Geplaatst door Spelers: Anneke, Bas, Dirk Jan, Ilja, Jacqueline, Jorrit, Peter Hein, Wendy en Willemien
Gespeelde spellen:
Arkadia
Ticket to Ride: Märklin
Gnadenlos
Frank’s Zoo
Wendy vierde haar verjaardag met de spellenclub thuis en voor de gelegenheid speelde Jorrit ook weer eens mee. Hij liet zich overtuigen door Jacqueline om mee te spelen met Ticket to ride: Märklin. Aan de andere kant van de tafel had Peter Hein snel medespelers voor Arkadia gevonden.
Spelers: Bas, Peter Hein, Wendy en Willemien
Peter Hein had dit nieuwe bordspel van Rüdiger Dorn mee, in de Duitse versie welteverstaan. In Arkadia plaatsen de spelers gebouwen en arbeiders op het bord. Is een gebouw volledig omringd door andere gebouwen en arbeiders, dan krijgen de eigenaren van deze arbeiders zegels. Deze zegels kun je bij een puntentelling omzetten in geld, oftewel winstpunten. Is een gebouw af, dan wordt er ook een bouwsteen op het kasteel geplaatst. Op die bouwstenen staan ook zegels afgebeeld. Het aantal zichtbare zegel in het kasteel bepaalt de waarde van de zegels in die kleur.
De eerste rondes bestonden voornamelijk uit het aftasten van het spelsysteem. Iedereen probeerde met het plaatsen van gebouwen alvast wat neutrale ?arbeiders? op de markten te werven (hebben die familie op Puerto Rico misschien?). Deze arbeiders zijn handig als je een gebouw wilt voltooien. Voor een neutrale arbeider krijg je geen zegel, maar je krijgt wel het zegel dat op het gebouw ligt als je het afmaakt.
Peter Hein was de eerste die een puntentelling voor zichzelf initieerde en leverde daar aardig wat zilverkleurige zegels bij in. Bas volgde al snel en verdiende ook een smak punten. Beide spelers hadden al twee keer een puntentelling gedaan toen Wendy haar eerste deed. Puntentellingen leveren niet alleen geld op, maar je krijgt er ook twee extra arbeiders in jouw kleur mee. Omdat Wendy en Willemien wat voorzichtiger waren geweest met hun vaandels die je voor de puntentellingen gebruikt, konden ze minder arbeiders plaatsen. Bas en Peter Hein daarentegen hadden er nooit gebrek aan.
Toen het tweede niveau van het kasteel bijna af was, herinnerde Peter Hein er voor de zekerheid nog maar aan dat het spel bijna ten einde was; iedereen zou nog een beurt krijgen zodra het tweede niveau af was en dat was het dan. Vooral Wendy was onaangenaam verrast, want ze had deze regel tijdens de uitleg gemist of weer vergeten. In ieder geval kon ze haar twee overblijvende vaandels niet optimaal meer inzetten en bleef met een hoop arbeiders zitten. Willemien en Peter Hein konden in hun laatste beurt nog een hoop arbeiders plaatsen voor extra zegels, wat de nodige punten opleverde.
Uiteindelijk had Peter Hein met grote voorsprong gewonnen. De anderen zaten nog dicht bij elkaar, ongeacht het aantal ingezette vaandels. Het spel werd wel goed ontvangen, al gaf Wendy aan dat ze het nog eens moest spelen om het goed te kunnen waarderen. Dit potje was haar door de late verrassing minder goed bevallen.
Uitslag: Peter Hein 106, Willemien 83, Bas 78, Wendy 72
Waardering: Peter Hein 4, Bas en Willemien 3½, Wendy 3
Spelers: Anneke, Dirk Jan, Ilja, Jacqueline en Jorrit
Jacqueline had dit spel meegenomen naar Wendy. Toen Jorrit hoorde dat dit een leuk én makkelijk spel is was ook hij bij hoge uitzondering wel te porren voor een potje, nadenken had hij namelijk al de hele dag gedaan. Jorrit en Ilja hadden dit spel nog nooit gespeeld en Jacqueline nam de dappere taak op zich om het spel uit te leggen. Dit lukte maar half omdat Jorrit heel overmoedig de uitleg liever oversloeg en gelijk wilde beginnen met spelen.
Tijdens het begin van het spel werden al gelijk verschillende strategieën gekozen. Dirk Jan ging helemaal voor de lange routes, ook Anneke koos daarvoor. Ilja richtte zich volledig op de korte en de rest zat daar tussenin. Onmiddellijk werd door vrijwel iedereen druk gebouwd in het grijze gebied van zuidwest Duitsland dat al snel propvol stond. Dirk Jan wist de nodige zelfbeheersing op te brengen en was druk kaartjes aan het sparen, om daar later ongenadig mee toe te slaan.
Geleidelijk aan werden meer gebieden bezet, Anneke en Dirk Jan wisten een aantal lange trajecten te bemachtigen, terwijl Jacqueline en Ilja elkaar in het Westen op de korte trajecten dwars zaten. De druk om de passagiers te laten reizen werd steeds verder opgevoerd, bonuspunten werden in een rap tempo spaarzamer. Hier wist Dirk Jan een grote slag te slaan. Hij slaagde erin drie keer langs Berlijn te reizen. Jorrit werd naarmate het spel vorderde steeds enthousiaster en ging er zelfs bij staan (helaas niet vastgelegd op foto).
Het einde van het spel kwam opeens rap in zicht omdat Jorrit in de laatste fase snel door zijn wagons heen was. Ilja ging hiermee de mist in, zij was ervan uitgegaan dat het spel pas eindigde als iedereen door zijn treinen heen was en had net nog heel optimistisch twee trajectkaarten getrokken. Dit leverde haar nog veel strafpunten op maar gelukkig kon ze Jorrit de schuld geven wegens het overslaan van de uitleg aan het begin.
Uitslag: Dirk Jan 132, Jacqueline 131, Jorrit 108, Anneke 95, Ilja 79
Waardering: Jorrit 5, de rest 3½
Spelers: Bas, Peter Hein, Wendy en Willemien
In het droge Wilde Westen, ver weg van Catan, in een gehucht genaamd Tuzza Gulch, arriveerden vier gelukszoekers op zoek naar eeuwige roem: Blue-eyed Bas, Roodhaar Willemien, Greenhorn Pete en Wendy the Amber. Geïnstrueerd door rancheigenaar Klaus T. en gewapend met enkele snelgedrukte IOU?s probeerden ze de lokale kleurrijke bevolking in te schakelen voor dit doel.
Greenhorn Pete bleek erg goed aan de pokertafel, of althans zijn huurlingen. Zijn standing in Tuzza Gulch was rijzende, helemaal toen hij met enkele vers gewonnen goudklompjes iedereen op een rondje trakteerde. Blue-eyed Bas daarentegen bleek iemand die je beter niet zo rond het hoge middaguur kon tegenkomen, gewapend als hij was met enkele goede blaffers. Het bleek maar weer dat de beide dames de financiën beter waren toevertrouwd. Ze wisten met hun charmes enkele gouddelvers te overtuigen afstand te doen van hun kostbare gele metaal om later prestige te winnen.
Wendy the Amber was echter iets te kwistig met haar IOU?s geweest. Op de eerste payday raakte ze bijna al haar goud kwijt om haar helpers te betalen.
De kansen aan de kaarttafel begonnen nu te keren. Blue-eyed Bas verloor een paar keer op rij, maar Roodhaar Willemien toverde de ene aas na de andere uit haar mouw (of was dat een Feniks?) en kreeg steeds meer r-e-s-p-e-c-t rond de Tuzza.
Greenhorn Pete moest nu boeten voor zijn spilzuchtige gedrag van eerder. Hij kon twee betaaldagen op rij niet aan zijn verplichtingen voldoen. Ergens aan de rand van het dorp werd de hoogste boom al in orde gebracht. Maar wat hij ook probeerde, niemand was nog bereid om voor hem naar goud uit te kijken. Nee, die hele familie Digger viel als een blok voor Roodhaar. Ze zwom in het goud, maar hield dit nog zuinig bij zich voor de volgende betaaldag.
Terwijl Greenhorn Pete nog druk bezig was met een exemplaar van Houdini voor Dummies kondigde de volgende betaaldag zich alweer aan. Ook Blue-eyed Bas en Wendy the Amber begonnen zich zorgen te maken. Al het goud zat per slot van rekening bij die scharrel van Storm. Oh nee, dat was weer een ander verhaal. Anyway. Deze betaaldag was het toch Wendy the Amber die de gieren boven zag cirkelen. Met een vuile blik richting Greenhorn Pete borg de doodgraver teleurgesteld zijn touw weer op. Deze dag had lang genoeg geduurd besloot hij. Die laatste high noon geloofde hij ook wel en hij sommeerde de avonturiers nu om voor eens en voor al uit te maken wie nou de stoerste van hen was in plaats van zijn en hun tijd te verspillen met dit soort wazige rollenspelletjes.
Het feit dat, niet verrassend, Roodhaar Willemien in Tuzza Gulch de titel ?Meest Gewaardeerde Avonturier? was, interesseerde hun minder dan dat deze lange week in het stoffige Tuzza Gulch eindelijk ten einde was.
Uitslag: Willemien, Bas -6, Peter Hein -15, Wendy -20
Waardering: Peter Hein 2, Wendy en Willemien 1½, Bas 1
Spelers: Anneke, Dirk Jan, Ilja, Jacqueline en Jorrit
Inmiddels zat de stemming er goed in, de paprikachips was niet aan te slepen en ook de fles wijn ging al snel leeg. Er moest dus nog een afsluiter komen in de vorm van een wederom simpel kaartspelletje en de keus viel op Frank?s Zoo. Er werden uiteindelijk drie potjes gespeeld. Dirk Jan wist veel slagen naar zich toe te trekken door strategisch uit te komen. Ilja slaagde er in de tweede ronde in om alle egels te bemachtigen waardoor de rest een strafpunt kreeg. Jorrit vroeg zich toen zijn olifanten op waren af hoe hij dan van zijn muggen af moest komen en nam de tip van Jacqueline ter harte om als eerste uit te komen. Uiteindelijk haalde Dirk Jan zijn achterstand op Jorrit in door een gruwelijk grote slag te halen in het laatste potje.
Uitslag: Jorrit en Dirk Jan 11, Ilja 8, Anneke en Jaqueline 5
Waardering: Jorrit 2 (onder groepsdruk), rest 3