Tom Tube

Het spel …

Een van mijn jeugdzondes was Startrek: The Next Generation en alle Startrek-varianten die daar nog op volgden. De doos van Tom Tube trok dus onmiddellijk mijn aandacht en mocht als beloning mee naar huis!

Tom Tube is een spel waarbij de spelers in de rol kruipen van de astronauten Tom en Dave (hmm, doet me dat ook niet ergens aan denken) die samen een ruimtebasis bouwen. Beide proberen zo snel mogelijk hun basismodules aan te sluiten op hun zonnecollectoren, hiernaartoe te zweven, om vervolgens terug te keren naar hun basismodules.

Op het spelbord staat een zeshoekig veld dat opgedeeld is in een groot aantal driehoeken. Op de verschillende zijden van de zeshoek staan de basismodules en zonnecollectoren van Tom en Dave. De spelers mogen om de beurt of een tegel aanleggen of hun astronaut een stukje laten bewegen. Op de (ruitvormige) tegels staan buizen en bollen. De buizen zijn er in drie soorten, gele voor Tom, rode voor Dave en zuurstokken (rood en geel gedraaid) voor beide. Op de hoeken van deze buizen zitten bollen. Op sommige bollen komen blokjes met speciale eigenschappen te liggen.

Als je er voor kiest om je astronaut te bewegen dan mag je door de voor jou toegankelijke buizen gaan. Je mag net zo lang door glijden tot je in een bol niet meer rechtuit kan zweven of je er een blokje op moet rapen. Daarnaast kan je ook door de ruimte zweven of door de buizen van de andere speler, maar hier moet je voor betalen met blokjes.

Het doel van het spel is dus om zo snel mogelijk je beide zonnecollectoren te bereiken en weer terug te keren naar het beginpunt. Degene die dit als eerste lukt krijgt om te beginnen nog net zo veel punten als de tegenstander beurten nodig heeft om ook terug te keren naar zijn startpunt. Daarna krijg je nog punten voor de door jouw verzamelde blokjes die je nog over hebt en voor iedere bereikte zonnecollector. Degene met de meeste punten heeft dan gewonnen!

… en de waardering

Ik vind Tom Tube een erg leuk tweepersoonsspelletje. Je moet constant zowel je eigen als de mogelijkheden van de tegenstander in de gaten houden. Je wilt immers wel een goed toegankelijke route voor je eigen astronaut aanleggen, maar de ander niet te veel helpen. Maar als je je alleen maar focust op het hinderen van de tegenstander, kom je zelf ook nergens. Ondanks al deze keuzes, speelt het spel lekker vlot weg en duurt het maar een half uurtje, waardoor je best een paar potjes achter elkaar kan doen en de verliezer dus de kans op revanche heeft.