Top 100 2010: 31-40

Hoe hoger we komen, des te minder verrassend de namen zijn. In dit overzichtje vinden we de laatste nieuwe binnenkomers en een van de hardste stijgers in de lijst.

40. Le Havre
(Uwe Rosenberg, Lookout Games/999 Games, 2008)
2008: –
2009: 61
Uwe Rosenbergs ‘andere’ zware spel zet de stijgende lijn voort. Ik had de populariteit lager ingeschat, maar misschien ben ik bevooroordeeld.
“Een spel dat beslist tijd nodig heeft voordat de mogelijke strategiëen en het spelplezier naar voren komen. Geen liefde op het eerste gezicht, wel een erg sterk avondvullend spel.” (Sander)

39. Ticket to Ride Europe
(Alan Moon, Days of Wonder, 2005)
2008: 44
2009: 28
Nog steeds het enige andere Ticket to Ride in de lijst, en nog steeds blijft het hoog staan. Het woord wordt een cliché, maar dit is toch echt een klassieker aan het worden.
“Een ideaal maar o zo lekker begin of einde van een spellenavond. Ticket to Ride Europe speelt lekker vlot weg.” (Bart)

38. Maharadja
(Wolfgang Kramer & Michael Kiesling, Phalanx Games, 2004)
2008: 14
2009: 20
Zakt ineens ver uit de top 20 en voelt ook nog eens de hete adem in de nek van Stoom als populairste spel van Phalanx. Maar deze pittige K&K houdt wel stand.

37. Small World
(Philippe Keyaerts, Days of Wonder, 2009)
2008: –
2009: –
Vinci heeft nooit potten kunnen breken in de lijst. Soms is er een frisse vernieuwde editie van een spel nodig om het breed onder de aandacht te krijgen. Met Small World is dat zeker gelukt.
“Zou ik bijna op 1 willen zetten, maar krijg ik een stuk moeilijker op tafel. Het is voor de non-gamers vaak te moeilijk met al die verschillende powers en rassen.” (Danny)
“Prachtige vormgeving en erg leuk. Normaal ben ik echt niet zo te vinden voor het landen binnenvallen en veroveren, maar wanneer dat hier gebeurt met een horde amazones, krijg ik de grijns niet van mijn gezicht (tenzij ik degene ben die verpletterd word natuurlijk).” (Els)
“Korter dan Vinci en daarom sneller op de speeltafel: het blijft een eigenzinnig spel: beschavingen opbouwen en in verval laten gaan op het juiste moment.” (Sven)

36. Endeavor
(Carl de Visser en Jarrat Gray, Z-Man/White Goblin Games, 2009)
2008: –
2009: –
En hier vinden we dan de hoogste nieuwe binnenkomer in de lijst. Er wordt natuurlijk al een tijdje reikhalzend uitgekeken naar de Nederlandse editie!
“Eenvoud en souplesse.” (Henk)

35. Kolonisten van Catan kaartspel
(Klaus Teuber, Kosmos/999 Games, 1996)
2008: 13
2009: 24
Krijgt weer een tikje van elf posities, maar 35 is natuurlijk nog steeds hoog. Zullen we volgend jaar al iets merken van de nieuwe editie?
“Mijn favoriete spel voor twee personen.” (Guus)
“Nog een spel dat altijd mee in onze reiskoffer gaat.” (Bart)

34. Yinsh
(Kris Burm, Don & Co, 2003)
2008: 17
2009: 41
Tzaar, Gipf en Dvonn kregen ook allemaal wel een paar stemmen, maar Yinsh blijft toch met afstand het populairste spel in de Gipf-reeks.
“Schaken en dammen voorbij.” (Vincent)
“Een klassieker, elegant en elke zet spannend.” (Sander)

33. Genoa
(Rüdiger Dorn, alea/QWG Games, 2001)
2008: 84
2009: –
Stond vorig jaar verrassend niet in de lijst, maar is natuurlijk geen echte nieuwe binnenkomer. De Nederlandse editie lijkt wel effect gehad te hebben!
“Onderhandelen zoals het hoort. Een genot om beurten te zien, waar je door (bijna) niets te doen toch vooruit komt.” (Vincent)
“Blij dat het in het Nederlands is uitgebracht nu. Vooral het kunnen sjacheren om de stenen verplaatst te krijgen kan verrassend veel verschil maken naar de overwinning toe.” (Els)
“Heerlijk chaotisch spel. Niet voor planners of diepzeeduikers.” (Pieter)

32. Wikinger
(Michael Kiesling, Hans im Glück, 2007)
2008: 38
2009: 70
De blijvende populariteit van dit spelletje verbaast me toch wel een beetje. Het is natuurlijk een goed spel, maar wat maakt het zoveel populairder dan vergelijkbare spellen van Hans im Glück. Je zou bijna denken dat het toch eens tijd wordt voor een Nederlandse versie.
“Briljant omdat het steeds weer anders is.” (Hilbert)

31. Shogun/Wallenstein
(Dirk Henn, Queen Games, 2006)
2008: 29
2009: 27
Vult als geen ander spel de niche van pittig maar eenvoudig eurospel met een belangrijke rol voor direct conflict. Daar zijn er niet zoveel van, en zeker niet zulke aansprekende. De constante positie is dus niet zo vreemd.
“De toren en de volgorde waarin de acties uitgevoerd worden, maken van dit spel een topper.” (Dirk)
“Prachtig spel, en spannend wat er uit de dobbeltoren komt, desondanks toch heel strategisch en tactisch.” (Axel)
“Een prachtspel met confictsituatie.” (Henk)