Geplaatst door Voorafgaand aan Spiel had ik de lijst op BGG doorgenomen en een selectie gemaakt van de spellen die me wel interessant leken. De ervaring leert dat je maar beter een brede selectie kan maken omdat de stands van populaire stands vaak snel vol zitten en het dus niet lukt op precies te plannen wat je kan spelen. Dit jaar is het me gelukt om verrassend veel spellen van mijn lijstje te spelen. Sommige daarvan voldeden aan mijn verwachting, andere vielen tegen. En daarnaast speelde ik natuurlijk nog soms opportunistisch een spel dat op het moment dat ik voorbij liep vrij kwam. In deze blogjes zal ik mijn eerste indrukken delen.
Over The Red Cathedral had ik het afgelopen jaar veel goeds gehoord en de kans om dit bejubelde spel te spelen, liet ik dan ook niet lopen. In The Red Cathedral gaan de spelers samen een prachtige kathedraal bouwen ter meerdere eer en glorie van tsaar Ivan. Zo’n klus kan je wel aan spellenspelers overlaten. De kathedraal is verdeeld in meerdere stukjes en om zo’n stukje te bouwen moet je het eerst claimen, daarna moet je de benodigde grondstoffen verzamelen die nodig zijn en deze grondstoffen moet je ook nog aanleveren. Dat zijn dan ook meteen grofweg de drie verschillende acties die je kan uitvoeren in het spel. De actie die je het vaakst zal doen is het verzamelen van grondstoffen. De grondstoffen staan afgebeeld op een cirkel op een centraal bord. Op de rand van de cirkel liggen gekleurde dobbelstenen. In je beurt kies je zo’n dobbelsteen en verplaats je hem net zo veel vakjes als de waarde van de dobbelsteen. Vervolgens pak je net zo veel grondstoffen als er dobbelstenen liggen op het vak waar de dobbelsteen is geëindigd. Daarna gooi je nog alle dobbelstenen die daar liggen. Sommige dobbelstenen mag je tegen betaling nog wat verder verplaatsten. Op het moment dat je een bouwdeel claimt, dan krijg je hierbij ook een tegel waarop een bonus staat. Deze tegel kan je (tegen betaling) op je bordje leggen bij het plaatje van één van de dobbelstenen. Als je vanaf dat moment deze dobbelsteen verplaatst dan krijg je ook nog de bonus er bij. Aan het begin van het spel loont het dus om eerst eens wat dobbelstenen van een bonus te voorzien (als je het daarvoor benodigde geld hebt). Ik vond The Red Cathedral een erg leuk spelletje. In het begin voelt het nog alsof je heel veel moet onthouden, maar na een paar rondjes begint alles in elkaar te vallen en is het eigenlijk niet zo moeilijk. Het spel speelt daardoor lekker vlot weg, maar zit toch vol interessante keuzes. Deze ging dus mee naar huis.
High Score stond op mijn lijstje omdat het een spelletje van topauteur Reiner Knizia is dat uitgegeven wordt door Kosmos, een grote uitgever die doorgaans garant staat voor kwaliteit. In dit spel spelen de spelers meerdere rondes tegen elkaar. Elke ronde hebben de spelers een opdracht (gooi dobbelstenen met een zo hoog mogelijke waarde, gooi een full house, tel alle dobbelstenen met een bepaalde waarde op en trek de rest er van af, etc. in combinatie met regels over welke dobbelstenen en hoe vaak er over gegooid mag worden) en de speler die de opdracht het best volbrengt krijgt de meeste punten. Dit spelletje viel me heel erg tegen. Je gooit met de dobbelstenen en het lag altijd behoorlijk voor de hand welke dobbelstenen je over wilde gooien. En dan wordt het een geluksfeest wie toevallig de beste worp heeft en dus wint. Ik denk niet dat veel mensen hier warm voor gaan lopen.
Baumkronen (Canopy in het Engels) is een tweepersoonsspel dat een tijd terug op Kickstarter werd aangeboden en wat ik toen na enig wikken en wegen niet gebacked heb. Het spel is nu in het Duits door Kosmos uitgebracht. Kosmos heeft een goede neus voor tweepersoonsspellen dus Niek en ik besloten het te proberen. In dit spel bouw je een regenwoud op waarin bomen, planten en dieren samenleven. Op de tafel liggen drie stapeltjes kaarten. Als je aan de beurt bent dan bekijk je eerst het eerste stapeltje en beslis je of je die wilt hebben. Als je de stapel niet wilt, dan leg je hem terug en leg je er een kaart bij. Vervolgens bekijk je het tweede stapeltje en mag je wederom kiezen of je hem wilt houden of terug leggen waardoor er een kaart bij komt. Dat doe je ook nog bij de derde stapel. Als je die niet kiest, dan trek je de bovenste kaart van de trekstapel. Er zijn heel veel verschillende kaarten die op verschillende manieren punten (en minpunten) opleveren. Denk aan planten waarvan de eerste twee niets opleveren, maar de derde 4 punten, de vierde 6 punten en de vijfde er voor zorgt dat je weer niets krijgt. Ook leven er dieren in het woud die zowel punten bij de eindtelling opleveren als leuke extra acties. Bij ieder stapeltje moet je je dus afvragen hoe graag je het wilt hebben, wat het oplevert voor de andere speler en hoe groot de kans is dat de volgende stapel interessanter is. Dit levert een leuk spelletje op. Ik twijfelde nog of ik dit spel mee naar huis zou nemen vanwege de Duitse tekst op sommige kaarten, maar nadat Niek had aangegeven dat hij dit het leukste spel had gevonden dat we op donderdag hadden gespeeld, heb ik het spel snel gekocht. Spellenliefhbbers weten immers dat je spellen moet koesteren die hun minder spelminnende partners willen spelen.
Gasha is een snel kaartspelletje waarbij je bepaalde combinatie van symbolen probeert te verzamelen. In je beurt mag je altijd één kaart pakken. Op de achterkant van de kaart staan verschillende plaatjes waardoor je weet wat er op de kaart zou kunnen staan. Op de voorkant staat echter maar één van deze plaatjes dus het blijft een beetje een gok. Met deze kaarten moet je vervolgens opdrachten vervullen (drie kaarten met een sushi afleggen bijvoorbeeld). Het spel speelde wel lekker vlot weg, maar had niets bijzonders of origineels. En daardoor liep ik er niet echt warm voor.