Geplaatst door Ik heb op Spiel zestien nieuwe spellen gepeeld en thuis nog twee Spiel aankopen. In een serie van drie blogjes deel ik mijn eerste indrukken van deze spellen in alfabetische volgorde.
Ik heb al heel vaak hebberig naar Hutan: Life in the Rainforest gekeken en was dan ook blij dat ik hem op de beurs kon spelen. In dit spel ga je eerst bloemetjes planten in het regenwoud, deze bloemetjes worden vervolgens bomen en daarna komen de dieren. Iedere ronde kies je een kaart waarop één of meerdere bloemen staan en deze leg je vervolgens naast elkaar op je bordje. Je moet daarbij proberen om de vakken op het bord te vullen met één kleur bloemetjes. Het is dus even puzzelen hoe je én de bloemetjes zo legt dat ze naast elkaar liggen, maar ook in de goede vakjes terecht komen. Ik vond dit een hele aangename bezigheid. Het is een leuk puzzeltje en het spel ziet er mooi uit. De enige reden dat ik hem niet op Spiel heb gekocht is dat ik wist dat er ook Nederlandse editie is en ik dus geen Duitse versie ging kopen. Deze staat nu nog wat hoger op mijn hebzuchtlijstje.
De uitleg van Kavango was niet optimaal. De uitlegger had een wat lastig te verstaan accent en was ook nog eens zijn stem kwijt. Ik begreep dus niet helemaal wat nou de bedoeling was van dit spel en daardoor kan ik het niet zo goed op zijn waarde schatten. In Kavango moet je een Afrikaans natuurpark vullen met planten, bomen en beestjes. Je begint daarbij klein door eerst maar eens wat gras en bomen te planten en er wat insecten, vissen en vogels vrij te laten. Daarna kan je grotere dieren plaatsen. Het spel is een draftspel waarbij spelers stapels kaarten doorgeven waarop al deze dieren staan. Eerst pak je dus de basiskaarten en daarna de grotere dieren. Op die kaarten staat aan welke voorwaarden voldaan moet zijn voor ze in je park kunnen wonen. En dan moet je nog investeren in natuurbescherming. Daar heb je geld voor nodig en daar kom je aan door aan bepaalde rondedoelen te voldoen (bijvoorbeeld hoe meer bomen je hebt, hoe meer geld je krijgt). Ik kan me voorstellen dat Kavango een prima spel is, maar in ons warrige proefpotje kwam het niet uit de verf. Ik heb het dan ook niet mee naar huis genomen. Peter Hein heeft dat wel gedaan, dus hij zal ons vast vertellen waarom ik dit wel had moeten doen.
Flatout Games en AEG hebben een goede neus voor leuke puzzelspelletjes. Dat heeft succesnummers als Calico en Cascadia opgeleverd. In dezelfde serie verscheen dit jaar Knitting Circle. Dit spel sluit qua vormgeving aan op Calico, maar bleek echt een heel ander puzzeltje te zijn. Centraal op de tafel ligt een cirkel met daaromheen groepjes van twee stukjes breiwerk. Het breiwerk is er in verschillende kleuren en recht of averechts gebreid. En zo verzamel je in een ronde een aantal keer twee van deze lapjes. Vervolgens moet je die lapjes in breiwerken plaatsen. Zogenaamd zijn dat mutsen, truien, sokken en broeken, maar in de speelse realiteit zijn het gewoon langwerpige strookjes karton. Je hebt daarbij nog knoopjes die staan voor bepaalde manieren waarop je de stukjes moet plaatsen (een kledingstuk met streepjes of juist in één kleur, welke kleuren je moet gebruiken, etc.). Je plaats dus je breilapjes aan het eind van een ronde op de kledingstukken die je aan het maken bent en probeert dat zo goed mogelijk te doen zodat je zo veel mogelijk punten voor de knoopjes en patronen scoort. Er is niets mis met Knitting Cirkle, maar ik vond het een minder leuke uitdaging dan Calico en Cascadia en het ziet er ook minder aantrekkelijk uit. Na een keer spelen was ik dus van mijn hebzucht voor dit spel genezen.
Ik maakte op de afgelopen All Games on Deck cruise kennis met het leuke en mooie puzzelspelletje Bonsai. Op Spiel lag dit jaar de opvolger op tafel. In Koi ga je geen boom maken, maar een vijver waarin je mooie koi-karpers kan laten rondzwemmen. De basis van beide spellen is hetzelfde: je kiest kaarten en voert de actie van de kaart uit en daarnaast mag je nog de actie uitvoeren die hoort bij het plekje in de rij waar de kaart lag. In plaats van een kaart trekken mag je ook bouwen en dan bouw je met de dingen die je verzameld hebt je vijvertje. Het was het eerste spel dat ik speelde op de beurs en de uitlegger moest er duidelijk ook nog even inkomen. Hij was dan ook vergeten om duidelijk uit te leggen hoe je op het eind van het spel punten scoort. En zonder die informatie was ik gewoon een beetje doelloos aan het bouwen en daar is weinig aan. Pas bij de telling ontdekte ik wat leuk had kunnen zijn aan dit spel, maar ik heb dat dus niet zelf kunnen ervaren. Ik zou het spel graag nog eens een herkansing willen geven. Het lijkt te veel op Bonsai om daar een blinde aankoop voor te doen. Die beslissing bespaarde me in ieder geval een flinke tijd wachten, want terwijl wij aan het spelen waren, ontstond er een lange rij met mensen die dit spel wel blind gingen kopen.
En als we dan over een suboptimale uitleg hebben, dan is dat een mooi bruggetje naar Landomy. Landomy speelt zich af op een wereld waar de robots de mensen hebben uitgemoord, maar die omdat er niemand is om ze een nieuw commando te geven, door blijven gaan met vechten met elkaar. Het spel was ongeveer net zo deprimerend als deze omschrijving. Met kaarten moet je de robots in jouw kleur verplaatsen en dan probeerde je de meerderheid op een tegel te krijgen. Op die manier probeerde je de meerderheid van de tegels voor je te winnen. Het spel was zo gebalanceerd dat Anton en ik er elkaar precies in evenwicht hielden. We hadden het gevoel dat dat nog lang zo zou blijven en dus hebben we het spel afgebroken omdat we een beeld hadden. En dat was dus geen positief beeld.
Mermaids Song is van dezelfde uitgever als Crows versus Cats. En ook dit was weer een spel dat er mooi uit zag, maar waar geen klap aan was. In dit spel trek je iedere ronde een aantal kaarten. Daar zitten zeemeerminnen tussen en die leg je voor je neer. Verder zitten er kaarten in die het gezang van zeemeerminnen moet voorstellen (groene en rode kaarten). Je legt dan bij een meermin die kaarten neer en als je een lange reeks in een kleur maakt dan kan je daarmee een kaart met een zeedier pakken. Maar je kan een rode reeks van een andere spelers ook verpesten door er een groene kaart bij te leggen waardoor deze speler deze groene kaart samen met een rode kaart verwijdert. Ik vond de illustraties van dit spel wederom schitterend, maar het spel zelf mijn tijd aan de speltafel niet waard.