Tips voor de Reiziger: Berlijn

Geplaatst door

Afgelopen week zijn Niek en ik naar Berlijn geweest. We hebben een geweldige week gehad met prachtig herfstweer. Ik had van te voren eens gegoogeld op Spiele en Berlin en was daarbij gestuit op de website van de Spielwiese. Veel informatie staat niet op deze website maar de aankondiging dat dit het eerste Berlijnse Spellencafé zou zijn, maakte me wel nieuwsgierig. Het adres kon ik niet vinden op mijn kaart van Berlijn, maar gelukkig konden ze me bij de balie van ons hotel verder helpen.

Nadat we een tentoonstelling over de relatie tussen het oude Egypte en Afrika hadden bekeken en wat hadden gewinkeld, gingen we op weg naar het spellencafé. Het café is gelegen in de wijk Friedrichshain. Dit is een wijk net buiten het echte centrum in het oude Oost-Berlijn. Het ziet er allemaal wat woester uit dan in het centrum. Veel graffiti, een skatebaan, wat zwervers en veel punkers met honden. Maar het is er niet eng of bedreigend, eerder levendig door alle mensen op straat. Het was niet ver lopen vanaf de metro en al gauw stonden we voor de Spielwiese.
Ik ben best een beetje een lafbek en vind het een best een beetje eng om ergens naar toe te gaan waar ik niemand ken. Je weet toch maar nooit precies waar je terecht komt. Maar de Spielwiese zag er vriendelijk uit en de enorme kast vol spellen trok me over de streep en we gingen naar binnen.
De eigenaar van de Spielwiese was nog even bezig om iemand anders te helpen en dus hadden wij de tijd om even goed om ons heen te kijken. De Spielwiese is een kleine ruimte met een enorme kast vol spellen, een barretje en een aantal tafels met stoelen. Aan twee tafels zaten al wat mensen te spelen en op een andere tafel lag een briefje dat de tafel gereserveerd was. De sfeer was gemoedelijk. Toen we aan de beurt waren en we ons in ons beste Duits hadden voorgesteld werden we vriendelijk geholpen. We konden voor één Euro per persoon zo veel spellen doen en zo lang blijven als we wilden (als je verder geen consumptie wilt nemen moet je twee Euro betalen). Er werd snel een tafel leeggeruimd voor ons zodat we ons konden installeren. Terwijl Niek wat te drinken voor ons bestelde dook ik in de spellenkast om een spel uit te zoeken.
Als eerste koos ik Tintenherz. Tintenherz is een spel van Kosmos over een grootvader die per ongeluk zijn kleindochter heeft verwisseld met de duistere hoofdpersoon van een boek. De verwisseling wordt weer ongedaan gemaakt als het lukt om een aantal vragen te beantwoorden. Op het spelbord liggen letters open en dicht en tijdens het spel worden deze kaartjes ook nog omgedraaid (dus van open naar dicht en visa versa). Op sommige vakjes moet je een kaartje pakken en de vraag voorlezen (de vragen deden aan PimPamPet denken) en een antwoord geven waarin je alleen de letters voor komen die open op het bord liggen. Ik vond het best een aardig spel, maar alleen iets te makkelijk (of zou dat komen door onze scrabble-ervaring).
Vervolgens pakten we het tweepersoons spel Asterix en Obelisk uit de kast. Dit spel krijgt op BGG geen goede rating en dus had ik het niet durven kopen. In het spel staat een weddenschap tussen Asterix en Obelisk centraal. Er moet weer eens gevochten worden met Romeinen en Piraten en om het een beetje spannend te maken, doen de twee vrienden een wedstrijdje wie de meeste vijanden kan verslaan. Het spel zelf viel nogal tegen. Het was eigenlijk één grote gelukswedstrijd. Je moet kaarten omdraaien en als je in je hand een kaart met dezelfde kleur hebt, heb je de vijand verslagen. Ik had telkens de goede kaarten en Niek juist niet en dus won ik. Dit spel gaat dus niet op mijn wensenlijstje.
Niek regelde een paar tosti’s voor ons en ik trok vast Arktia uit de kast. Arktia is een abstract spel waarin je bouwwerken maakt en verplaatst. De regels waren erg rommelig en ik begreep het spel niet helemaal. Of beter gezegd ik snapte niet wat er leuk was aan dit spel. We kregen beide geen grip op het spelverloop en hadden niet het gevoel dat dit beter zou worden als je het spel vaker zou doen. Het spel mocht dus na afloop weer snel terug in de kast.
