1000 plekken die je echt gezien moet hebben

Geplaatst door

2-6 spelers
30-60 minuten
Uitgever: university games (2007)

Wat geef jij dit spel?
[Aantal: 0 Gemiddelde: 0]

Het spel …

1000 plekken die je gezien moet hebben is de spelvariant van een infomercial, en ongeveer even leuk. Tijdens het spelen van spel ontdek je allemaal interessante reisbestemmingen verspreid over de wereld waarover je een klein brokje informatie krijgt. Het spel is dan ook gebaseerd op een reisgids met dezelfde titel.

Het spel is een ouderwets spel waarin dobbelstenen de hoofdrol spelen. Op een grote wereldkaart staan meer dan honderd potentiële reisbestemmingen aangegeven. Naar welke reisbestemming je wilt gaan, hangt af van de bestemmingskaarten die je voor je hebt liggen. Tijdens je beurt gooi je met de dobbelsteen, verplaats je je pion en trek je een kaart bij. Behalve bestemmingskaarten, heb je ook reiskaarten. Deze doen denken aan de kanskaarten uit monopoly, je kan er een gratis reis mee winnen maar ook dat je een beurt moet overslaan.

Het doel van het spel is om als eerste in vijf verschillende wereldzones een bestemming bezocht te hebben. De bestemmingskaarten zien er uit als postkaarten en er staat zelfs een berichtje op de achterkant. Als je je bestemming hebt bereikt, wordt aangeraden om voor extra spelplezier het kaartje voor te lezen.

… en de waardering

Na het lezen van de regels van dit spel vreesde ik al het ergste. Na het spelen weet ik het echter zeker, dit spel is niet van deze tijd, alles aan dit spel wasemt een spruitjeslucht uit de jaren vijftig uit. Het spelmechanisme is ontzettend onorigineel en oersaai en het thema übertruttig uitgewerkt.

Maar wat nog kwalijker is, is dat het spelmateriaal niet deugd. Sommige bestemmingen liggen zo dicht bij elkaar dat je moeiteloos met je pion (in de vorm van een vliegtuig) op drie verschillende plaatsen staat. Kan je nagaan hoe lekker dat speelt als je met een reiskaart één van je vrienden naar jouw bestemming haalt. Een andere misser aan het bord is dat het bord Engelstalig is, terwijl de bestemmingen in het Nederlands zijn. Hoe moet een kind van 8 weten dat hij naar het stipje “British Virgin Islands” moet gaan als hij de bestemmingskaart “Britse Maagdeneilanden” heeft getrokken. Ook de coördinaten die op de bestemmingskaarten staan aangegeven kloppen niet altijd.

Het meest tekenend voor de sfeer van dit spel zijn misschien wel de verschrikkelijk truttige teksten achterop de bestemmingskaarten. Neem bijvoorbeeld het kaartje van Karel vanuit Yellowstone National Park. Hij zet de volgende boodschap op de kaart aan zijn vriend Thomas: “Het blaast en stoomt! We zijn in Yellowstone park waar 300 geisers zijn. Old Faithfull is de beste van allemaal. Elke 68 tot 98 minuten spuit hij 55 meter hoog de lucht van Wyoming in. Het moet toch wel heet zijn daar onder de grond. Geen wonder dat er hier ook 10.000 bubbelende slijkpoelen zijn. De geur van zwavel deed me aan jou denken. Grapje!”. Ik heb (gelukkig) nog nooit een dergelijke tekst op een vakantiekaart aangetroffen.

Samengevat, dit spel heeft speltechnisch en sfeertechnisch niets te bieden. Het enige doel voor het spelmateriaal dat ik kan verzinnen is dat kleine meisjes met de bestemmingskaarten leuk postkantoortje kunnen spelen. De rest van het materiaal moet je vooral maar snel in de prullenbak gooien en vergeten dat je het ooit gekocht hebt om er een avondje spelplezier aan te beleven.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *