Die Sieben Siegel

Het spel …

Met grote regelmaat verschijnen er kaartspellen die gebaseerd zijn op principes uit traditionele kaartspellen. Boerenbridge vormt een geliefde inspiratiebron, zoals blijkt uit spellen als Wizard, Oh Hell, Where’s Bob’s Hat en nu dus Die Sieben Siegel, later opnieuw uitgegeven als Wizard Extreme.

Ook hier moet je weer een inschatting maken hoeveel slagen je gaat halen. Een verschil is dat je niet alleen het aantal slagen goed moet voorspellen, maar ook de kleur van die slagen. Dat maakt het spel een stuk lastiger, en tot overmaat van ramp kun je alleen strafpunten halen als je je bod niet haalt. De maximale score is nul, dus een slechte ronde later goedmaken, zoals bij de andere genoemde spellen, is niet mogelijk.

Iedere ronde wordt er met hetzelfde aantal kaarten gespeeld, in vijf kleuren. Het slagenprincipe is ongewijzigd: kleur bekennen is verplicht (troeven niet), en de slag gaat naar de speler die de hoogste troef speelde, en anders naar de speler met de hoogste kaart van de gevraagde kleur. Welke kleur troef is, bepalen de spelregels: rood is namelijk altijd troef.

Voor de eerste slag moeten de spelers om beurten bepalen hoeveel slagen ze gaan halen, en van welke kleur. Voor iedere slag neem je een corresponderend gekleurd fiche. Per ronde mag één speler de rol van saboteur op zich nemen. Deze hoeft niet te voorspellen welke slagen hij gaat halen; zijn doel is om de voorspellingen van de anderen te saboteren.

Telkens als je een slag haalt die je hebt voorspeld, mag je het bijbehorende fiche afleggen. Haal je echter een slag die je niet voorzag, dan krijg je een zwart fiche. Aan het einde van een ronde zijn zwarte fiches drie strafpunten waard, gekleurde fiches twee. De saboteur begint met vier strafpunten, maar krijgt een strafpunt minder voor ieder zwart fiche dat er verdeeld is.

Het spel eindigt als er net zoveel rondes zijn gespeeld als er spelers zijn, of na zes rondes bij drie spelers. De speler met de minste strafpunten wint.

… en de waardering

Ik ben een liefhebber van dit genre, en dus geneigd dit soort spelletjes hoge waarderingen te geven. Maar om enige objectiviteit te garanderen leg ik ze vaak langs de meetlat van mijn meest favoriet spellen in dit genre, namelijk Wizard en Mü. In vergelijking met die spellen is Die Sieben Siegel een waardige aanvulling, maar ook weer geen topper. Het grote nadeel van Die Sieben Siegel vind ik dat je erg gemakkelijk naast je bod uit komt, maar dit later niet kunt compenseren door pluspunten te scoren. Tegelijkertijd heb je minder mogelijkheden om anderen dwars te zitten door ze een slag af te pakken of ze er juist mee op te schepen. Door dit laatste vergt de rol van de saboteur enige expertise.

Aan de andere kant maakt dit het spel ook weer verschillend genoeg om het te spelen ter afwisseling van dat eeuwige Wizard. Zeker een aanrader voor liefhebbers van slagenspelletjes, en een aardig spel voor anderen.