Kwakzalvers van Kakelenburg

2018 was het jaar van Wolfgang Warsch. Deze tot voor kort onbekende spelauteur sleepte dit jaar met maar liefst drie verschillende spellen een nominatie binnen voor de prestigieuze Spiel des Jahres en won met de Kwakzalvers van Kakelenburg de prijs voor het beste spel voor ‘experts’. Dat doet vermoeden dat Kwakzalvers een pittig spel is met een stevig regelboek en dito speelduur, maar niets is minder waar.

Kwakzalvers gebruikt het idee van wat onder liefhebbers wel ‘bag building’ genoemd wordt, als variant op het ‘deck building’ in bijvoorbeeld Dominion. Iedere ronde trek je fiches uit je eigen zak, die ingrediënten voor een toverdrank vormen. Je wilt daarmee zo ver mogelijk komen, maar het is wel opletten geblazen. Bij de startingrediënten zitten namelijk knalerwten: als je daar te veel van trekt ontploft je ketel en loop je punten mis of mag je geen nieuwe ingrediënten kopen.

Door meer ingrediënten aan te schaffen verklein je de kans om knalerwten te trekken en maak je betere toverdranken, waardoor je meer punten krijgt en nog betere ingrediënten kunt kopen.

Wie na negen rondes van mixen en brouwen van tovercocktails de meeste heeft verdiend wint het spel.

…en de waardering

Kwakzalvers zit in een merkwaardig schemergebied: de geluksfactor van het trekken van de fiches is veel liefhebbers te hoog, voor gelegenheidsspelers is de variatie aan mogelijke combinaties van ingrediënten misschien net iets te veel. Deze veelspeler is niet vies van een beetje geluk, en ik houd juist erg van veel variatie in een spel. Daar zorgt Kwakzalvers zeker voor, want je kunt op vele verschillende manieren proberen er een mooi brouwsel van te maken. Geen spel is hetzelfde. Als je dus niet vies bent van een beetje gokwerk met kans op foute afloop kan ik Kwakzalvers van Kakelenburg van harte aanbevelen.