Amon-Ra

Het spel …

Reiner Knizia is een zeer productief spelontwerper. Hij heeft met name veel eenvoudige kaartspelletjes en toegankelijke bordspellen ontworpen, maar veel spellenliefhebbers associëren hem toch met complexere bordspellen als Eufraat en Tigris en Taj Mahal. Beide spellen dateren alweer van enkele jaren geleden, maar het afgelopen jaar deed dr. Knizia weer van zich spreken met een nieuw ‘stevig’ spel, Amon-Ra.

Net als in Ra staat hier het oude Egypte centraal. De spelers wedijveren om provincies in het Oude en Nieuwe Koninkrijk, waar ze boeren aan het werk zetten om de bouw van piramides te bekostigen. Piramides leveren roem en punten op. Wie aan het einde zo de meeste punten heeft verdiend is de winnaar van het spel.

Het spel wordt gespeeld in twee delen, die ieder bestaan uit drie rondes. In deze rondes wordt telkens een aantal provincies geveild. Iedere provincie heeft zijn eigen eigenschappen. Zaken waar je op moet letten zijn locatie, akkers, bouwstenen, machtkaarten, tempels, extra inkomsten, noem maar op. Na de derde ronde wordt alles van het bord gehaald, behalve piramides en bouwstenen. In het tweede deel moet je dus ook nog eens rekening houden met reeds gebouwde piramides!

Als de provincies geveild zijn, mogen de spelers acties uitvoeren. Daarbij kun je boeren inzetten om later geld te genereren, bouwstenen kopen voor de aanleg van piramides en machtkaarten kopen om speciale acties uit te voeren of om bonuspunten te verdienen. Hoe meer je doet, des te hoger is de prijs per actie. Je moet je geldvoorraad dus goed beheren.

Vervolgens wordt er aan Amon-Ra geofferd, wat extra acties op kan leveren. Daarna krijgt iedereen inkomsten, en begint de volgende ronde. Na de derde en zesde ronde worden punten uitgedeeld. Punten scoor je voornamelijk met piramides, maar ook met machtkaarten en tempels (die in sommige provincies staan) kun je aardig scoren. Met het bouwen van piramides loont het -typisch Knizia- zowel om je activiteiten een beetje te spreiden als om ze te concentreren. Waar de balans uitvalt is wisselend en vaak moeilijk te bepalen. Je wilt zoveel meer dan je kunt, en dat is een kenmerk van een goed spel.

… en de waardering

Ik zal er geen misverstand over laten bestaan: ik ben een liefhebber van de bordspellen van Reiner Knizia. Naast onder vele andere de hierboven genoemde spellen horen daar ook Stephensons Rocket, Veilingmeesters van Amsterdam en Durch die Wüste bij, en nu dan ook Amon-Ra. Resource management is de kern van dit spel, en ook timing speelt een belangrijke rol. Soms moet je voor de lange termijn gaan, dan weer voor het snelle geld hier en nu. Je hebt slechts zes beurten, maar het spel staat vol dynamiek. Je moet je strategie voortdurend aanpassen aan de veranderende spelsituatie. De toevalsfactor van de machtkaarten is daarop zeker van invloed, maar nooit storend. De enige echte kritiek die ik kan bedenken is dat het spel wat abstract en droog is, maar ja, we hebben het dan wel over Knizia in de woestijn. Het mist net de sfeer om vijf pionnen te scoren, maar is wat mij betreft een echte aanrader!

Met Amon-Ra heeft Knizia weer een erg goed spel afgeleverd. Het spel zit goed in elkaar, de verschillende tactieken die je kan volgen, zijn goed in balans en het Egypte-thema is goed in het spel verwerkt. Het enige minpuntje aan dit spel vond ik dat het me met trage spelers moeite kostte om na het oude rijk weer opnieuw te starten met het opbouwen van het nieuwe rijk. De tussenperiode voelt dan echt aan als een dood punt, waar je over heen moet. Als echter iedereen een beetje tempo maakt, is Amon-Ra een heerlijk spel.