Niek bestelde nog een tosti voor zichzelf en ik storte me op de regels van Suleika. Dit spel was dit jaar ook genomineerd voor de Spiel des Jahren en voor de uitslag bekend was werd dit spel toch wel regelmatig genoemd als kanshebber (wie hield er nou rekening mee dat Knizia deze prijs nog zou kunnen winnen). Gelukkig waren de regels niet al te lang en dus konden we al snel gaan spelen. In Suleika proberen de spelers de hand van de dochter van de Sultan te winnen door de belangrijkste handelaar in de tapijtenhandel te worden. De belangrijkste handelaar herken je natuurlijk onmiddellijk aan zijn grote zak met geld en het enorme oppervlak van zijn tapijtenhandel. Dit spel beviel is ons beide uitstekend. In een beurt moet je bepalen welke kant de baas van de markt op gaat lopen en vervolgens gooi je met een dobbelsteen om te bepalen hoeveel stappen hij gaat zetten. Als je op een kleedje van de andere speler eindigt moet je hem net zo veel geld betalen als het betreffende gebied groot is (hoeveel vakjes aan één gesloten van dezelfde kleur zijn). En daarna mag je aangrenzend aan de marktbaas zelf een kleedje neerleggen. Het spel speelt lekker vlot en voelt een beetje als spellen als Flowerpower en RatHot. We vonden het zo leuk dat we het spel meteen twee keer gespeeld hebben. Dit spel staat nu absoluut op mijn verlanglijstje.
Als laatste spel van de avond hebben we de nieuwe Carcassonne-telg (Mayflower) gespeeld. Deze variant speelt zich af in de tijd dat Amerika werd ontdekt en gekoloniseerd. Eigenlijk zijn er vrij weinig verschillen met het basisspel. De enige toevoeging die het spel echt verandert zijn de landmeters. Deze moeten iedere keer als een bouwwerk wordt voltooid een stap naar links worden gezet. Alle kolonisten die daarna achter beide landmeters staan worden onmiddellijk (zonder punten te scoren) naar huis gestuurd. We twijfelden een beetje wat allemaal onder een bouwwerk zou vallen en besloten dat we alleen een stad een bouwwerk vonden. Omdat je niet rechts van de landmeter wilt eindigen bouw je zo snel mogelijk naar links. Het bord krijgt daardoor een beetje rare vorm. Wij vonden deze nieuwe variant van Carcassonne niet echt leuk. De landmeters hebben niet veel invloed en verder is het spel eigenlijk een herhaling van zetten.
We waren zo onderhand wel een beetje moe aan het worden en besloten terug te gaan naar het hotel. Niek rekende af (19 Euro voor 3 tosti’s, een zakje M&M’s, 3 fris en 2 thee) en we namen afscheid. Ik heb echt een super gave avond gehad in de Spielwiese. Jammer dat er in Rotterdam niet zo iets bestaat! Ik had het nog wel leuk gevonden om met andere mensen daar een spel te doen, maar het leek er op dat er één groep was die elkaar al kende en daar speciaal hadden afgesproken en een andere groep kwam omdat ze afgesproken hadden om Junta te doen en van wat ik van dat spel weet (stevige onderhandelingscomponent) leek me het te pittig voor mijn steenkolenduits. De sfeer in het café was echt heel relaxed. De vaste klanten waren gezellig aan het kletsen terwijl ze een biertje dronken, de eigenaar liep een beetje rond en bracht de drankjes en tosti’s.
Iedere spellenliefhebber die naar Berlijn gaat kan ik alleen maar aanraden om ook een bezoekje te brengen aan de Spielwiese.

Spielwiese
Kopernikusstrasse 24
10245 Berlijn

http://www.spielwiese-berlin.de/

Routebeschrijving met OV: neem de metro naar S-bahnstation Warschauerstrasse. Ga de trap op en loop naar de weg (vergeet niet om een blik te werpen op de Fernsehturm die je vanaf hier prima kan zien). Ga rechtsaf en volg de grote doorgaande weg tot je rechtsaf de Kopernikusstrase in kan lopen. De Spielwiese zit aan de linkerkant (check van te voren hun website voor de openingstijden).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *