Geplaatst door Ik had er zin in dit jaar. Het plan was om op zaterdag te gaan omdat ik zelf zondag jarig zou zijn. Op zaterdag zouden flink wat spellenvrienden en – vriendinnen de beurs bezoeken en ik keek er naar uit om met hen ergens een potje te spelen. Op de overzichten met spellen die gedemoot werden zag ik interessante titels staan. Helaas liep het anders.
De dagen voor het spellenspektakel werd ik namelijk geveld door een griepvirus. Op zaterdag had ik al wel weer de weg naar boven gevonden, maar helemaal top was ik zeker nog niet. Maar na een hoop wishfull thinking gingen Niek en ik toch op pad. Net als vorig jaar reden namen we de verkeerde afslag voor de parkeergarage (er is geen aparte parkeergarage voor het beursgebouw, maar je moet in de parkeergarage van de Bijenkorf gaan staan, maar dat waren we even vergeten). Maar de tweede poging slaagde. We waren rond half 11 bij de ingang en we konden meteen doorlopen naar de kassa en stonden dus in no time binnen.
Bij binnenkomst kregen we meteen een goodiebag in onze handen geduwd met daarin onder andere een puzzel, een bouwsetje én een kortingsbon voor zuiderspel. Vooral met de kortingsbon was ik blij, dus die heb ik veilig opgeborgen (en nu maar hopen dat ik niet vergeet waar). De andere puzzels en bouwsetjes zagen er goed uit, maar is toch meer iets voor kinderen. Ik heb onze setjes dan ook weggegeven met een collega met jonge kinderen en die was er erg blij mee.
Zelf liepen we met drie tassen te sjouwen. Twee daarvan waren bestemd voor GraSpAc (of te wel voluit: gratis spellen actie), een organisatie die spellen inzamelt voor kansarme jongeren zodat die ook af en toe een spelletje kunnen doen. Voor zo’n goed doel wil ik best wat spellen doneren die ik toch zelf niet speel. Ik had op internet gelezen dat het inzamelpunt ergens bij de ingang was, maar ik zag niets. Gelukkig werd ik geholpen door een vriendelijke vrijwilliger van Bordspelmania die even voor me uitzocht waar het inzamelpunt was (in de entree, recht tegenover de jassen).
Nadat we onze spellen hadden afgegeven kwamen we Peter Hein, Wendy en hun kinderen tegen. Wendy had ook een tas voor GraSpAc en had ook al lopen zoeken waar ze ze af kon geven. Snel bracht zij ook haar spellen weg. In de goodiebags van Peter Hein en zijn dochters zat een dubbel exemplaar van de puzzel (er waren drie verschillende), dus ze wilden weten welke wij hadden. Gelukkig hadden wij het voor hen ontbrekende exemplaar en konden we dus ruilen. Met zijn zevenen een plek zoeken om een spel te spelen, leek ons geen slimme zet, dus we besloten te splitsen en Niek en ik gingen op zoek naar een plek om een spel te doen.
Het viel ons op dat de tafels al goed gevuld waren, maar bij de stand van White Goblin Games vonden we nog een leeg tafeltje met het tweepersoonsspel Daxu. Snel schoven we aan en al snel kwam een Goblin ons het spel uitleggen. Het is een spel waar iedere ronde drie kaarten worden verdeeld. Beide spelers hebben vier kaarten waar ze mee aangeven wat zij vinden dat er met de kaarten moet gebeuren (zelf krijgen, weg geven, het tegenovergestelde doen van wat de ander wil of juist de ander zijn zin geven). Het doel is nou eens niet om de meeste kaarten te hebben maar om net iets meer kaarten dan de ander te hebben, maar zeker niet heel veel meer kaarten (want dan krijg je strafpunten). Iedere ronde moet je je dus afvragen of je de kaarten zelf wilt of liever weggeeft en vervolgens hoe je dat het beste bereikt. Als je kaarten wilt hebben kan je natuurlijk gewoon de zelf krijgen kaart spelen maar als de ander dan de het tegenovergestelde doen speelt, dan krijg je de kaarten dus niet. Je bent dus de hele tijd aan het inschatten wat de ander gaat doen zodat je dit zo kan manipuleren dat jouw wensen uitkomen. Niek was hier beter in dan ik en vermaakte zich kostelijk om mijn licht gefrustreerde gezicht als hij mijn plannen weer eens wist te dwarsbomen. Ik vond het ook best een grappig spelletje. De kern is echt het inschatten wat de ander denkt en daar op reageren, maar die ander doet hetzelfde en dat zorgt voor chaos in je hoofd. Ik ervaar dat als een redelijk hoge geluksfactor (soms gok je goed, soms niet), maar misschien is dat omdat ik een slechte verliezer ben………
Tijdens het spelen kwam Diederik nog even een praatje met ons maken. Hij vertelde dat het helaas niet gelukt was om Codenames op tijd voor de beurs geleverd te krijgen. Gelukkig waren er nog wel twee demo-exemplaren zodat het spel alvast geprobeerd kon worden, maar kopen zat er nog niet in. Ik hoor veel goede dingen over dit spel en wil het graag eens proberen. Naar verwachting ligt het eind november in de winkel, dus ik moet nog even geduld hebben.
