Spank the Monkey

Het spel …

Je zou de positie van spellen kunnen bepalen in een stelsel met op de ene as thema en op de ander mechanisme. De meeste spellen liggen tussen deze assen in, maar bijvoorbeeld abstracte spellen (Gipf-serie) liggen duidelijk op de mechanisme as. Spank the Monkey is een spel wat duidelijk zwaarder leunt op het thema dan op het mechanisme.

Spank the Monkey is een kaartspel waarin de spelers werklieden zijn op een vuilnisbelt. Op een dag wordt hun zware, monotone werk onderbroken doordat er een aap is binnengedrongen op de vuilnisbelt en er een lekkere rotzooi van maakt. Jullie baas is furieus en heeft aan degene die het als eerste lukt om deze rotaap eens stevig in elkaar te slaan een dag vrij beloofd en alle statiegeldflessen die die dag tussen het vuil worden gevonden. Dit is natuurlijk een super prijs, dus iedereen slaat aan het bouwen met het aanwezige vuilnis (roltrappen, onderzeeërs, afgedankte kermisattracties, ufo’s, etc.) en probeert ondertussen de stapels van de andere spelers kapot te maken.

Oké, met het thema zit het dus wel goed. Nu het mechanisme. Iedere beurt bestaat uit een aantal fasen. In de belangrijkste fasen mag je extra vuilnis op je stapel leggen om zo dichter bij de aap te komen. Ieder stuk vuilnis heeft een bepaalde hoogte om te bepalen op welk niveau je bent en een bepaalde sterkte om te bepalen hoe moeilijk het is voor je tegenstanders om dit stuk vuilnis kapot te maken. Daarna mag je nog met speciale aanvalskaarten proberen de stapels van tegenstanders kapot te maken. De tegenstander kan zich hier weer met andere speciale kaarten tegen verdedigen.

Zodra je binnen een bepaalde afstand van de aap bent, mag je proberen de aap in elkaar te slaan. Of dit lukt wordt bepaald door een dobbelsteenworp (hoe dichter je bij de aap bent, hoe meer gegooide getallen een rake klap opleveren).

Tenslotte is er nog een waarschuwing op zijn plaats. Engelstalige mensen zouden wel eens wat raar naar je kunnen kijken als je zegt dit spel gespeeld te hebben. Spanking the Monkey is namelijk synoniem voor Choking the Chicken of Slapping the Salamy.

… en de waardering

Het thema vind ik leuk bedacht, de plaatjes zijn grappig, tijdens het spel kunnen de meest absurde stapels ontstaan of de meest rare aanvallen gepleegd worden. Maar helaas, zoals bij veel spellen die het vooral van hun thema moeten hebben, is de grap er na één of twee potjes wel van af. Bovendien staat in dit spel op iedere kaart wat je er mee kan en welke effecten het heeft. Dit vertraagt het spelen enorm, omdat je alles moet lezen. Zeker met trage spelers of lezers duurt dit eindeloos. En omdat je maar een heel beperkt aantal kaarten op handen hebt, valt er in een beurt eigenlijk weinig te kiezen. Je bouwt het hoogste stuk vuilnis dat je hebt, doet de zwaarste aanval die je hebt en dan is de volgende. Gelukkig is het spel vaak snel afgelopen omdat er altijd wel iemand is die net al die hoge, sterke stukken vuilnis heeft en dus binnen de kortste keren de aap een oplawaai kan geven. Liefhebbers van Munchkin zullen dit spel wellicht wel kunnen waarderen, ik zet liever iets anders op tafel