Spiel 2016: dag 2 (Dagmar)

Geplaatst door

De eerste dag waren we pas rond half 12 op de beurs geweest en dat wilden we ons geen tweede keer laten gebeuren. We vertrokken dus ruim op tijd naar de beurs zodat we dit keer wel in P9 konden staan. We hoefden dus niet op een bus te wachten (want vanaf P9 kan je gewoon lopen naar de beurs) en vervolgens hoefden we ook geen kaartje meer te kopen (want we hadden een Dauerkarte gekocht, of te wel een kaart voor vier dagen voor de beurs omdat dat goedkoper was dan drie losse kaartjes). Om kwart over 9 stonden we dus in de grote hal te wachten tot de deuren open zouden gaan (officieel om 10 uur, maar vaak iets eerder). Tijdens het wachten besloten we dat zouden proberen bij Haba het spel Meduris te gaan spelen (slechts 2 tafels beschikbaar) en dat als dat niet zou lukken dat we dan zouden gaan voor First Class bij Hans im Glück.

Zodra de deuren opengingen sprintten Peter Hein en Roger dus snel naar de door ons begeerde plaatsen. Maar helaas bleken er nog snellere liefhebbers te zijn. Peter Hein en Roger spotten echter een leeg tafeltje in de Schmidt stand. Schmidt is het moederbedrijf van Hans im Glück en ook daar kon je dus First Class spelen. Het was helaas een tweepersoonstafeltje. Maar de heren zagen iets verder op een stel aan een vierpersoonstafeltje zitten. Peter Hein heeft toen aan hen gevraagd of ze wilden ruilen zodat wij met zijn vieren konden spelen. Dat vonden ze ok en dus kwam alles toch nog goed. De stand van Schmidt is een stand waar op de tafels geen spellen staan, maar waar je de spellen kan ophalen bij de uitleenbalie. Peter Hein haalde dus snel First Class op en we konden gaan spelen!

First Class is een typisch Hans im Glück spel. Of te wel, een goede Euro-game met een niet ter zake doend thema (ook wel: just another soulless euro). In First Class staan treinen en treinroutes centraal (die moet je bouwen en benutten). Het spel duurt een aantal rondes. Aan het begin van een ronde worden een aantal actie-kaarten neergelegd waarop acties staan waarmee je je treinen kan uitbouwen en upgraden, je een spoorverbinding maakt en waarmee je je conducteur door de trein kan laten lopen of je trein kan laten rijden. Omstebeurt kies je een kaart en je voert de actie uit die er op staat. Er zijn op verschillende manieren punten te verdienen en ik denk (op basis van één potje) dat het slim is om je daarbij een beetje te specialiseren in één van de methodes. Het spel zat echt goed in elkaar en heeft op de beurs hoge ogen gegooid (het stond samen met nog twee titels aan het eind van de beurs op 1 van de Fairplay hitparade). Ik heb graag iets meer thema in mijn spel, dus hoewel ik best zie dat het spel echt heel goed in elkaar zit, was ik er niet kapot van.

First Class was niet het enige spel waar we interesse in hadden die je bij de Schmidt stand kon spelen, dus we hebben na het inleveren van First Class het spel Die Baumeister des Colosseum opgehaald. Je zou het niet denken als je de titel hoort, maar in dit spel gaan de spelers aan de slag om samen het Colosseum weer op te bouwen. Wie de meest waardevolle stukken bijbouwt, wint het spel. Op het centrale spelbord staat een racetrack waar een houten speelfiguur over verplaatst wordt. Op de track staan verschillende acties afgebeeld en de actie waar je de figuur naar toe verplaatst mag je in je beurt uitvoeren. Je bent grof weg met twee dingen bezig, aan de ene kant verzamel je tegels van verschillende soorten die je inkomsten geven (hoe meer tegels, hoe meer inkomsten) en aan de andere kant gebruik je de grondstoffen die je zo verzameld om mee te bouwen aan het Colosseum. Wat ik heel leuk gevonden vond, was dat je echt een 3D Colosseum opbouwt in de doos van het spel. Die toevoeging maakt dat dit familiespel boven de middelmaat uitkomt wat mij betreft. Aanrader!

Al het goede komt in drieën en daarom besloten we na First Class ook nog het spel Die Holde Isolde te spelen. Dit is een draftspel waarbij je kaarten moet kiezen waarmee je je op verschillende sporen kan ontwikkelen en die dan vervolgens afhankelijk van je positie plus of minpunten opleveren op verschillende momenten tijdens het spel. Zoals het een goede draft-game betaamd speelde Die Holde Isolde lekker vlot door. Je wilt eigenlijk natuurlijk alles doen, maar dat kan niet en dus moet je kiezen. Het spel is niet alleen erg leuk, maar ziet er ook nog heel mooi uit. Het is dat ik vooral spellen met twee spelers speel en draften met twee toch net wat minder leuk is, anders had ik het spel denk ik gekocht. Nog een aanrader dus!

