Geplaatst door Spelers: Anneke, Bas, Dagmar, Dirk Jan, Helène, Jacqueline, Niek, Peter Hein, Wendy en Willemien
Gespeelde spellen:
Piratenbaai
Dicke Kartoffeln
Frantic Frankfurt
Take 5!
Dagmar en Niek waren vanavond gastvrouw en ?heer, en hadden van de gelegenheid gebruik gemaakt om Dicke Kartoffeln voor te bereiden en klaar te leggen. Voor een nieuw (nou ja, onbekend) spel waren natuurlijk wel mensen te vinden, vooral toen bleek dat het thema ecologisch verantwoord was! Wendy ondertussen probeerde mensen te vinden voor Piratenbaai, wat deze keer wel lukte.
Spelers: Dirk Jan, Jacqueline, Peter Hein en Wendy
Ver weg van het koude Rotterdam, in de Caraïbische Zee in een ander tijdperk, heersten vier piraten op de wateren: Dirk Jan Vier-oog, Peter-Hein-zijn-naam-is-klein, Jajem Jacq. en Woeste Wendy. Tot nu toe hadden ze elkaar met rust gelaten en keurig de buit verdeeld. Maar sinds kort beschikten alle piraten over nageslacht (waarbij de dochter van Jajem Jacq. haar moeder te schande maakte door zich helemaal te richten op de biologische-aardappelteelt). Dit leidde natuurlijk tot een conflict: welke piraat zou het meest voortleven in de herinnering van dit nageslacht, en de kindskinderen? Er was slechts een manier om daar achter te komen: een wedstrijd om de meeste eer. Deze schurken probeerden die te halen met sterke verhalen in de kroeg, rake salvo?s op de schepen van de anderen en natuurlijk het begraven van veel schatten op Schateiland.
Peter-Hein-zijn-naam-is-klein en Woeste Wendy bleken agressieve tegenstanders. De schepen van Dirk Jan Vier-oog en Jajem Jaqc. lagen regelmatig in reparatie, zodat Woeste Wendy en Peter-Hein-zijn-naam-is-klein er met de eerste roem vandoor gingen. Aarrgh!
Woeste Wendy tikte vervolgens ergens in een kroeg de papegaai van wijlen Long John Silver op de kop. Dit nare stuk pluimvee zorgde ervoor dat ze al haar kanonnen in kon zetten. Daarmee hoopte ze uit te groeien tot schrik van de Caribbean, door eerst de schepen van de andere piraten aan puin te schieten en vervolgens misschien dat van de Legendarische Piraat, die ook rondvoer. Ze was dus uit op vechten!
Die papegaai bleek een miskoop, want het stomme beest had nooit uitgelegd hoe je zes kanonnen tegelijk afvuurt, woehaha. Veel meer dan ?Vuur! Vuur! Vuur! Vuur! Vuur! Vuur! Koekje?? zei het niet. In een gevecht met Peter-Hein-zijn-naam-is-klein schoot ze regelmatig mis. Papegaaien worden erg oud, maar Peter-Hein-zijn-naam-is-klein bleek geen enkel respect te hebben voor ouderdom. Zijn kanonnen maakten filet van de kleurige soepkip, wat Woeste Wendy op een hoop schande kwam te staan. In een razende bui schoot ze een flinke bres in de boeg van Peter-Hein-zijn-naam-is-klein, zodat hij de aftocht moest blazen. Deze goede afloop bezorgen Woeste Wendy veel roem, zodat ze ongeacht de uitkomst nog zou voortleven in vele legendes. Peter-Hein-zijn-naam-is-klein vroeg bij de WIC om een beter schip, maar die hadden meer vertrouwen in zijn jonge neefje Piet, die lamzak die nooit wat zal bereiken. Aarrgh?
Dirk Jan Vier-oog ondertussen deed zijn naam eer aan. Zijn kippigheid zorgde dat hij met een vol ruim Schateiland niet op de kaart zag, en per ongeluk elders in een gevecht belandde. Toen hij vervolgens wilde vluchten, de lafaard, begon zijn bemanning te muiten en gooide alle twaalf schatten uit protest overboord. Een zware slag, die Vier-oog niet meer te boven zou komen. Hoe muiten uit kan pakken ondervond ook Jajem Jacq., die regelmatig geld en schatten aan opstandige matrozen verloor.
Vier-oog probeerde zijn eer hoog te houden door de Legendarische Piraat te bevechten, maar die lachte hem alleen maar uit en toe met een regen kanonskogels, die zijn schip reduceerden tot een zielig sloepje.
