Voor de poorten van Loyang

Geplaatst door

1-4 spelers
60-150 minuten
Auteur: Uwe Rosenber
Uitgever: 999 games (2009)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 2 Gemiddelde: 4]

Het spel …

De Oogstijd-trilogie van Uwe Rosenberg. begon ooit met het succesvolle Agricola, werd vervolgd door Le Havre en komt nu tot een einde met Voor de poorten van Loyang. Agricola was natuurlijk een ongekend succes, Le Havre werd door hardcore spellenliefhebbers ook nog wel goed ontvangen maar oogstte onder de gelegenheidsspelers al minder lof en nu dus de vraag hoe Loyang het gaat doen.

In Loyang ben je een Chinese boer die probeert vooruit te komen op het Pad der Welvaart. Dit is een cryptische omschrijving voor een scorespoor waar door voor steeds hogere prijzen puntjes gekocht kunnen worden. Het geld moet de boer verdienen door groenten te verbouwen op akkertjes.

Iedere ronde omvat drie fases. In de eerste fase wordt er geoogst: van ieder akkertje mag één groente gehaald worden en iedere speler krijgt een nieuwe akker erbij. In de tweede fase krijgen de spelers twee nieuwe kaarten. Op deze kaarten staan klanten, marktkramen waarbij groenten geruild kunnen worden tegen andere groenten en vaklieden voor leuke eenmalige acties. In de derde fase mogen de spelers vervolgens omstebeurt helemaal los gaan: je mag zaaien, groenten ruilen bij je marktkramen, groenten kopen in je eigen winkel, groenten verkopen aan klanten, de vaklieden inzetten en je mag stapjes kopen op het Pad der Welvaart. De eerste stap kost altijd één yuan, de volgende kost het bedrag dat op het betreffende veld staat aangegeven (deze bedragen lopen netjes op).

Na negen rondes is het spel afgelopen en wint de speler die het verst is gekomen op het Pad der Welvaart.

… en de waardering

Voor de poorten van Loyang is wat mij betreft het minst geslaagde spel van de Oogstijdtriologie. Het spel is op zich niet zo heel ingewikkeld, maar het duurt een paar rondes voor je dat door hebt. Daarna ben je best lekker bezig. Het grote nadeel is dat je vooral lekker met jezelf bezig bent. Als andere spelers aan de beurt zijn, heb je dus weinig te doen en moet je het gewoon uitzitten. Zeker aan het eind van het spel en/of met onervaren spelers kunnen beurten best lang duren en moet je soms dus lang wachten voor je zelf weer even wat mag doen.

Er zit wel enige interactie in het spel, maar dit pakt vaak ook weer negatief uit omdat het eigenlijk pestacties zijn doordat het er altijd op neerkomt dat iemand gedwongen wordt om iets af te staan. Denk bijvoorbeeld aan het recht om te oogsten op andermans akker of te ruilen bij andermans marktkramen (ruilen betekent in dit spel niet dat de andere speler wat krijgt, het is een vorm van ruilen met de bank).

Het spel heeft een stevige speelduur en vervolgens liggen de scores vervolgens doorgaans enorm dicht bij elkaar. Het is niet ongewoon dat de winnaar wordt bepaald door de tiebreakers. Als een spel zo lang duurt, wil ik ook graag een duidelijke winnaar hebben. Dat dit niet gebeurt, betekent volgens mij dat het spel bijna te gebalanceerd is omdat je het wel heel bont moet maken om echt achterop te raken.

Al met al wil ik Voor de poorten van Loyang nog best een keer met twee spelers spelen, maar zodra er meer aanschuiven hoeft het van mij niet meer. Met twee (ervaren) spelers krijgt het spel van mij nog drie pionnen, speel je met meer haal er dan nog maar een pionnetje af.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *