Geplaatst door Afgelopen maand was weer een topmaand op spellengebied. Ik speelde enorm veel spellen (75 potjes) en dat komt vooral door de kerstvakantie en doordat ik een weekend weg ben geweest met een spellustige vriendin. Zij woont in Arnhem en ziet vanuit haar woonkamer de cruiseboten over de Rijn heen varen. Het leek haar super leuk om een keer met zo’n boot mee te gaan en stelde voor om dit te doen voor ons jaarlijks weekendje weg. We kozen een kerstmarktcruise. Helaas regende het heel veel het weekend dat wij mee waren. Op de eerste dag (in Keulen) zijn we nog van boord gegaan om even een rondje door de stad te lopen en de beroemde kathedraal te bezoeken. Maar op de tweede dag was de weersverwachting zo bar en boos dat we gewoon aan boord zijn gebleven en het bezoekje aan Düsseldorf hebben overgeslagen. We hebben lekker aan boord de hele dag spellen gedaan en ons op die manier prima vermaakt.
Ik speelde deze maand 7 spellen voor het eerst, waaronder de Pocket Escape Room spellen die ik al gerecenseerd heb.
In alfabetische volgorde, was het eerste nieuwe spel dat ik speelde Brikks. Dit is een roll & write spel dat afgelopen Spiel werd gepresenteerd. Het maakt deel uit van de Klein & Fein spellenserie van Schmidt, waarin ook Keer op Keer en Ganz schön Clever zijn uitgebracht. Deze twee spellen vind ik erg leuk en daarom durfde ik deze wel blind aan te schaffen. In Brikks speel je Tetris op een soort jaren ’80 computer. Een dobbelsteen bepaald welk vormpje je in moet tekenen. Je mag het vormpje wel naar links en rechts schuiven, maar niet draaien. Op sommige plekken in het veld staan gekleurde stippen. Als je over zo’n stip een vormpje in dezelfde kleur laat vallen, dan krijg je energiepunten die je kan gebruiken om vormpjes te draaien. Doel is natuurlijk om zo veel mogelijk punten te scoren door rijen naadloos te vullen. Ik vind dit spel de zwakste schakel uit de serie, maar echt slecht is het ook niet. De concurrentie in dit genre is dit jaar alleen moordend (Ganz schön Clever, Railroad Ink, Welcome to…) en dus is een best aardig spel niet goed genoeg. Het zou me dan ook niets verbazen als dit spel snel in de vergetelheid verdwijnt.
Dice Hospital is een van mijn kickstarter-aankopen die de afgelopen tijd zijn bezorgd. In dit spel speel je doktertje voor zieke dobbelstenen. Iedere ronde komen ambulances drie zieke dobbelstenen op de stoep van je ziekenhuis afleveren en jij moet ze beter maken. In je ziekenhuis zijn verschillende behandelkamers waarin je je verpleegkundigen de dobbelstenen op kan laten kalefateren, bijvoorbeeld door een groene dobbelsteen te behandelen of door een drie-dobbelsteen te behandelen. Iedere ronde kan je een extra behandelkamer óf een extra gespecialiseerde verpleegkundige inhuren waardoor je tijdens het spel steeds efficiënter dobbelstenen kan genezen. En dat is maar goed ook, want als je een dobbelsteen niet behandelt, dan wordt hij zieker en zieker en kan uiteindelijk zelfs sterven. Hoe meer dobbelstenen je volledig geneest, hoe meer punten je scoort. In ons eerste potje moest ik nog erg wennen aan alle symbolen die aangeven wat een behandelkamer of verpleegkundige doet, maar het tweede potje liep dit al redelijk soepel. Ik vind het een leuke uitdaging om te plannen welke combinatie van behandelkamers en verpleegkundigen mijn vierkante patiënten snel weer beter krijgen. Je bent daarbij wel afhankelijk van welke behandelkamers, verpleegkundigen én patiënten voorbij komen. Als je de zorg voor rode dobbelstenen op orde hebt en er vervolgens alleen gele of groene patiënten in de ambulance liggen, dan is het een stuk uitdagender om ze weer beter te maken dan als er wel rode dobbelstenen in de ambulance hadden gelegen.
