Walking in Burano

Burano is een kleurrijke wijk in Venetië. Langs de smalle kanaaltjes schakelen de gekleurde huizen zich als een prachtige ketting aan elkaar. De bewoners van de wijk fleuren hun huizen op met planten, bloemen en vrolijk gestreepte zonneschermen. Overal kom je leuke winkels of restaurantjes tegen. Katten liggen zonnebadend her en der op straat en in de huizen. Maar de rust wordt al snel verstoord door de eerste toeristen (met en zonder rolkoffers) die selfies komen maken met de prachtige huizen als achtergrond.

Walking in Burano is een kaartspelletje waarin elke speler zijn eigen huizenblok in Burano bouwt in de hoop dat de bewoners en toeristen zich er thuis gaan voelen.

 

Elk huis bestaat uit drie lagen (begane grond, eerste verdieping en het dak). In het midden van de tafel ligt een “bouwmarkt” met daarin drie prefab begane gronden, drie eerste verdiepingen en drie daken. Aan het begin van een beurt mag een speler hier maximaal 3 onderdelen pakken. Voor elk onderdeel dat je niet pakt, krijg je één geldstuk. Je moet je daarbij wel aan een paar regels houden, namelijk dat je maar uit één rijtje mag pakken en dat je in dat rijtje aan de buitenkant moet beginnen (dus wel een dak en een eerste verdieping, maar niet een dak en begane grond).

 

Vervolgens mag je de prefab onderdelen gaan bouwen. Daar moet je weer voor betalen (de bouwkosten voor respectievelijk 1/2/3 onderdelen zijn 1/3/5 geld). Je moet je bij het bouwen ook weer aan een paar simpele regels houden. Zo moet je een huis netjes van beneden naar boven bouwen, al kan je stijgers (iedere speler heeft daar twee van) gebruiken om toch vast een hoger niveau te bouwen voor de lagere verdieping(en) klaar zijn. Verder moeten alle verdiepingen van een huis dezelfde kleur hebben en moeten huizen een andere kleur hebben dan het huis van de buren. Deze laatste twee regels mag je tijdens het spel 4 keer breken, maar dit kost je wel punten.

 

Zodra je een huis afgebouwd hebt, mag je een bewoner of toerist kiezen die voor het huis komt te staan. Elke bewoner of toerist levert op een andere manier punten op. Zo zijn er toeristen die punten opleveren voor elke kat die in het betreffende huis woont of die juist punten opleveren voor elke bloempot die geplaatst is. Bewoners leveren vaak punten op voor de hele straat, bijvoorbeeld voor het aantal verschillende winkels of het aantal schoorstenen.

 

Het spel is afgelopen in de ronde waarin één speler zijn of haar vijfde huis afbouwt. Vervolgens wordt elke toerist en bewoner gewaardeerd. Daarna krijg je nog bonuspunten voor sommige kaarten (die leveren standaard een bepaald aantal punten op) en voor ongebruikte overtredingsfiches. Ten slotte krijgt de speler die de meeste dichtgetimmerde ramen heeft nog één strafpunt per dichtgetimmerd raam. De speler die daarna de meeste punten heeft wint het spel.

…en de waardering

In Walking in Burano moet je proberen om huizen te bouwen die veel punten opleveren bij een bepaalde inwoner of toerist, maar je moet daarbij flexibel zijn. Het komt namelijk regelmatig voor dat het dak wat je wilt (een roze dak met veel katten) niet voorbij komt en dan is de vraag of je nog even wacht of dat je dan maar een ander roze dak kiest en misschien ook een andere bewoner of toerist. Ieder bewoner en toerist zit maar een beperkt aantal keer in het spel en dus moet je ook een beetje opletten wat de andere doen. Je kan nog zo’n mooi huis voor de poezenminnende toerist hebben gebouwd, maar als een andere speler deze toerist al heeft geclaimd, dan moet je een andere bewoner of toerist kiezen die op andere aspecten let en je huis waarschijnlijk minder waardeert.

Als ik eerlijk ben, heb ik dit spel vooral gekocht vanwege de looks en vanwege het startspeler-fiche. Het startspeler-fiche is namelijk een zwart witte kat, die sprekend lijkt op onze Rotterdamse kater Sjonnie (die inmiddels in de kattenhemel met zijn vriendje Sjaak speelt). Walking in Burano krijgt daardoor voor mij wat extra glans, maar niet genoeg om een aardig, vlot spelletje naar een hoger niveau te tillen.