Geplaatst door Gisteren was de periodieke spellenavond op mijn werk. Ik had dit keer het rollenspel de Weerwolven van Wakkerdam meegenomen omdat ik dacht dat veel mensen het leuk zouden vinden om met de hele groep te spelen in plaats van meteen op te splitsen. We speelden in een vergaderzaal zodat de groep mooi in een rondje kon gaan zitten en ik in het midden kon staan. Nadat ik de regels had uitgelegd, de rollen had verdeeld, viel al snel de nacht en de eerste slachtoffers.
Het was voor mij voor het eerst dat ik in het spel de rol van spelleider op me nam, dus ik moest er ook nog een beetje inkomen. Mijn collega’s waren erg enthousiast en zelfs de doden konden het niet laten om af en toe een beetje te stoken in de discussies die ontstonden (maar natuurlijk zonder te verraden wie de wolven waren die iedere nacht een slachtoffer maakten).
Het was ontzettend leuk om te zien hoe goed de weerwolven waren en hoe zoals gewoonlijk de spelers met de grootste mond als eerste door de burgers op de brandstapel werden gezet. De wolven lukten het subliem om de spelers met een bijzondere rol er uit te filteren en snel onschadelijk te maken. De eerste ronde eindigde een beetje mak toen er nog precies één burger en één weerwolf over waren die moesten stemmen wie er op de brandstapel moest en de stemmen dus staakten.
We besloten dan ook maar om de tweede ronde met de burgemeester te spelen. De oudste speler bood zich onmiddellijk aan als burgemeester, hield een ontroerende inauguratierede en werd vervolgens onmiddellijk op de brandstapel gezet door de burgers. Dit bleek een goede keus want de burgemeester bleek inderdaad ’s nachts een harig vachtje te hebben.
Ik liet de dorpelingen de volgende burgemeesters (het was niet echt een populair beroep) kiezen via het wie wordt het niet systeem. Met dit systeem begint een willekeurige speler en noemt een andere speler die geen burgemeester wordt, die speler kiest ook weer een speler en zo ga je door tot er maar één speler over is die dus de burgemeester wordt. Dit kiessysteem werkt verrassend snel.
De burgemeesters hadden doorgaans te veel praatjes en gingen daardoor niet zo lang mee. De ontknoping van het spel was weer spannend, er waren twee spelers over en één daarvan was een weerwolf……. De burgemeester gaf de doorslag en gooide zijn laatste burger op het brandstapel. Daarna onthulde hij zijn ware harige aard en bleken de weerwolven te hebben gewonnen. Meerdere collega’s gaven aan ontzettend veel lol te hebben gehad tijdens het spel dus dit spel kan ik nog wel een keer meenemen.
Zelf had ik het erg vermoeiend, maar absoluut de moeite waard gevonden. Spelleider zijn is echt een pittige rol, je moet goed in de gaten houden wie welke rol heeft, de karakter op het juiste moment hun ogen open laten doen en vooral goed weten wie nog leeft en wie niet. Dit laatste vond ik het lastigste. Ik liet op een gegeven moment de doden hun stoel wat naar achteren schuiven zodat ik beter het overzicht kon houden. In de spelregels voor de uitbreiding van de weerwolven staat een leuke variant die dit op zou hebben gelost. Alle spelers zetten een brandend lichtje voor zich op tafel en als ze dood gaan, wordt hun lichtje uitgeblazen. Helaas zijn waxinelichtjes in ons kantoorgebouw verboden, maar wie weet als ik rond de kerst ergens goedkoop lampjes op een batterijtje kan kopen, dat ik dat wel doe.