

Gespeelde spellen:

Marco Polo Expedition
Maharadja
Keythedral
Munchkin

Bas wilde graag Maharadja eens spelen, omdat hij het nog niet kende en het op de nominatielijst van de Nederlandse Spellenprijs staat. Wie weet is het een stem waard? Peter Hein had het meegenomen, evenals Dagmar en Niek. Dagmar vreesde echter dat het spel veel te lang zou duren voor een doordeweekse avond, en speelde zelf liever iets anders. Met Wendy en Niek begon ze aan Marco Polo, dat Wendy had meegebracht.

Marco Polo Expedition

Spelers: Dagmar, Niek en Wendy

Wendy wilde graag het nieuwe familiespel Marco Polo Expedition spelen. Dagmar en Niek wilden wel meespelen. Marco Polo Expedition is een spel uit de koker van Knizia en draait net als veel van zijn andere spellen om het verzamelen van bepaalde combinaties van kaarten. Dit keer is het thema een trektocht door de woestijn op kamelen. Het doel van het spel is om zoveel mogelijk punten te halen terwijl je door de woestijn racet. Je kunt punten krijgen door als eerste een bepaald vakje te betreden of door bij de twee sprints zover mogelijk naar voren te eindigen. De punten worden bijgehouden door vrachtjes bagage. Er zijn verschillende kleuren kaarten met daarom nomaden of goederen. Je moet telkens betalen voor het volgende lege vakje, waarbij je dus alle vakjes waar de pion van iemand anders staat mag overslaan. Voor het betreden van de vakjes zijn verschillende combinaties van kaarten nodig, zoals bijvoorbeeld alle kleuren, een bepaald aantal kaarten van een bepaald goed, een aantal nomaden of juist een bepaald aantal verschillende goederen. Je mag iedere ronde één nieuwe kaart pakken (keuze uit vijf openliggende kaarten of blind trekken), dus je moet een beetje inschatten voor welk vakje je moet gaan sparen. Je kunt echter ook vakjes overslaan door daar één vrachtje voor in te leveren. Dit mag je alleen niet doen als je vooraan ligt. 
Het spel werd lekker vlot weggespeeld, waarbij de spelers meestal wel redelijk goed konden inschatten voor welk vakje ze kaarten moesten gaan verzamelen. Wendy leek op het laatst een beetje hopeloos achteraan te liggen, maar wist vanuit de achterhoede onverwachts toch nog naar voren te sprinten. Hierdoor had ze evenveel punten als Dagmar, maar doordat Dagmar net wat verder lag op het scorespoor, won zij de tiebreaker. Iedereen vond dit een geslaagd familiespel dat goed te spelen zal zijn met mensen die zelden of nooit een spel doen. Voor de spellenliefhebber is het een leuk, kort, vlot tussendoortje, maar niets hoogdravends.

