Geplaatst door Spelers: Anne, Bas, Coen, Dirk Jan, Leunis, Peter Hein en Wendy
Gespeelde spellen:
Hazienda
Verborgen Vallei
NoNo
Ligretto
Aanvankelijk waren er vijf spelers aanwezig en was het niet duidelijk of Wendy nog zou komen of niet. Peter Hein begon dus maar aan de uitleg van Hazienda een spel van Wolfgang Kramer dat vorig jaar nieuw op Essen was. De komende editie van Essen was dichtbij en hij wilde het voor die tijd toch wel eens een paar keer gespeeld hebben. Toen hij ongeveer met de uitleg klaar was kwam Wendy binnen en ontstond er een lastige keuze. Omdat Hazienda maar met vijf spelers kan, moesten in ieder geval twee mensen iets anders gaan doen. Gelukkig was er ook een eenvoudiger spel voorhanden in de vorm van Verborgen Vallei, waar Bas, Dirk Jan en Wendy zich uiteindelijk maar over ontfermden.
Hacienda
Spelers: Coen, Leunis en Peter Hein
Hazienda kreeg vorig jaar een beetje een anonieme ontvangst en nog steeds is het een spel waar je weinig over hoort. Dat is toch verrassend als je bedenkt dat de auteur Wolfgang Kramer heet en de uitgever Hans im Glück. Beide staan doorgaans garant voor kwalitatief goede spellen.
In Hazienda ontgin je de pampa?s van Argentinië door akkers aan te leggen en veekuddes te laten grazen. Daar verdien je geld mee, dat je nodig hebt om je acties te kunnen bekostigen. Uiteindelijk is het doel om zovele mogelijk punten met je akkers en kuddes te verdienen.
Na de splitsing waren er nog drie spelers over voor Hazienda: Coen, Leunis en Peter Hein. Gespeeld wer d er met de eerste variant, waarbij de opbrengsten van het bereiken van de markt lager zijn en de kosten van sommige acties hoger, wat het geld een stuk schaarser maakt. In zijn eerste partij had Peter Hein niet met deze variant gespeeld en was geld nooit een probleem. Dat was nu even een ander verhaal en moesten de spelers hun acties dus goed timen om niet in geldnood te komen.
Leunis had het belang van geld goed door en concentreerde zijn spel vooral op het verdienen van veel geld, zodat hij nooit in de financiële problemen zou komen. Peter Hein veronachtzaamde dat een beetje en ging voor de makkelijke punten door veel verschillende markten aan te doen. Hij was daardoor verspreid over het hele bord, terwijl Leunis sterk geconcentreerd in het midden zat. Coen volgde een strategie die daar een beetje het midden tussen hield.
Na de eerste puntentelling had Peter Hein een kleine voorsprong opgebouwd, maar was het wel duidelijk wie het meeste geld verdiende: Leunis. In de tweede fase van het spel zette Leunis deze strategie voort. Hij had nu misschien beter kunnen oogsten en voor de punten gaan, want zeker voor de markten scoorde hij nog maar weinig punten. Coen had nu ingezien hoeveel punten je met markten kunt verdienen en sloot ook de een na de ander aan. Peter hein kwam hierdoor een beetje in het gedrang en zag zich genoodzaakt ook andere puntenbronnen meer aandacht te geven. Gelukkig voor hem kwam het einde van het spel geen ronde te vroeg. Bij de tweede puntentelling bleek dat hij de voorsprong uit de eerste fase had weten te behouden. Coen ging Leunis net voorbij, die aan het eind nog massa?s geld op voorraad had.
Alle spelers hadden het wel een leuk spel gevonden. Die komt nog wel eens op tafel!
Uitslag: Peter Hein 117, Coen 105, Leunis 104
Waardering: Leunis en Peter Hein 4, Coen 3½
Ligretto
Spelers: Bas, Dirk Jan en Peter Hein
Na NoNo waren de drie heren nog wel in voor een snel spelletje. Een tijdje eerder was Ligretto gespeeld, maar dat had op iedereen een beroerde indruk achtergelaten. Onlangs had Bas het weer gespeeld met enkele mensen die erg enthousiast zijn. Toen bleek dat we het spel helemaal verkeerd hadden gespeeld (wat blijkbaar mogelijk is met zo’n simpel spel). Op voorstel van Bas probeerden we het dus nog eens met de correcte regels.
Ligretto kun je zien als een voorganger van Frantic Frankfurt: iedereen moet zo snel mogelijk zijn kaartjes omdraaien en op algemene stapels afleggen. Hoe meer kaarten je aflegt, des te meer punten je krijgt. Kaarten die je nog over hebt op het moment dat iemand door zijn kaarten heen is tellen als strafpunten.
Bas is wel een liefhebber van dit soort spellen en vanavond was weer duidelijk te zien waarom: hij was er duidelijk het beste in. We speelden door tot iemand honderd punten had bereikt. Daar waren zes rondes voor nodig. Peter Hein kon nog enige tegenstand bieden en won twee van de zes rondes; de rest was voor Bas. Dirk Jan moest helemaal hopeloos toekijken, maar had het toch geen martelgang gevonden.
De algehele waarderingen waren een stuk beter dan de vorige keer.
Uitslag: Bas 109, Peter Hein 97, Dirk Jan 24
Waardering: Bas 4, Dirk Jan en Peter Hein 3