Timbuktu

Het spel …

Hoe ik ook mijn best doe om mijn spellencollectie binnen de perken te houden, op een beurs als Spiel kan ik enkele impulsaankopen nooit helemaal voorkomen. Dat kan soms aangename verrassingen opleveren, maar soms vraag ik me achteraf af wat me bezielde. Mijn grote impulsaankoop van vorig jaar was Timbuktu. Ik kende het alleen vaag van naam, maar toen ik langs de stand van Kaufhof liep (of was het Karstadt, daar wil ik van af wezen), hadden ze net een tijdelijke aanbieding van 20 euro voor dit spel, inclusief handtekening van Dirk Henn op de doos. Dat was teveel voor het zwakke vlees en in combinatie met de fraaie houten kamelen in de doos was ik gemakkelijk tot een aanschaf te overtuigen.

In Timbuktu beheren de spelers een aantal kamelen die beladen zijn verschillende goederen. De kamelen trekken door de woestijn van oase naar oase, met als eindbestemming Timbuktu. Maar bij de oases liggen vijf dieven op de loer, die het voorzien hebben op handelswaren. Iedere dief steelt bepaalde handelswaren, maar alleen op specifieke locaties. Iedere speler krijgt van één dief te zien wat hij waar steelt. Deze combinaties worden doorgegeven, zodat je uiteindelijk van drie van de vijf dieven informatie krijgt. Het is de kunst je kamelen zo te manoeuvreren dat er geen goederen van ze gestolen worden.

Hoe meer er van een goed gestolen wordt, des te waardevoller de overgebleven lading van dat goed waard is. Als de karavaan in Timbuktu aangekomen is, tellen de spelers de waardes van hun overgebleven goederen op. De speler met de hoogste totale waarde wint.

… en de waardering

Je leest het goed, Timbuktu is een deductiespel! Deductiespellen zijn niet mijn ding. Het lijkt alsof het om slim logisch redeneren gaat, maar eigenlijk is het enige wat je moet doen een handig systeem bedenken om de informatie die je krijgt te verwerken. Stop de informatie in het systeem en de oplossing rolt er vanzelf uit. Prima voor puzzels, maar niet iets waar mijn spelershart harder van gaat kloppen.

Gelukkig biedt Timbuktu meer dan alleen logische aanwijzingen krijgen en die combineren tot de oplossing van de puzzel. Je moet hier namelijk keuzes maken zonder dat je volledige informatie hebt. Daarvoor kun je afgaan op de acties van de tegenstanders, maar soms kun je niks beter doen dan een beredeneerde gok wagen. Het spel krijgt dan meer van risicomanagement dan van een droge logische puzzel. Dat maakt dat Timbuktu uitstijgt boven de klassieke deductiespellen. Dit is er eentje die ik wel vaker wil spelen. Mijn impulsaankoop bleek uiteindelijk dus geen kat (kameel?) in de zak.