Tomb Raider

Het spel …

Jaren geleden kwamen de eerste echte computergames op de markt, gebaseerd op populaire bordspellen als civilization. De computerspellen ontwikkelden zich en kwamen steeds verder van de bordspellen af te staan. Klaus Teuber liet zich enkele jaren later echter weer door de computerspellen inspireren voor zijn spellen als Kolonisten van Catan, waarin computerspelelementen als ruilen en verzamelen om dingen te kunnen kopen, voor het eerst in bordspellen gebruikt werden. Sommige computerspellen waren zo populair dat de verzonnen hoofdrolspelers een sterrenstatus kregen. Lara Croft werd de babe van de computerspellen. Haar borsten groeiden met haar populariteit mee. Er zijn zelfs films over haar avonturen gemaakt en van de laatste film is nu weer een bordspel gemaakt en daarmee is het cirkeltje weer rond.

Meestal spelen de avonturen van Lara zich af in grotten en tombes en kan ze haar diverse atletische kunsten vertonen. Dit spel is beperkt tot het lopen, of rennen in een museum. Samen met haar maat Kurtis Trent zijn ze op de vlucht voor de politie. In het museum zijn vijf bewijsstukken aanwezig die hun onschuld kunnen aantonen. Tegelijkertijd zijn er ook criminelen in het museum om schilderijen te stelen en zo boze krachten op de wereld los te laten (de macht van kunst wordt hier erg hoog ingeschat). Het is een ouderwetse goed tegen slecht wedstrijd die moet worden uitgevochten.

Als je aan de beurt bent kan je twee dingen doen: een actiekaart pakken (in computertermen uploaden genoemd) of een actie uit voeren. Er zijn twee acties mogelijk: het beschieten van een tegenstander met munitiekaarten of je bewegen door het museum met energie kaarten. Je kunt alleen op een tegenstander schieten als die in je zicht staat en niet beschermd is door een muur. Deze speler kan hits incasseren door het afleggen van levenskaarten. Krijg je meer hits dan dat je levenskaarten hebt, dan ben je uitgeschakeld. Na een strafronde krijg je een restart, net als in het computerspel kan je altijd weer fris opnieuw beginnen. In een film zou dit wat minder geloofwaardig overkomen. Bij het verzetten van je speelfiguur kan je ook de indeling van het museum wijzigen door looproutes te wijzigen en natuurlijk proberen schilderijen/bewijsmaterialen te vinden door tegels om te draaien. Je mag ook de buit van de tegenpartij proberen het museum uit te smokkelen, dan kunnen zij deze punten niet halen. Samenwerken met je medespeler kan handig zijn als je bijvoorbeeld bijna door je levenspunten heen bent. Je geeft je buit snel aan de ander die nog wel genoeg energie heeft om het naar de uitgang van het museum te slepen. Als het vijfde bewijsstuk/schilderij uit het museum wordt ontvreemd nadert een filmisch einde: er wordt een tijdbom geactiveerd die het museum zal laten instorten. Iedereen haast zich naar buiten voor het te laat is. Want deze keer zal er geen restart zijn! Wie de meeste punten heeft mee genomen is de winnaar.

… en de waardering

Het spelmateriaal ziet er goed uit. Vooral de speelfiguren zijn goed te herkennen. De spelregels zijn duidelijk. Toch wil het niet zo spannend worden als het computerspel. Al snel begint iedereen te schieten en eenmaal het loodje gelegd is het moeilijk weer op krachten te komen. Vaak sta je net op en word je alweer neer geknald. Hierdoor is je positie in het spel erg afhankelijk van de kaarten die je trekt. Het is erg frustrerend en vermoeiend om het aangeschoten wild te zijn. Ondanks dit nadeel eindigt het toch vaak dicht bij elkaar geeft het eind, net als in films, pas de ontknoping.