Het einde van de erestrijd naderde, en het was wel duidelijk dat Woeste Wendy (WW voor intimi) de grootste piratenhaaibaai was. Haar roem verspreidde zich over het hele Caraïbische gebied, tot Trinidad aan toe. De andere piraten moesten in haar hun meerdere erkennen. Misschien dat het nageslacht het er beter van af brengt. Aarrgh, aarrgh en nog eens aarrgh.
Uitslag: Wendy 44, Peter Hein 32, Jacqueline 11, Dirk Jan 10
Waardering: Peter Hein en Wendy 2½, Dirk Jan en Jacqueline 2
Spelers: Bas, Willemien, Anneke, Helène, Niek en Dagmar
Dagmar had Dicke Kartoffeln vast klaargezet in de hoop dat zij het zou kunnen spelen. Met wat gerichte promotiecampagnes, wist ze vijf spelers over te halen om een avond in de huid van een aardappelboer te kruipen. Dicke Kartoffeln is namelijk een spel waarin spelers hun geluk beproeven bij het runnen van een aardappelboerderij. In de spelregels staat dat er door de makers (Doris en Frank) naar is gestreefd om het spel zo realistisch mogelijk te maken, zodat de spelers eens kunnen ervaren dat het leven van een aardappelboer niet over rozen gaat.
Alle spelers beginnen met een simpel simpele boerderij en vijf stukken onontgonnen gebied. De spelers beschikken verder over een klein startkapitaaltje, maar kunnen altijd bij de bank aankloppen voor wat extra leningen (waarover je het eerste jaar geen rente hoeft te betalen, maar daarna zelfs 20%). Het spel kan gespeeld worden over vier of zes jaar. Omdat het spel nogal lang duurt, werd ervoor gekozen om ?slechts? vier jaren te spelen.
In het eerste jaar volgden alle spelers behalve Niek de tip voor starters op om slechts twee velden te gaan ontginnen. Niek pakte het groots aan en ontgon drie velden. Alle spelers legden zich ook toe op het kweken van wormen in de mesthoop (via een mysterieus proces, verdubbelen de wormen dan vanzelf). Bas stopte zelfs zes wormen in zijn mesthoop. De eerste ronde, hadden vooral de spelers die veldjes Amalie-aardappels hadden gekweekt en ze hadden bijgevoed met kunstmest, hoge opbrengsten. Dit had echter wel zijn weerslag op de kwaliteit van de grond, die holde werkelijk achteruit.
Het tweede jaar kwamen er ook actiekaarten in het spel. Op de actiekaarten staan gebeurtenissen die plaats kunnen gaan vinden. Met een dobbelsteenworp wordt bepaald, welke actie uiteindelijk uitgevoerd gaat worden. De opengedraaide actiekaarten waren zo negatief, dat boer Bas niet verwachtte een positieve opbrengst te kunnen genereren. Hij liet de boel daarom een jaartje de boel. Het meest ongunstige scenario kwam uit, het werd namelijk een zeer regenachtig jaar. Hierdoor verzopen heel wat wormen in de grond, waardoor de kwaliteit van de grond achteruit donderde. Door alle regen spoelde ook de kunstmest doelloos van het land in de sloot. Boer Bas lachte dus in zijn vuistje, omdat de andere boeren dik in de rode cijfers terecht kwamen.
Boerin Dagmar zag de toekomst zo somber in, dat ze ook maar een jaartje een sabbatical nam van het boerenbedrijf. Door het jaartje rust, was de grond van Bas weer op en top vruchtbaar. Hierboven op kwamen nog de twaalf wormen die Bas had gekweekt in zijn mesthop. Bas produceerde daardoor een recordhoeveelheid aardappels. Nieks stukje grond raakte daarentegen steeds verder uitgeput, maar hij bleef vol goede moed doorgaan. Ook bioboer Willemien had het zwaar en stond regelmatig rood bij de bank. Maar ze bleef erin geloven dat op de lange duur haar milieubewuste manier van aardappels kweken beloond zou worden.
Het vierde en laatste jaar waren bemeste aardappels niet zo in trek. Niek had hier als enige last van. Omdat zijn land zo uitgeput was, had hij zich gedwongen gezien om zijn land flink te bemesten, omdat er anders helemaal geen aardappels op hadden gegroeid.
Na vier jaar werd via een ingenieus systeem de winnaars bepaald. Als eerste werd de economische winnaar bepaald, op basis van de vermogenspositie van de spelers. Hierbij telde niet alleen de hoeveelheid cash mee, maar ook de waarde van de boerderijen (boerderijen met goede grond, leveren meer op dan boerderijen met zwaar verarmde grond). Bas bleek dit het beste gedaan te hebben. Dagmar werd tweede, wat haar als enig meespelend econoom toch een beetje tegenviel.