We hadden inmiddels bijna 4 uur een plekje bezet gehouden en vonden het dus tijd worden om eens verder te gaan kijken op de beurs. Het bleek inmiddels goed druk geworden te zijn. We kochten links en rechts wat spellen en zagen op een gegeven moment een leeg plekje bij Quadropolis van Days of Wonder. Ik had dat spel nog nooit gedaan, maar was wel heel benieuwd. Days of Wonder blinkt immers uit in goede familiespellen die er doorgaans ook nog heel goed uitzien. Nou vind ik Quadropolis op het gebied van de looks erg tegen vallen, maar wie weet zou het met het speelplezier wel goed zitten. In Quadropolis bouwen de spelers een stad op bestaand uit tegeltjes met daarop gebouwen, parkjes, winkels, haven, fabrieken, etc. Aan het eind van het spel worden de verschillende gebouwen op verschillende manieren gewaardeerd (een park levert bijvoorbeeld meer punten op als er meer woningen om heen staan). Het spel wordt gespeeld over verschillende rondes waarin telkens een selectie van gebouwen klaarligt waarvan je er omstebeurt een mag pakken. Quadropolis beviel me heel goed. Het is een leuk puzzelspelletje. Je kan niet alle gebouwen gebruiken dus je moet kiezen waar je je op toe gaat leggen. Maar het kan zo maar zijn dat je je plan moet aanpassen omdat het gebouw dat jij bedacht had niet beschikbaar blijkt te zijn en dan moet je flexibel zijn om toch nog wat punten te pakken met je plan B. Het nadeel van Days of Wonder spellen is dat ze best duur zijn. Maar als ik dit spel ooit voor een zacht prijsje tegen kom, dan zou ik het best willen hebben. Nog een aanrader dus!

Het volgende spel waar we aanschoven was Dodelido van Drie Magier Spiele. De stand van Drie Magier was tegenover die van Schmidt en tijdens de ochtend had ik dus de hele tijd tegen reclame van een roze flamingo aangekeken. Ik was erg nieuwsgierig wat voor spel daarbij hoorde dus toen we een leeg plekje zagen, schoven we snel aan. Dodelido bleek een grappig reactie-kaart-spelletje te zijn met kaarten met dieren in verschillende kleuren. Omstebeurt draaien de spelers een kaart open en leggen hem aan op één van de drie stapels. Vervolgens moet je kijken of er een meerderheid in kleur of diersoort is ontstaan (stel bijvoorbeeld dat er twee flamingo’s en een kameel liggen dan zeg je flamingo of als er een blauwe flamingo en een blauwe kameel en een gele hagedis liggen dan zeg je blauw). Je moest er verder op letten dat als er een schildpad lag dat je eh zegt voor het woord (dus eh…blauw) en dat als er meer dan één meerderheid was (zowel blauw en flamingo bijvoorbeeld) dat je dan dodelido moet zeggen en dat moet je dus ook nog combineren. Dus stel er ligt een blauwe schildpad, een roze schildpad en een blauwe flamingo dan moet je eh..eh… (want twee schildpadden) dodelido (want zowel een meerderheid voor schildpad als voor blauw zeggen). En dat is het nog niet. Er zaten ook nog krokodillen in de stapel en als daar er één van voorbij kwam dan moest iedereen er zo snel mogelijk op slaan. Als je een fout maakt dan kreeg je alle kaarten die open lagen en wie als eerste zijn hand had leeggespeeld won. We hebben ons kostelijk vermaakt met dit spel. Geen van ons was meer helemaal scherp en dus maakten we flink wat fouten (sommigen van ons meer dan anderen). Dit soort spellen werkt niet zo goed met zijn tweeën en bovendien heb ik al een aantal van dit soort leuke reactiespellen van Drei Magier en dus heb ik dit spel aan mijn neus voorbij laten gaan. Maar mocht er in jouw collectie nog wel ruimte zijn voor een leuke reactiespelletje, dan is Dodelido absoluut een aanrader.

Het laatste spel dat we op vrijdag hebben gespeeld is Rhodes geweest. Dit is het nieuwe spel van de Nederlandse uitgever The Gamemaster. Het is een workerplacer waar je aan de slag moet om goederen te produceren, vervoeren, verkopen en kopen om vervolgens daarmee opdracht kaartjes uit te voeren. Dit is een thema waar ik mijn buik (en spellenkast) een beetje vol van heb, maar proberen kan geen kwaad. Ik kon wel merken dat het aan het eind van de middag was en ik had dus wat moeite om de regels te onthouden, maar toen we eenmaal gingen spelen viel alles netjes op zijn plaats en bleek Rhodes een aangenaam spel te zijn. We hebben een paar rondes gespeeld om een beeld van het spel te krijgen en mijn eerste indruk was positief. Je bent lekker bezig en de verschillende acties grijpen leuk in elkaar. Maar zoals gezegd: ik heb al genoeg van dit soort spellen dus ik heb hem aan mijn neus voorbij laten gaan. Ik zou hem echter graag een keer uit willen spelen (met een fris hoofd).

