Geplaatst door Spelers: Anda, Bas, Dagmar, Helène, Niek, Peter Hein, Wendy en Willemien
Gespeelde spellen:
Ursuppe
Wizard?s Quest
Karibik
Met acht spelers konden er mooi twee groepen gevormd worden. Peter Hein had Ursuppe bij zich. Dat trok Dagmar wel, maar ze was bang dat het te lang zou duren. Als alternatief trok Willemien Wizard?s Quest uit de kast, een oudje van Avalon Hill.
Spelers: Bas, Helène, Peter Hein en Wendy
Peter Hein had Ursuppe al bijna anderhalf jaar geleden van de spellenclub gekregen, maar nog nooit meegenomen (of gespeeld). Dat werd dus hoogste tijd, en toen hij Bas de vorige week beloofd had het mee te nemen natuurlijk helemaal. Wendy en Helène leek het ook wel wat.
In Ursuppe speel je met amoeben, die met die van de andere spelers vechten om het bestaan in de oersoep. Eten (andermans poep) is schaars en bewegen lastig en traag. Evolutie dicteert dat de amoeben die zich het beste aanpassen aan de omstandigheden meer kans hebben op levensvatbaar nageslacht. Aanpassen doe je met het verwerven van genen, dat een centraal element in het spel is.
Bas was de enige die het spel kende, en op basis van zijn eerdere ervaringen kocht hij direct het gen overlevingsstrijd, waarmee je andere amoeben op kunt eten. De anderen zagen dat niet zitten, en ontwikkelden als reactie vluchtvermogen en efficiënter bewegen. Het resultaat was dat Bas de amoeben van Peter Hein en Helène niet of nauwelijks te pakken kreeg. De amoeben van Wendy waren nog wel eens het slachtoffer, maar zij vormde haar amoeben om in efficiënte en razendsnelle zwemmers, zodat ze veilig uit de buurt van Bas? vraatzuchtige beestjes konden blijven.
Dit had tot gevolg dat de amoeben van Bas vaak honger moesten lijden. Dit hinderde zijn ontwikkeling. Die van Wendy vonden altijd wel wat te eten, en ook de amoeben van Helène gedijden goed. Peter Hein koos voor een geleidelijke ontwikkeling. In punten bleef hij dus aanvankelijk achter, maar daar stond tegenover dat zijn amoeben bijna nooit honger hadden en ook niet opgevroten werden.
Helènes vruchtbare celdelingen bezorgden haar na een paar rondes een duidelijke voorsprong. Ze werd op de voet gevolgd door Wendy. Wendy had na een tijdje een wel erg sterke genenpool. Haar amoeben waren snel, beweeglijk en vooral bijzonder efficiënt. Bewegen koste haar nooit actieschijfjes, waardoor ze die kon bewaren om genen te kopen, nageslacht te creëren en indien nodig ter bescherming van de dunne ozonlaag. Op driekwart van het spel ging ze Helène dus ook voorbij en kwam alleen op kop.
Peter Hein zag het einde naderen en begon zich driftig voort te planten en nieuwe genen te ontwikkelen. Zijn zeven geharnaste en intelligente amoeben leverden hem veel punten op, maar de achterstand op Wendy kon hij slechts puntsgewijs inhalen. In wat bleek de laatste ronde kwam Wendy precies in het donkere gedeelte van het scorespoor, met Peter Hein drie vakjes erachter. Maar gezien Wendy?s superieure genencombinatie had ze een extra ronde ook nog wel uitgehouden.
Bas betreurde zijn vroege aanschaf van de overlevingsstrijd, die een stuk beter lijkt met meer spelers. Helène moest haar actieschijven na een tijdje vooral inzetten voor nieuwe amoeben, omdat ze steeds vaker honger kregen. Geld voor nieuwe genen had ze dus niet, zodat ze Wendy?s spurt niet had kunnen bijbenen.
Iedereen had het een erg leuk spel gevonden.
Uitslag: Wendy 42, Peter Hein 39, Helène 34, Bas 26
Waardering: Bas, Peter Hein en Wendy 4, Helène 3½
Spelers: Anda, Dagmar, Niek en Willemien
Wizard?s Quest is een spel uit de oude doos. Het komt van Avalon Hill en stamt uit de jaren zeventig. Het doel is om je eigen drie schatten die verspreid zijn over het bord te bemachtigen. Om ze te bemachtigen moet je de gebiedjes waar ze in liggen bereiken en veroveren. De eerste die zijn eigen drie schatten heeft verzameld wint. Je wordt tegengehouden door medespelers en vooral ook door ORKS. De orks vermenigvuldigen zich iedere beurt rap. Als er vier bij elkaar zijn gekweekt houden ze het niet meer uit en gaan de buurt terroriseren (Orkfrenzy). Als jij toevallig op hun pad staat kun je flink de pineut zijn. Ook de draak die iedere beurt dooreet tot hij mensenbloed heeft geproefd kan er flink inhakken waardoor je leger verder wordt gedecimeerd.
Doordat Willemien het spel niet kort van tevoren had bestudeerd, kostte het wat moeite om de (altijd weer gedetailleerde) Avalon Hill regels compleet te doorgronden, maar de basis van het spel is makkelijk uitgelegd.
Iedereen veroverde vrij makkelijk zijn eerste schat omdat we toen nog niet zo in de gaten hadden hoe we de schatten tactisch voor elkaar hadden moeten neerleggen en omdat we nog niet goed wisten hoe we elkaar konden lastigvallen. Dagmar, Niek en Anda haalden daarna ook nog vrij snel hun tweede schat. De derde schat was daarna echter moeilijk omdat de dwarszittechniek van de spelers steeds verder werd geperfectioneerd. Door een tactische inzet van manschappen en ‘kanskaarten’ kon Dagmar met een dubbele aanval haar derde schat veroveren in een gebiedje dat zowel beschermd was door een draak als door een leger van Niek. Ze toverde ze beide met alle gemak naar een ander deel van het bord.
Het oordeel is dat
– de spelprincipes goed zijn,
– dat het mooi is uitgevoerd (mooie kaart en schattige orks met lieve glimlachjes),
maar
– dat de kansfactor in het spel aan de hoge kant is,
– door het vele gooien van dobbelstenen het een beetje langdradig wordt,
– het mogelijk een tweede keer met ervaring wel iets beter wordt, maar het zeker niet boven de drie uit zal komen.
Uitslag: Dagmar wint. Op dat moment hadden Niek en Anda twee van de drie schatten in hun bezit terwijl Willemien er pas een had.
Waardering: Anda, Niek en Willemien 2½, Dagmar 2
Spelers: Bas, Helène, Peter Hein en Wendy
Gelukkig voor deze spelers werd Dagmars angst voor een lange speelduur niet bewaarheid. Toen de anderen nog druk orks aan het meppen waren, waren de amoeben uitgeëvolueerd en was er ruim tijd voor nog een spel. Peter Hein had ook Karibik meegenomen, dat voor iedereen behalve Wendy nieuw was.
In Karibik proberen de spelers zes piratenschepen door de Caribische Zee te sturen. Doel is om ze steden te laten plunderen en de buit af te leveren in een van je geheime schuilplaatsen. Om de schepen te besturen moet je er op bieden; dit gaat blind zoals in Morgenland.
Wendy haalde de eerste vette buit binnen, en ook Bas en Helène sloegen aan het plunderen. Peter Hein viste nog overal achter het net. In de daaropvolgende beurten verdiende iedereen wel wat punten, totdat Bas ineens een grote slag sloeg. In zijn hoek van het bord wemelde het van de piratenschepen. Zo kon hij met een schip twee schatten plunderen en binnenloodsen, omdat hij ze eenvoudig van schip op schip kon overgeven. Hiermee kwam hij op grote voorsprong van de rest te staan. Hij had nog maar een paar punten nodig voor de winst, en omdat de rest elkaar ook in de volgende beurt weer veel dwars zat kreeg hij die zonder veel moeite.
Niemand was nog erg onder de indruk (op de winnaarsbonus van Bas na). Het blinde bieden heeft hier een veel grilliger factor dan in Morgenland. Patstellingen kwamen vaak voor, zodat veel spelers regelmatig niks konden doen. Nog maar eens spelen dus.
Uitslag: Bas 35, Peter Hein 19, Helène 17, Wendy 13
Waardering: Bas 3, Helène, Peter Hein en Wendy 2½