2-5 spelers
30-60 minuten
Auteur: Alan R. Moon
Uitgever: Days of Wonder (2019)
Uitbreiding
Het spel…
Zouden er landen in de wereld zijn waar geen treinen rijden? Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen. En dat is goed nieuws voor liefhebbers van Ticket to Ride omdat het de ruimte biedt voor nog heel veel meer Ticket to Ride spellen. Afgelopen Spiel werd de Ticket to Ride familie onder andere uitgebreid met Japan en Italië.
Japan en Italië zijn beide langgerekte landen en het bord is dus een stukje langer dan de reguliere Ticket to Ride borden. De standaard Ticket to Ride regels zijn de basis van beide spellen, maar ze hebben ook beide een eigen, originele twist.
In Japan bestaat de belangrijkste twist uit de toevoeging van de hogesnelheidstreinen (Bullet trains). Deze moeten op bepaalde trajecten op het bord gebouwd worden in plaats van de gewone treintjes. Het bijzondere van de Bullet trains is dat, als ze eenmaal gebouwd zijn, ze door alle spelers gebruikt mogen worden. Hierdoor kan je dus heerlijk meeliften op de trajecten die de andere spelers aanleggen. Als je bouwt aan het hogesnelheidsnet dan krijg je daarvoor niet meteen punten. Op een apart puntenspoor wordt bijgehouden hoeveel stukken hogesnelheidslijn iedere speler heeft gebouwd. De spelers die het meest hebben meegebouwd worden hier aan het eind van het spel voor beloond met flink wat punten, terwijl de speler(s) die het minst hebben bijgedragen strafpunten krijgen.
Er is nog een tweede bijzonderheid op de kaart van Japan te zien. Er zijn namelijk twee regio’s die apart afgebeeld staan, namelijk Tokyo en Kyushu. Kyushu is het meest zuidelijk liggende grote eiland van Japan. De kaart van Japan is al extra langgerekt, maar was toch niet lang genoeg. Dit eiland is daarom apart afgebeeld. Dit eiland is met de rest van Japan verbonden via de stad Kokura. Deze stad staat op beide kaarten afgebeeld. Als je dus van Osaka naar Nagasaki moet gaan, dan moet je eerst op de hoofdkaart van Osaka naar Kokura bouwen en vervolgens op het kleine kaartje van Kokura naar Nagasaki. Tokyo is ook apart afgebeeld. In het geval van Tokyo is ingezoomd op de stad zodat je het metronetwerk kan zien en daarmee naar de verschillende wijken kan gaan. Als je netwerk op de hoofdkaart is aangesloten op Tokyo dan kan je vervolgens van uit het centrum van Tokyo (het centraal station) via de metro’s je netwerk met de verschillende wijken verbinden.
Ook de Italiaanse variant bevat twee toevoegingen aan de standaard elementen. Het eerste nieuwe element is dat je behalve de trein ook de veerboot (il traghetto in het Italiaans) kan nemen. De veerboot brengt je bijvoorbeeld naar de Italiaanse eilanden Sicilië en Sardinië. Voor sommige vakjes op de veerbootroutes moet je óf een joker óf een speciale veerboot-kaart spelen. Een veerbootkaart is dan wel meteen goed voor twee veerbootvakjes. Je kan één veerbootkaart trekken in plaats van het reguliere kaarten trekken (en dan mag je er maximaal twee op handen hebben). De tweede verandering in Italië is dat je aan het eind van het spel punten scoort voor het aantal regio’s (zoals Toscane, Piëmonte of Umbria) dat een speler met elkaar verbonden heeft.
…en de waardering
Elke Ticket to Ride variant/uitbreiding die ik gespeeld heb, vind ik tot nu toe leuk. Italië en Japan zijn daarop geen uitzondering. Ik vind het knap dat Alan R. Moon iedere keer weer wat nieuws weet te verzinnen. Je moet bij iedere variant weer even kijken wat de extra mogelijkheden zijn die het spel je biedt en hoe je daar mee om wil gaan. In Japan is de vraag in hoeverre je actief mee wil doen met het bouwen aan de bullet train of dat je accepteert dat je daar minder of zelfs strafpunten voor krijgt maar dat je ondertussen lekker kan bouwen aan opdrachtkaarten (waarbij je dankbaar gebruik maakt van de hogesnelheidstrajecten die de andere spelers hebben aangelegd). In Italië race je niet alleen om zo veel mogelijk opdrachten te vervullen maar wil je ook
graag je netwerk uitbreiden naar zo veel mogelijk regio’s.