We besloten dat het wel efficiënt was om op de beurs nog een hapje te eten voor we terug keerden naar het natuurvriendenhuis en in de Galeria kwamen we uit bij een stand met lekkere wraps en hamburgers. Het begon inmiddels al redelijk richting 7 uur te gaan en de beurs begon langzaam aan leeg te lopen. De heren wilden nog een paar spellen kopen, maar mijn trolley zat al vol dus ik vond het wel mooi geweest en ben vast vooruit gelopen naar de auto.

Op vrijdagavond voegde Wendy zich bij ons samen met haar zoon Jurre en de zoon van Roger (Hugo). Toen wij terug kwamen van de beurs waren ze er nog niet en dus begonnen we met één van de aankopen van Peter Hein, namelijk Kling Klang Klunker (ook wel: Bling Bling Gemstone). Dit is een hilarisch behendigheidsspelletje waar je met een hamertje moet proberen edelstenen los te hakken van een instabiele stapel. De edelstenen zijn geld waard, maar de grijze schijven waar ze aan zitten zijn minpunten waard. Het is nog een hele kunst om niet te hard en niet te zacht tegen de edelstenen te tikken en zeker in het begin ging het nog wel eens grondig mis. En dit zorgde dan weer voor veel hilariteit. Ik vond het spel zo grappig dat ik het ook mee naar huis heb genomen.

Daarna hebben we nog een beginnetje gemaakt met X nimmt!. Dit is een opvolger van het populaire Take 5 (of te wel 6 nimmt in het Duits). Het spel zelf is hetzelfde: iedereen kiest een kaart, draait die tegelijkertijd open, de speler met de laagste kaart legt hem als eerste aan, en als je de 3e/4e/5e van het rijtje bent (voor ieder getal een eigen rijtje) dan pak je de kaarten. Het enige wat echt anders is, is wat je vervolgens met je kaarten doet. Die moet je zelf vervolgens voor je neerleggen in een oplopende rij. Als dit echter niet lukt dan moet je je rij op een aflegstapel leggen. Deze kaarten leveren aan het eind van het spel minpunten op, terwijl de kaarten in je rijtje geen strafpunten opleveren. We hebben het spel niet uitgespeeld omdat Wendy met de jongens aankwam en ik was daar niet heel rouwig om. Ik vind dat dit spel vooral laat zien dat er aan take 5 niets te verbeteren valt. De nieuwe score-regel zorgt vooral voor extra gedoe en wat mij betreft niet voor extra speelpret.

Nadat we met de hele groep nog een potje Kling Klang Klunker hadden gedaan (wederom hilarisch) kwam Overseers op tafel. Peter Hein, Anton en Roger hadden dit spel op donderdag geprobeerd, maar toen had ik gepast omdat ik geen zin had om op de grond te gaan zitten spelen. Het bleek een vlot draftspelletje te zijn met een twist bij de waardering. In het dek zitten kaarten van verschillende kleuren. Sommige kleuren zijn zelf punten waard, terwijl andere kleuren pas punten waard zijn als je er meerdere kaarten van hebt. Na een rondje draften heeft iedereen 5 kaarten op handen. Daarvan leg je er 3 open voor je neer en 2 gesloten. Vervolgens gaan de spelers met fiches aangeven wie ze denken dat de meeste punten heeft. Deze speler die op deze manier gekozen wordt mag vervolgens toegeven (dan moet je 2 kaarten naar keuze afleggen zodat je daarna minder punten hebt) of ontkennen. Als je ontkent, dan moet je aanwijzen wie er dan de meeste punten heeft. Dit wordt vervolgens gecontroleerd en als de aangewezen speler inderdaad meer punten heeft dan verliest deze speler kaarten, maar als dat niet zo is dan moet de eerste speler de twee kaarten die hem de meeste punten opleveren inleveren. Vervolgens krijg je net zo veel punten als je voor je hebt liggen en wie na een aantal rondes de meeste punten heeft wint. Ik vond het een grappig spel, maar was te moe om het nog echt slim te spelen. Als je dat doet dan wordt het spel vast leuker. Ik hoop dus te zijner tijd op een herkansing.

Hierna was het voor mij de hoogste tijd om te gaan slapen om (redelijk) uitgerust aan de start van onze derde en laatste dag op Spiel te kunnen gaan beginnen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *