Top-100 2017: 21-30

Vandaag komen we de laatste nieuwe binnenkomers tegen. Drie maar liefst, en alle drie zijn het stevige spellen waar je aardig wat zitvlees en rekenvaardigheden nodig hebt. De andere spellen troffen we vorig jaar ook al in deze regionen aan.

30. Terraforming Mars (Jakob Fryxelius, 2016)
Positie vorig jaar: –
Verschil: nieuw
Nog meer dan spellen als Agricola en Race for the Galaxy is Terraforming Mars een ‘tableaubuilder’ in optima forma. Het thema is ook hot, dus wat kan er misgaan?
“Wat een lekker spel is dit. Door het kaartgedreven karakter en het thema voelt dit als een soort epische variant op Race for the Galaxy; echt een avontuur” (Jeroen)
“Een ongelooflijk thematische spelervaring, speelbaar op meerdere niveaus, waarin je elke beurt lastige beslissingen moet maken en korte termijn en lange termijn planning moet balanceren” (Bart)

29. Eufraat en Tigris (Reiner Knizia, 1997)
Positie vorig jaar: 32
Verschil: +3
De Kniziaklassier stijgt zowaar wat op de lijst. En laten we wel wezen, zo’n lijst kan niet zonder.
“Deze kan vandaag de dag nog helemaal mee. Prachtig speelsysteem, dat veel vrijheid laat aan de spelers om er iets van te maken” (Daan)
“Op het oog wat ingewikkeld, en daarom veel te weinig op tafel. Kom, zullen we de doos toch weer afstoffen” (Detmar)

28. Vorsten van Florence (Wolfgang Kramer en Richard Ulrich, 2000)
Positie vorig jaar: 24
Verschil: -4
Nu we het toch over klassiekers hebben… Voor de komst van Puerto Rico waren dit spel en Eufraat en Tigris -samen met Tikal- zo’n beetje de standaardkeuzes voor wie zin had in wat stevigers dan Catan en Carcassonne. Vervlogen tijden.
“Dé perfecte optimalisatie-puzzel. Spanning elke ronde bij het bieden, het uitvoeren van je acties, en het timen van je grote werken. Iedere actie en iedere cent moet je laten tellen” (Bart)
“Is er een spel van Kramer dat slecht is?” (Tim)

27. Ticket to Ride Europe (Alan Moon, 2005)
Positie vorig jaar: 21
Verschil: -6
De Ticket to Ridefamilie is natuurlijk ook een begrip, en deze variant is hier maar net iets minder populair dan het origineel. Zou ik ze samen tellen, dan was het een geheide kandidaat voor de top-3.
“Dit spel bewijst maar weer eens dat je helemaal geen moeilijke regels, fratsen en toeters en bellen nodig hebt voor een fantastisch bordspel” (Henk)
“Bijna 100 keer gespeeld, dus moet wel een meer dan ok spel zijn! Ideaal om mensen tot de spelhobby te verleiden” (Gregg)

26. Great Western Trail (Alexander Pfister, 2016)
Positie vorig jaar: –
Verschil: nieuw
Dit was wel een beetje het jaar van Alexander Pfister. Drie keer staat hij nu in de lijst. Skye en Mombasa stegen al snel, Great Western Trail is gewoon de op één na hoogste nieuwe binnenkomer.
“Super leuk spel met voldoende diepgang, speelt telkens anders” (Jan)
“Een rasechte euro met een mengelmoes aan vele mechaniekjes, maar het geheel is beduidend meer dan de som van de delen” (Gertjan)

25. Scythe (Jamey Stegmaier, 2016)
Positie vorig jaar: –
Verschil: nieuw
De hoogste nieuwe binnenkomer is een wel hele onwaarschijnlijke: een eurospel met veel gedetailleerde miniaturen. Blijkbaar zijn die dorknoperige eurospelers toch niet vies van een beetje chroom.
“Dit spel heeft alles, elk detail is tot in de puntjes uitgewerkt. En het ziet er ook nog eens fan-tas-tisch uit” (Gijs)
“De mooiste art in een bordspel, gecombineerd met prachtige miniaturen, een heerlijke euro-optimalisatie-puzzel” (Bart)

24. Concordia (Mac Gerdts, 2013)
Positie vorig jaar: 18
Verschil: -6
Het populairst spel van Mac Gerdts stijgt niet verder in de lijst, maar blijft alom geliefd. Met verschillende uitbreidingen gaat het nog wel even mee.
“Niemand kan spellen ontwerpen die op 4 bladzijden regels een ervaring brengen met zo veel diepgang als Mac Gerdts” (Stefaan)
“Inderdaad simpel qua regels maar niet qua spelwijze en strategie” (Luk)

23. Ticket to Ride (Alan Moon, 2004)
Positie vorig jaar: 20
Verschil: -3
Zakt ietsje, maar maakt het verschil met de Europese zus net ietsje groter. Ondertussen blijft de familie maar groeien.
“Ik probeer mezelf te beheersen en niet nog meer Ticket to Ride uitbreidingen en spellen te kopen. Dat valt niet mee en dat zegt veel over hoe goed dit spel is” (Dagmar)
“Er zijn maar weinig die niet warm lopen van dit heerlijke treinenspel” (Christiaan)

22. In de voetsporen van Marco Polo (Simone Luciani en Daniele Tascini, 2015)
Positie vorig jaar: 17
Verschil: -5
Dobbelstenen in zwaardere bordspellen zijn al helemaal ingeburgerd. Dat je dan al snel een puzzelspel krijgt is alleen maar een pre.
“Zoveel random factoren en toch zo gebalanceerd. Geniaal!” (Daniël)
“Dice placement op z’n best. Alle rollen lijken overpowered behalve de rol die jij hebt….en dat blijkt dan uiteindelijk toch mee te vallen. Hele goede balans” (Suzanne)

21. Five Tribes (Bruno Cathala, 2014)
Positie vorig jaar: 28
Verschil: +7
Trajan is inmiddels uit de lijst verdwenen, maar mancala is dankzij Five Tribes niet vergeten. Sterker nog, de zegetocht zet alleen maar voort.
“Enorme herspeelbaarheid gegarandeerd door de steeds weer verschillende opstelling van tegels, meeples, geesten en goederen” (Gijs)
“Een spel waar je lang kan nadenken voor alle mogelijkheden, maar geweldig is als je iets minder lang nadenkt” (Christiaan)

Het afgelopen jaar was duidelijk het jaar van het zwaardere spel en dat merk je met de nieuwe binnenkomers van dit rijtje heel goed. Helemaal topzwaar wordt de lijst niet, want de laatste dagen komen we soms ook nog wat luchtigers tegen.
Scythe en Great Western Trail ken ik nog niet maar zou ik best eens willen proberen. Van de rest vind ik Vorsten en E&T het leukst. Nee, daar wil ik niet tussen kiezen.