Geplaatst door Ik heb op Spiel zestien nieuwe spellen gepeeld en thuis nog twee Spiel aankopen. In een serie van drie blogjes deel ik mijn eerste indrukken van deze spellen in alfabetische volgorde.
Atua zou je ook Vaiana (naar de Disney film) the card game kunnen noemen. In dit spel ga je een mooi tropisch eiland bouwen met kaarten. Op de kaarten staan allemaal verschillende symbolen die op verschillende manieren worden gewaardeerd. Het bijzondere aan dit spel is dat de kaarten niet netjes recht naast elkaar worden gelegd, maar juist kriskras over elkaar heen. En verder is het bijzonder dat je zelf tijdens de tellingen bepaalt welke aspecten je gaat waarderen. Je mag elke manier alleen maar één keer gebruiken. Het fijne daarvan is als je bijvoorbeeld bij telling 1 de kokosnoten hebt gescoord, dat je daar de rest van het spel dus niet meer op hoeft te letten maar je kan gaan focussen op andere aspecten van het spel. Ik vond Atua best leuk om te doen. Ik vond het alleen jammer dat het spel maar zo kort duurde, ik had graag nog wat langer aan mijn eiland willen bouwen. Ik heb het spel dan ook niet mee naar huis genomen.
Een van de spellen die er voor mij bovenuit sprong deze spiel is Cookie Party (Keksekästchen in het Duits). In dit spel krijg je een bordje voor je neus met daarop allemaal lekkere koekjes. Op het bordje leg je fiches met de nummers 2-12 en een aantal streepjes. Vervolgens gooit een speler met twee dobbelstenen en mag iedereen net zo veel randjes inkleuren als er streepjes staan op dat nummer rondom het veld waar het fiche ligt. Op de middelste nummers (die je met twee dobbelstenen het vaakst gooit) staat maar één streepje, maar op de twee en twaalf (die je het minst vaak gooit) staan zelfs vier streepjes. Vervolgens mag je een fiche verschuiven. Je scoort een koekje als om alle vier zijden van het vakje waar het opstaat de streep is ingekleurd. Vervolgens probeer je zo snel mogelijk alle koekjes van een soort te scoren want dat levert punten op. En wie dan als eerste een bepaald aantal punten heeft wint. Bij mij thuis is dit spel inmiddels omgedoopt tot Koekjes Bingo en het is een groot succes. Het kwam al zes keer op tafel. Het is een perfecte lichte snack die genoeg bite heeft om keer op keer te blijven boeien.
Soms snap je niet waarom een spel wordt uitgegeven. Ik had dat met Crows vs Cats. Het spel ziet er super cute uit, maar had vervolgens heel weinig om het lijf. Alle spelers hebben een kraai voor zich liggen en die verzamelt een bepaald soort object (flessendoppen, knikkers, etc.). Als je kaarten trekt waarop deze voorwerpen staan, dan ben je blij. Maar als je ze niet trekt, dan kan je niet zo veel. Er waren nog wat actiekaarten in het spel die voor nog wat extra chaos zorgden (bijvoorbeeld je dwingen om van kraai te wisselen). Crows versus Cats voelde voor mij als een spel dat gemaakt is door iemand die zelf geen moderne bordspellen speelt en dus geen idee heeft hoe hoog het niveau ligt. Op basis van de looks zullen er vast wat doosjes verkocht worden van dit spel, maar niet aan mij.
In onze Spielgroep was Gardlings een van de hits. Gardlings is een bagbuilderig puzzelspelletje dat duidelijk geïnspireerd is op Kwakzalvers. Uit een zakje trek je rechthoekige tegels waar op de randen halve edelstenen staan. Deze tegels probeer je zo aan elkaar te puzzelen dat hele edelstenen ontstaan. Op sommige tegels staan dwergen en zodra je daar de zesde van trekt, moet je stoppen met bouwen en krijg je aftrek. Het is dus zaak om op tijd te stoppen met trekken zodat je de aftrek niet krijgt. Het doel is om als eerste een ronde te hebben waarin je zeventien edelstenen hebt gemaakt. Het duurt een tijdje voor je daar bent (in het begin kom je niet verder dan een stuk of vijf). In die beurten kan je edelstenen inzetten om nieuwe tegels te kopen. En hoe meer edelstenen je hebt, hoe beter de tegels zijn die je krijgt. Ik heb Gardlings met plezier gespeeld en er nog even over getwijfeld of ik deze mee naar huis zou nemen. Maar dat heb ik niet gedaan. Als je in de eerste rondes een goede start hebt (veel tegels trekt voor je moet stoppen) dan mag je snel goede tegels aan je zak toevoegen en dan ben je niet meer in te halen door een speler die dwerg na dwerg uit de zak trekt. Ik ken mijn pappenheimer thuis en dat is een aspect dat Niek niet trekt. En aangezien ik vooral met hem speel, ben ik verstandig geweest.
Wat origineel aan Gloomies is, is dat het spel twee fases kent. Je speelt eerst een fase waarin je een bordje vult met bloemetjes en daarna een fase waarin deze weer van het bord worden afgehaald en je de punten scoort voor wat je verzameld hebt. Het loont om in de eerste fase al rekening te houden met wat er in de tweede volgt en dat geeft dit spel een leuke dynamiek. Ook over dit spel heb ik nog even getwijfeld of ik het zou kopen, maar ik denk dat dit spel leuker is met meer speler dan met twee en daarom heb ik het uiteindelijk niet gekocht.
Een paar jaar geleden had ik Grease Monkey Garage op mijn interesse lijst staan omdat het een spel is waarin je een garage voor klassiekers runt. Nou is dat precies wat mijn zwager in real life doet en daarom sprak dit spel me aan. Ik heb het spel toen niet op de beurs gezien, maar dit jaar kwam ik het voor 5 euro tegen in een koopjesstand. Gelet op de prijs verwachte ik er weinig van, maar nam het spel toch mee naar huis. En werd daar aangenaam verrast! Grease Monkey Garage deed mij een beetje aan Coffee Rush denken. In dit spel moet je alleen niet de juiste ingrediënten verzamelen om koffie te zetten maar de juiste materialen om klassieke auto’s te repareren. Elke ronde wordt er eerst een gebeurteniskaart open gedraaid waarop staat wat voor bijzonders er vandaag gebeurd is (je hebt een slechte review gehad en dus komen er vandaag geen nieuwe klanten, of er is een probleem bij de bevoorrading, je kan deze ronde geen nieuwe banden halen). Daarna verplaats je eerst de mannelijke stagiair naar een actieveld (materialen pakken, kapotte auto aannemen, auto repareren) en daarna doe je hetzelfde met de vrouwelijke (!) monteur (een meeple met een mooie paardenstaart). Je hebt nog een geheime opdracht (je wilt graag zo veel mogelijk rode auto’s en zo veel mogelijk kevertjes repareren) waarmee je extra punten kan scoren. Grease Monkey Garage is een degelijke werkverschaffer die door het thema bij ons thuis meer glans krijg. Het spel speelt lekker vlot weg. Het is niets heel bijzonders, maar mijn vijf euro meer dan waard geweest.