Tussie Mussie

Zoals wij nu met elkaar communiceren via emoticons, so gebruikten de mensen in de Victoriaanse tijd (grofweg de tweede helft van de 19^e eeuw) bloemen. Wilde je iemand complimenteren met zijn uiterlijk, dan gaf je een prachtige orchidee (betekenis: je bent mooi). Wilde je benadrukken dat iets jullie geheimpje was, dan kocht je snel een bosje gardenia’s (betekenis: laten we een geheim bewaren). En als je iemand de liefde wilde verklaren, dan kocht je de mooiste rode rozen die je kon vinden (betekenis: ik houd van jou). Die laatste truc werkt natuurlijk nog steeds, maar de andere bloemencodes hebben inmiddels hun betekenis verloren. Gelukkig kunnen we met het spelletje Tussie Mussie onze kennis ophalen door zelf betekenisvolle boeketjes (of te wel: een Tussie Mussie) te gaan samenstellen.

Tussie Mussie is een tweepersoonsspelletje waarin de spelers elkaar om de beurt twee kaarten aanbieden (één open, de ander gesloten) waaruit vervolgens de andere speler kiest welke kaart hij of zij wil hebben. Na vier beurten heb je dan vier kaarten voor je liggen en is de ronde al weer afgelopen.

Vervolgens waarderen de spelers hun gekozen bloemen. Allereerst worden de kaarten geactiveerd die recht geven op een speciale actie. Denk bijvoorbeeld de Roze Ridderspoor die je het recht geeft om twee extra kaarten te trekken en een eerder gekozen kaart door één van deze kaarten te vervangen.

Daarna volgt de puntentelling. Elk hartje dat op de bloemkaarten staat (dat varieert van 0 tot en met 2) is een punt. En daarnaast leveren sommige kaarten op andere manieren punten op. Zo levert het vergeet-me-nietje extra punten op voor de hartjes die op de kaarten die naast deze kaart liggen op en levert de roze roos net zo veel punten op als je roze bloemen hebt.

Het spelletje duurt drie rondes en de speler die in die drie rondes de meeste punten heeft verzameld, wint het spel.

…en de waardering

Tussie Mussie is een heel kort en licht spelletje waarin spelers proberen de beste combinatie van kaarten te verzamelen. De spelers wisselen daarbij van rol met het geven en nemen. Als gevende speler probeer je de andere speler natuurlijk de voor jou minst aantrekkelijke kaart te kiezen. De vraag is of je dit doet door deze kaart open te leggen (in de hoop dat de andere speler de kaart aantrekkelijk vindt en dus kiest) of dicht (in de hoop dat de andere speler denkt dat je probeert de lekkerste kaart te verstoppen). En als kiezende speler moet je proberen de andere speler te doorzien zodat je zelf de lekkerste kaart pakt. Omdat je uit maar twee kaarten mag kiezen en je geen extra informatie hebt, blijft het een beetje een gokje wat je doet. Maar wel een leuk gokje voor een keertje.

Tussie Mussie heeft dus niet heel veel om het fraaie lijf en biedt net wat weinig variatie. Net als het leuk is om af en toe eens een bosje bloemen te krijgen, maar je er niet je hele huis mee vol wil zetten, is het leuk om dit spel af en toe eens te doen, maar is het niet b(l)oeiend genoeg om het vaak te willen spelen.