Vervolgens werd de ecologische winnaar bepaald. Alle ogen waren hierbij op Willemien gericht, die het hele spel trouw volgens de biologische principes had geboerd. De ecologische winnaar wordt bepaald door te kijken naar de staat van de grond. En inderdaad bleek Willemien op dit terrein de hoogste score te hebben. Niek werd kansloos laatste, met als enige een negatieve score voor zijn grondkwaliteit. Al het gif dat hij tijdens het spel had gebruikt, had duidelijk zijn sporen nagelaten.
Ten slotte werden de beide aspecten van het boerenbestaan gewogen om tot een overall winnaar te komen. Omdat Bas een eerste en een tweede plaats had veroverd, werd hij de overall winnaar. Willemien werd tweede.
Het spel was, ondanks de erg lange duur, in goede aarde gevallen. Vooral het feit dat het spel ?zo anders? dan andere spellen is, werd gewaardeerd. Een minpuntje was wel, dat het soms beter is om een jaar niets doen (zoals Bas in ronde twee deed) soms meer oplevert dan aardappels verbouwen. Anneke concludeerde na een avond spelen dat wel duidelijk was dat ze een meisje uit de grote stad was en dat haar beroepskeuze niet op het boerenbestaan zou gaan vallen.
Uitslag:
Economisch: Bas 3180, Dagmar 1880, Niek 1700, Willemien 1630, Helène 1580, Anneke 1060
Ecologisch: Willemien 112, Bas 103, Anneke 91, Helène 65, Dagmar 49, Niek -18
Overall: Bas 9, Willemien 6, Dagmar 4, Niek 3, Helène en Anneke 2
Waardering: Bas, Willemien en Anneke 3½, Niek, Dagmar en Helène 3
Spelers: Dirk Jan, Jacqueline, Peter Hein en Wendy
Na Piratenbaai wilde Wendy nog wel één kort spelletje doen voor ze weer naar huis ging. Peter Hein had Frantic Frankfurt mee, dat niemand nog kende. Jacqueline heeft het ook thuis liggen, maar nog nooit gespeeld en wilde die wel graag doen.
De uitleg leverde nog wat verwarring op over welke kaarten nu afgelegd moeten worden, en waar. Het spelverloop was ook een chaos. Niet alleen is het behoorlijk ingewikkeld om bij te houden welke kaart waar gespeeld mag worden, de aflegstapels veranderden ook nog eens in onoverzichtelijke stapels die in elkaar overliepen, zodat soms slecht te zien was wat de bovenste kaarten waren.
Dirk Jan en Peter Hein lieten zich hierdoor behoorlijk van de wijs brengen, Jacqueline en Wendy vertrouwden meer op hun spreekwoordelijke intuïtie. Dit was een stuk succesvoller. De heren slaagden er niet één keer in om als eerste hun kaarten kwijt te raken. Wendy lukte het een keer, de andere keren was Jacqueline alles en iedereen te snel af. Dit betekende dan ook dat zij met gemak won.
Iedereen vond het een vreemd reactiespel, dat wel erg chaotisch is. Dirk Jan sloot zich aan bij de waardering van zijn zus, enkele weken geleden.
Waardering: Jacqueline, Peter Hein en Wendy 2½, Dirk Jan 1½
Spelers: Dirk Jan, Jacqueline en Peter Hein
De spelers aan de andere tafel waren nog bezig met aardappels, zonnebloemen en wormen kweken, dus Jacqueline kon in ieder geval nog niet weg. Dirk Jan en Peter Hein zijn nooit de beroerdsten om nog een kort spelletje te spelen, en wat ligt dan meer voor de hand dan Take 5!? (Eigenlijk 6 neemt!, zoals de zeldzame internationale uitvoering van Dagmar en Niek heet).
Met drie spelers gebruikten we de variant dat tussen de ronden de rijen gewoon bleven liggen, zodat na de eerste ronde ook in de eerste beurten al wat strafpunten te verdienen waren. Dat belette Jacqueline niet om nota bene in de eerste ronde een grote klap te maken van 35 punten. Dirk Jan en Peter Hein haalden allebei een lage score. De tweede ronde was weer voor Jacqueline, die nu wel erg dicht in de buurt van 66 punten kwam. Dirk Jan liep wat uit op Peter Hein, die zijn hoop op de laatste ronde zette.
Dat pakte goed uit, want Dirk Jan zag deze ronde heel wat kleuren. Jacqueline pakte slechts een keer strafpunten, maar wel genoeg om boven de 66 punten uit te komen. Peter Hein scoorde slechts vijf en sloot het spel als winnaar af.
Ook na tientallen keren spelen gaat deze klassieker nog niet vervelen.
Uitslag: Peter Hein 19, Dirk Jan 37, Jacqueline 72
Waardering: Dirk Jan en Peter Hein 4, Jacqueline 3½