Na ons potje Daxu zagen we een lege tafel aan de andere kant van het pad bij Terra. Ik was wel benieuwd naar dit spel omdat het een party-kennis-game van Friedemann Friese is. Snel schoven we aan. Er schoven nog twee mannen aan zodat we het spel met zijn vieren konden doen. In Terra krijg je elke ronde drie vragen rondom een bepaald onderwerp. Op het bord moet je vervolgens aangeven wat de goede antwoorden zijn. Een van de onderwerpen was bijvoorbeeld de Amazone en daarbij hoorden de vragen (i) door welke gebieden stroomt deze rivier, (ii) hoe lang is de rivier en (iii) wat is het oppervlak van deze rivier. Je hebt wedstenen die je neerlegt op het bord waar een wereldkaart op is afgebeeld en drie sporen met cijfers. Op ieder vak mag maar één steen liggen, maar je krijgt ook punten voor stenen die op aangrenzende vakken liggen. Zelf wist ik vaak nog wel waar op de kaart iets was of had ik een vaag idee van jaartallen, maar heb ik meer moeite om lengtes en hoogtes te schatten. Ik vind het een beetje suf dat op elk vak maar één steen mag liggen, de beginspeler heeft hierdoor een enorm voordeel voor zaken die maar in één gebied voorkomen (voor goede antwoorden krijg je meer punten dan voor de aangrenzende vakjes). Ik kan me voorstellen dat voor de laatste groepen van de basisschool dit nog best een leuk educatief spel is om tijdens de aardrijkskundeles te doen. Zelf vond ik het niet echt leuk. De locatievragen waren te makkelijk, de periode-vragen wist ik soms en de lengtes wist ik nooit. Ook de anderen waren niet echt enthousiast over dit spel.
Tijdens het spel was ik nog even heen en weer gelopen om de derde tas met spellen te legen. Daar zaten namelijk spellen in die ik had verkocht en waarvoor ik om 12 uur op de stand van BSM had afgesproken voor de overdracht. Beide kopers wist ik vlot te vinden en beide verkopen werden vlot afgehandeld. Dit was daardoor (en door de donatie aan GraSpaC) de eerste beurs waarna er minder spellen in mijn kast stonden, dan daarvoor.
Niek en ik besloten dat het tijd was voor de lunch en dus gingen we naar het restaurant op de eerste verdieping. Ik vond het fijn om even uit de drukte en warmte te zijn. Na de lunch gingen we weer op zoek naar een plek om wat te spelen, maar overal was het vol en druk. En dat trok ik toch niet zo heel erg goed. We besloten dan ook om te gaan afronden. Ik heb nog wel even 7 Wonders Duel gekocht omdat de beursprijs daarvan wel heel aantrekkelijk was (de rest van de prijzen waren normaal en voor de tweedehandsspellen zelfs hoog). Gelukkig kwamen we Peter Hein, Wendy, Saskia, Lody en Ronald tegen zodat ik hen nog even gedag kon zeggen. Ik vond het echt jammer dat het niet meer lukte om een spel te doen, maar ik was afgeragd (stomme nasleep van de griep) en dus was het helaas tijd om af te taaien.
Ik ben uiteindelijk dus maar een uurtje of twee op de beurs geweest. Het was goed te merken dat het veel drukker was dan vorig jaar. Dat is een goed teken voor de hobby. Het viel me ook op dat er relatief veel gezinnen met (jonge) kinderen op de beurs waren en dat de beurs was. Op de beurs was ook genoeg voor deze groep te doen doordat er veel familiespellen werden gedemoot en voor de echte kleintjes was zelfs een heuse kinderopvang met kinderactiviteiten. Het is knap van de organisatie dat ze het spellenspektakel in een paar jaar weer naar deze hoogte hebben weten te takelen. Ik hoop wel dat de beurs niet veel verder groeit (tenzij het vloeroppervlak evenredig meegroeit), want de topjaren wat betreft bezoekersaantallen waren wat mij betreft niet de topjaren wat bezoek-pret (te druk, te warm, te lawaaïg). Ik heb de data voor volgend jaar in ieder geval vast in mijn agenda gezet, hopelijk ben ik dan wel helemaal fris en fruitig waardoor ik de hele dag naar de beurs kan.