Drop It is een abstract spel waarin je houten vormpjes in een rechtopstaande plastic sleuf moet laten glijden. Hoe hoger een stuk eindigt, hoe meer punten het oplevert. Je moet daarbij alleen oppassen dat bepaalde vormen of kleuren bepaalde delen van de rand niet mogen raken. Dit klinkt makkelijker dan het is doordat de stukken altijd net anders vallen dan je van te voren denkt en ze daarbij soms ook andere stukken laten verschuiven. Ik vraag me daardoor af hoeveel invloed je hebt op je eindscore. Voor jonge kinderen is dit wellicht een plus, maar ik houd zelf van wat meer controle.
Duelosaur Island is een spin-off voor twee personen van Dinosaur Island. In dit spel bouw je ook weer een dino-park met attracties, horeca-punten en souvenirshops. De spelers bepalen om de beurt wat er in een ronde te verdelen is. Dit doe je door vijf dobbelstenen met grondstoffen erop uit een zak te trekken en deze te gooien en deze dobbelstenen vervolgens neer te leggen bij de fiches met een bonus er op (één dobbelsteen krijgt geen bonus). Verder mag de kiezende speler 3 kaarten met daarop specialisten trekken en daar twee van neerleggen. De specialisten leveren allemaal verschillende voordelen op tijdens het spel of bij de puntentelling aan het eind. De andere speler mag vervolgens als eerste kiezen. Iedere speler kiest (om en om) drie dingen uit. In de volgende fase van het spel bouw je dino’s, attracties, horeca-punten en souvenirshops, maar moet je ook investeren in de beveiliging om te voorkomen dat je dierbare bezoekers door dino’s worden opgegeten. Hoe meer dino’s er in je park staan en hoe groter ze zijn, hoe meer bezoekers er op je park afkomen. Zodra er een bepaald aantal bezoekers door de poorten zijn gekomen, eindigt het spel. Daarna kan je nog wat extra punten scoren voor verschillende elementen (bijvoorbeeld voor elk setje van een attractie, horeca-punt en souvenirshop) en wie daarna de meeste punten heeft wint het spel. Ik vind Duelosaur Island best leuk, maar het is niet zo leuk als Dinosaur Island. In Duelosaur Island bouw je je park op met kaarten, maar heb je niet de leuke plastic dino’s die je in Dinosaur Island in je park bouwt waardoor je nog veel meer het gevoel hebt iets op te bouwen. Het voordeel van Duelosaur is wel dat het spel wat compacter is en dus sneller klaar gezet kan worden en ook iets vlotter speelt.
Orbis is het nieuwste spel van Space Cowboys, de uitgever van Splendor. In dit spel ben je een god die stukje voor stukje een piramidevormige wereld gaat creëren. Helaas moeten goden zich daarbij ook aan bepaalde regels houden (wat ik weer behoorlijk ongoddelijk vind eerlijk gezegd). Centraal op tafel liggen in een drie bij drie raster drie landschapstegels. Als je aan de beurt bent dan pak je één van de tegels en de blokjes (aanbidders) die er op liggen. Vervolgens leg je op alle horizontaal en verticaal aangrenzende tegels een blokje van de kleur tegel die je zojuist hebt gepakt. Met deze tegels bouw je een piramide met lagen met daarin 5,4,3 en 2 tegels. Voor sommige tegels moet je om ze te bouwen ook bepaalde combinaties van blokjes inleveren. Op de onderste rij van de piramide mogen nog alle kleuren liggen, maar op de hogere niveau’s mag je een tegel alleen plaatsen als er ten minste één tegel in dezelfde kleur onder ligt. Sommige tegels leveren punten op en andere leveren extra blokjes op. De uitdaging in dit spel is dat je de balans moet vinden in het pakken van de interessantste tegels maar dat je daarbij goed in de gaten moet houden of je wel genoeg blokjes hebt om de door jou gewenste tegel te kopen. Soms moet je dus een tegel pakken die je niet super interessant vindt om er voor te zorgen dat je de juiste blokjes hebt om later een belangrijke tegel te kopen. En daarbij moet je dus ook nog op de kleuren van de tegels letten. Mocht je daarbij vast lopen, dan mag je altijd een tegel pakken die je omgedraaid in je piramide legt. Deze tegel levert dan een minpunt op aan het eind van het spel, maar je mag daarop wel weer elke kleur die je wilt leggen. Op het bovenste plekje van je piramide komt ten slotte een god te liggen. Je hebt de keus uit een aantal goden die ieder op hun eigen manier punten opleveren. Wie aan het eind van het spel de meeste punten heeft verzameld, wordt de oppergod van het universum. Ik moet nog een beetje wennen aan Orbis. In de twee potjes die ik tot nu toe gespeeld heb, liep ik telkens ergens vast en dat is frustrerend. Maar dit maakt ook dat ik het spel graag nog eens wil doen in de hoop dat ik dan wel een perfecte wereld kan scheppen. En dat is weer een goed teken. Ik ben benieuwd hoe ik dit spel ga vinden als ik het nog een paar keer heb gespeeld en (hopelijk) beter onder de knie heb.
Ik speelde ten slotte nog de uitbreiding voor Sagrada voor 5 en 6 spelers voor het eerst. In deze uitbreiding zit natuurlijk spelmateriaal voor twee extra spelers, maar daarnaast ook nieuwe opdracht-, actie- en waarderingskaarten en een nieuw spelelement. Voor iedere speler zit een rondje in de doos. Aan het begin van het spel trekt iedere speler van iedere kleur dobbelstenen twee stuks en gooit deze dobbelstenen. Vervolgens leg je deze dobbelstenen in de vakjes van het rondje. In het spel pak je je daarna iedere beurt één dobbelsteen uit de algemene voorraad en één dobbelsteen uit je eigen rondje. Door deze toevoeging kan je iets beter vooruit plannen en gaat het spel ook iets sneller. Je moet daarbij wel goed opletten dat je alle dobbelstenen die je over houdt, nog kan gebruiken. Ik heb deze uitbreiding met plezier gespeeld. Het verandert het spel niet wezenlijk, maar met het extra materiaal kan je net een beetje variatie aanbrengen.
Afgelopen maand heb ik met mijn collega’s Pandemic Legacy Season 2 uitgespeeld. We zijn daar eind vorig jaar mee begonnen en hebben er dus ruim een jaar over gedaan om dit spel uit te spelen. We hebben daar 18 potjes voor nodig gehad (en dus ook 18 avonden). Ik heb gemengde gevoelens over dit spel. Ik vind Pandemic Legacy Season 1 het beste spel ooit en ik hoopte dus dat Season 2 minstens net zo leuk zou zijn. En dat was het dus niet. Ik heb het spel met plezier gespeeld, maar op een aantal vlakken stelde het spel me toch teleur. Omdat mijn verwachtingen zo hoog waren, is de teleurstelling des te groter. Zo was de centrale verhaallijn een stuk lastiger te volgen dan in Season 1 en kwamen de karakters daardoor minder goed tot leven. Ik vond de veranderingen in het spelverloop (de extra doelen en extra regels) behoorlijk grillig. Dat was in Season 1 ook wel zo, maar daar waren de veranderingen beter ingebed in het verhaal en daardoor voor mij logischer. Ik had bij dit spel soms het gevoel dat er veranderingen waren ten behoeve van de veranderingen in plaats van ten behoeve van het verhaal. Daardoor voelde het spel soms wat bombastisch en topzwaar. Het is nu wachten op Season 3 om te kijken hoe de hele spelcyclus afloopt. Op dit moment is alleen bekend dat de makers werken aan dit seizoen, maar verder nog niets over de inhoud of de release-datum. Wordt dus vervolgd, maar vast niet meer dit jaar.