Geplaatst door Na een paar potjes met twee of alleen het familiespel had ik dit weekend weer eens het genoegen om Agricola met vier spelers èn kaarten te spelen. Agricola is uitstekend met twee te spelen, maar de set mogelijke acties is met vier toch wat uitgebreider, wat voor de verandering wel eens leuk is. Bovendien kun je kaarten krijgen die niet gebruikt worden bij twee spelers.
Maar toen de kaarten gedeeld waren, zonk de moed me in de schoenen. De ambachten die ik kreeg zouden pas halverwege het spel nuttig zijn, of pas helemaal aan het einde omdat ze alleen bonuspunten opleverden. Alleen de steensjouwer was in het begin semi-nuttig, maar alleen als ik bereid was met minder voedsel genoegen te nemen. De kleine investeringen waren al iets beter, maar die kostten weer veel hout. En met hout doe je in het begin liever iets anders, zoals een kamer of hekken bouwen.
Dat deed ik dus maar, waarmee ik de eerste was met een extra kamer en even later dus met kind. Maar ja, dat betekende wel dat ik afzag van andere acties, zoals voedsel vergaren. Bij de eerste twee oogsten moest ik dus als een gek gaan vissen of kleinkunst opvoeren om niet uit bedelen te hoeven. Halverwege het spel was mijn boerderij een trieste aanblik: een extra kamer, maar verder geen akker of omheind weiland te zien. Wel een mooie kookplaats, maar wat heb je daaraan zonder beesten om te verworsten of groente te stomen?
Schuin tegenover me zat Roger die toch wel indruk maakte met zijn bakkunsten. Dankzij een oven, broodverkoper en molensteen leverde ieder graan hem bij het broodbakken ACHT voedsel op. Hij had nog geen kinderen gekregen, dus dat was genoeg voor twee oogstronden. Tegenover hem zat Agnes, die al een mooi weiland had ingericht voor de eerste schapen.
Het was rond deze tijd dat ik besloot nog eens kritisch naar mijn kaarten te kijken. Daaronder een veehouder (of hoe het ambacht heet), die me toe zou staan verschillende diersoorten in hetzelfde weiland te houden. Agnes had als enige een weiland en zou dus maximaal twee dieren kunnen herbergen. Ik verzamelde dus nog maar wat hout en legde toen een enorm weiland van negen erfvelden aan. Daarna deed ik weinig anders dan dieren nemen en ineens was mijn voedselprobleem voorbij!
Nu kon ik me eens gaan richten op zaken die punten opleveren. Die waren er genoeg: dankzij een renoveerder kon ik snel upgraden naar een stenen huis, dat me dankzij het stamhoofd ook nog eens veel bonuspunten op zou leveren. Zijn dochter had ik ook nog, maar helaas te weinig acties over om die te spelen.
Uiteindelijk liep het daarmee goed voor me af, al was mijn score nog nooit zo eenzijdig geweest. Forse strafpunten voor braak land en het hielp ook niet dat ik geen enkele moeite had gedaan iets te verbouwen. De beesten leverden wel wat op, maar ik scoorde vooral veel bonuspunten met mijn kaarten: vijftien in totaal!
De anderen hadden niet zoveel bonusunten en bovendien minder kinderen (ik was de enige met drie, Roger en Agnes hadden er zelfs allebei maar een) en scheelde een hoop. Roger had silo’s vol graan, maar bijna geen vee. Floris en Agnes hadden elkaar flink dwarsgezeten met hekken bouwen en vee nemen en hadden elkaar zo veel punten onthouden.
Moraal van het verhaal: ik ben er nog steeds van overtuigd dat het slim is om zo snel mogelijk te proberen een extra kind te krijgen, en ook snel een fatsoenlijk weiland (liefst twee) aan te leggen. Vee is de meest efficiënte manier om voedsel te genereren. Graan kan per stuk veel opleveren, maar dat moet je telkens weer zaaien en bovendien de actie ‘brood bakken’ kiezen. Als je van een veesoort eenmaal twee hebt en een kookplaats (waarvan er vier zijn) gaat het vanzelf en hoef je je om voedsel weinig zorgen te maken. Aan de andere kant, als je leuke broodkaarten hebt zoals Roger scheelt dat je ook een hoop acties. En groente bewaar je liever voor de punten.
Volgende keer maar eens proberen te winnen zonder veel vee.
Zojuist mijn 34st potje Agricola gespeeld! Tja, beesten slachten lijkt met name in het begin een hele efficiente strategie (helemaal in het familiespel, zonder de kaarten), maar schijn bedriegt. De truc is eigenlijk om toch met graan zo veel mogelijk eten te genereren (met een oven). Als dat op poten is gezet, kan het gezin uitgebreid worden, en is het vervolgens een kwestie van beesten verzamelen, zonder ze ooit te slachten, puur voor de punten dus. Makkelijker gezegd dan gedaan overigens..! Het moet een beetje meezitten, en het betekent wel vaak een akelig leeg bord tot halverwege het spel.
Agricola blijft een meesterlijk spel. Ik ben zelf altijd te snel geneigd mijn huis te renoveren, en blijkbaar heb ik liever aarde aan mijn handen dan mest. Misschien dat ik daardoor zoveel potjes van Elisabeth verlies. 🙂