Uitslag: Dagmar 14, Wendy 14 en Niek 12
Waardering: allen 3

Maharadja

Spelers: Bas, Frank, Peter Hein en Willemien

Peter Hein was de enige speler die Maharadja kende, en legde het uit. Inclusief de voorbereiding (personages kiezen en vier huisjes plaatsen) duurde dit al vrij lang. De anderen waren zo?n beetje klaar met hun eerste spel toen de eerste ronde van Maharadja begon, dus Dagmar leek gelijk te krijgen over de speelduur. Tijdens het spelen viel de traagheid reuze mee, omdat het nadenken over de acties simultaan gaat. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Java, waar de meeste spelers pas beginnen met nadenken als het hun beurt is.
Bas begon als startspeler, en kon zo direct het centrale paleis maken. De eerste verbindingen naar de tweede stad waren in de voorbereiding al gemaakt, maar Peter Hein (die al een route naar een andere stad had gemaakt) veranderde de volgorde om in de nieuwe volgende stad het centrale paleis te hebben en dus het meeste geld te verdienen. Daarna werd weinig met de route van de maharadja geknoeid, en kon iedereen zich concentreren op het bouwen van paleizen en huizen. Na twee goede eerste beurten vroeg Bas zich al af hoe het spel in vredesnaam voor de tiende ronde zou kunnen eindigen, omdat dit betekent dat in ieder geval iemand in meer dan twee op de drie beurten een paleis moet bouwen. Hij zag zichzelf dit gemiddelde nog niet halen. Toch werden de paleizen in een redelijk tempo gebouwd. 
Frank bleef wat achter op de rest, omdat hij vaak afwezig was bij de tellingen. Hij had zijn paleizen en huizen geconcentreerd in het noordoosten van het bord, en wachtte rustig af tot de maharadja op bezoek zou komen, en hij flink geld zou innen. Willemien rekende hier ook op, en bouwde ook alvast wat paleizen in deze steden. Bas en Peter Hein hadden daar echter helemaal niets, en het was dus niet verrassend dat zij in de tweede helft van het spel regelmatig de reisvolgorde veranderden. De maharadja ging nu dus telkens weer naar steden waar hij al eerder geweest was. Frank bleef rustig afwachten, maar Willemien zag in dat ze toch weer mee moest doen in de strijd om nog inkomsten te krijgen. 
Uiteindelijk kwam de maharadja toch in de stad in het noordoosten aan, die toen al vol gele en rode paleizen stond van Frank en Willemien. Veel maakte het niet uit, want het was al duidelijk dat Bas ging winnen: hij had als enige nog maar één paleis over, en had net twaalf goudstukken verdiend. Frank had nog vier paleizen over, en zou zeker als laatste eindigen. Alleen de strijd om de tweede plaats was dus spannend, en zou waarschijnlijk op het geld beslist worden. Willemien richtte zich echter iets teveel op het behalen van de eerste plaats in de stad, en koos voor het bouwen van twee huizen. De eerste plaats was daarmee veilig gesteld, maar omdat Peter Hein wel een paleis bouwde, eindigde ze in totaal op een derde plaats. Iedereen had nu een verschillend aantal paleizen gebouwd, zodat een tiebreaker voor de verandering niet nodig was. Het spel eindigde na de negende ronde, zodat Bas toch meer dan 2/3 paleis per beurt had gebouwd.
Frank vond het wel een aardig spel, de rest was erg enthousiast. Bas en Willemien vonden het na een keer spelen nog wat te vroeg om het direct al een ?5? te geven, maar Bas vond het zeker een stem waard voor de NSP.

Uitslag: Bas 7, Peter Hein 6, Willemien 5, Frank 4
Waardering: Peter Hein 5, Bas en Willemien 4½, Frank 3

Keythedral

Spelers: Dagmar, Niek en Wendy

Dagmar en Niek hadden Keythedral gekocht en wilden het graag spelen. Wendy vond dat oké, dus nadat alle spelonderdelen waren klaargelegd, legde Dagmar het spel uit. Het thema van Keythedral is het bouwen van een kathedraal. De spelers dragen grondstoffen aan de bouw bij en krijgen hiervoor gereserveerde plekken in de kerk toegewezen. Hoe verder naar voren (en verder in het spel) hoe verder naar voren de plekken in de kerk zijn en bovendien hoe luxer de zitplaatsen zijn (achter in de kerk zit je op een houten bankje te hopen dat de dienst snel voorbij zal zijn, terwijl voorin in luxe zetels de kerkgangers de dienst niet lang genoeg kan duren, zodat iedereen kan zien hoe belangrijk ze wel niet zijn geweest bij de bouw van de kathedraal). 
Het spelbord bestaan uit een aantal achthoekige landschapstegels waartussen ruitvormige tegels liggen waarop de hutjes van de spelers staan. Iedere speler begint met vijf genummerde hutjes. Het spel wordt in rondes gespeeld en iedere ronde bestaat uit verschillend fasen. In de eerste fase kiest de startspeler een nummer van de hutjes uit. Beginnend met de startspeler leggen de spelers vervolgens een arbeidersfiche op een aangrenzend landschap. Daarna kiest de volgende speler een nummer, enz. totdat alle arbeiders zijn opgestaan en aan het werk zijn. Het komt hierbij vaak voor dat alle landschappen om jouw huisje al bezet zijn en je je arbeider niet kan plaatsen. In de volgende fase oogsten alle arbeiders de grondstofblokjes van de landtegels waar ze een arbeidersfiche hebben liggen. In de derde fase kan je deze grondstoffen vervolgens uitgeven aan ten eerste natuurlijk de bouw van de kathedraal (krijg je dus roempunten in de vorm van zitplaatsen voor terug), hekjes (om een speler te verhinderen een veld te betreden), hekjes afbreken, het opwaarderen van hutjes naar huizen (wonen twee arbeiders), het kopen van edelmetalen (zijn ook nodig voor de bouw van de kathedraal) of het kopen van een nieuwe wet (kanskaart, je mag er altijd iets leuks mee).
Het spel is niet heel moeilijk en dus hadden de spelers al snel door wat ze moesten doen. De hutjes werden dan ook in rap tempo omgebouwd tot huisjes, waardoor het steeds vaker voorkwam dat arbeidersfiches niet meer geplaatst konden worden. Ondertussen werd er ijverig aan de kathedraal gebouwd om vooral maar zo veel mogelijk en de beste plaatsen in bezit te krijgen. In de op één na laatste ronde maakte Dagmar de fout om verkeerd in te schatten hoeveel grondstoffen Niek nog had. Ze dacht namelijk dat Niek de laatste tegel voor haar neus weg kon kopen en daarom paste ze maar. Niek kon dit echter net niet, maar wisselde wel alvast wat grondstoffen om voor edelmetalen. Dagmar had deze tegel in deze ronde al kunnen kopen, maar door te passen wisselde ze ook niet. Hierdoor liep ze de overwinning mis. Tot Nieks grote opluchting kwam er dus nog een ronde waarin Niek als eerste in staat was om de laatste stoel in de kerk aan te schaffen en hiermee op gelijke hoogte te komen als Dagmar. Wendy had echter de meeste en beste plaatsen in de kerk veroverd en won dus het spel. 
De spelers hadden het een leuk, toegankelijk spel gevonden. Het is geen zware kost, maar ook zeker geen familiespel. Bovendien ziet het spel er prachtig uit, met voor iedere speler andere arbeidersfiches en schermpjes.

Uitslag: Wendy 69, Dagmar en Niek 62
Waardering: allen 3½

Munchkin

Spelers: Bas, Frank, Peter Hein en Willemien

Peter Hein had nog een paar spelletjes meegenomen, waarvan Bas Munchkin wel wilde proberen. Hij had daar enthousiaste verhalen over gehoord. Munchkin is een parodiërend kaartspel, dat de (plutonium?) draak steekt met rollenspellen. Volgens de doos brengt het de essentie van rollenspellen zonder het geouwehoer. Nu zijn de spelregels niet bepaald duidelijk geschreven en de kaarten nogal eens dubbelzinnig, dus het niveau van ouwehoeren viel nog wel mee.
Bas begon direct met een goede uitrusting (mithril harnas!), en steeg direct een paar levels, onder andere door een zelf meegebrachte potplant een lesje te leren (zo kan iedereen het natuurlijk!). Toen hij ook nog eens op zijn gemak Koning Toet leek te verslaan (toch een level 16 monster) greep collega-priesteres Willemien in door een zwervende Hippogrief op hem af te sturen. Dat was teveel, en Bas moest een paar levels en al zijn kaarten inleveren. Daardoor kwam hij in de rest van het spel niet meer voor. De goden waren Willemien duidelijk gunstiger gezind, want zij steeg gestaag. Af en toe riep ze de hulp van Peter Hein is, die na een langzame start het ook al hoog in zijn dwergenbol begon te krijgen. Als wederdienst verleende ze ook assistentie terug, al speelde Peter Hein het spel munchkin genoeg om er stiekem als beste uit te komen.
Frank ondertussen strooide kwistig met vervloekingen en voorwerpen, maar nam nooit deel aan een gevecht. Daardoor bleef hij het hele spel op level 1 staan, wat nu ook weer niet de bedoeling is. De strijd om de winst ging duidelijk tussen Peter Hein en Willemien. Willemien had eerst nog een paar levels achterstand, maar haalde dat gestaag in door haar op haar halflingvaardigheden te vertrouwen en haar voorwerpen duur te verkopen voor extra levels. Toen Peter Hein weer aan de beurt kwam, stonden ze beide op negen levels, maar Peter Hein had genoeg spullen om te verkopen. Alleen een eng monster in de kamer zou hem het leven zuur kunnen maken. Maar de kamer was leeg, en dus won hij het spel.
Frank had zich ondanks zichtbare resultaten prima vermaakt. De anderen hadden ook erg om de kaarten moeten lachen. Weinig dingen zijn natuurlijk grappiger dan een achtzijdige drilpudding, toch? Voor Bas en Willemien hield daar de lol ook wel op, want verder hadden ze er weinig plezier aan beleefd. Mede door zijn winst was Peter Hein gunstiger gestemd, en bovendien wat enthousiaster over sfeerspelletjes in het algemeen.

Uitslag: Peter Hein 10, Willemien 9, Bas 3, Frank 1
Waardering: Frank 4, Peter Hein 3, Willemien 2, Bas 1½