Appels en Peren

Het spel …

Als er een genre is waar de gemiddelde spellengek niet zoveel mee op heeft, is het wel dat van de partyspellen. Kleien, zingen en springen, het is allemaal niks voor de bedachtzame en introverte veelspeler. Maar natuurlijk zijn er uitzonderingen, zoals het reuzeleuke 30 Seconds. In Amerika is Apples to Apples al sinds een jaar of tien een groot succes, zowel onder veelspelers als gelegenheidsspelers. De Nederlandse versie, Appels en Peren, is nooit zo succesvol geweest en verdween al snel in de anonimiteit. Onterecht, als je het mij vraagt.

In Appels en Peren krijgt iedere speler zeven rode appelkaarten, met daarop een begrip. Dit zijn bijvoorbeeld beroemdheden, locaties, activiteiten, tijdperken, noem maar op. Om beurten zijn de spelers spelleider. De spelleider draait een groene peerkaart om van de stapel. Op de peerkaarten staat een omschrijving, zoals ‘sierlijk’, ‘wanhopig’ of ‘klef’. Alle andere spelers kiezen nu zo snel mogelijk een van hun appelkaarten en leggen die dicht op tafel. Snelheid is geboden, want de laatste speler moet zijn appelkaart terugnemen. De spelleider schudt nu alle appelkaarten en draait ze allemaal om. Vervolgens kiest hij een van de appelkaarten waarvan hij vindt dat het begrip het beste past bij de omschrijving op de peerkaart. De speler die de appelkaart gespeeld had, ontvangt de peerkaart.

Alle spelers vullen hun hand weer aan tot zeven appelkaarten en de volgende speler wordt spelleider. Het spel eindigt als een speler een van te voren bepaald aantal peerkaarten heeft verzameld. Deze speler heeft gewonnen.

… en de waardering

De ondertitel van Appels en Peren is ‘Het spel van de knotsgekke vergelijkingen’. Nu valt dat knotsgek wel mee, maar je kunt vaak genoeg lachen bij dit spel. Sommige associaties zijn flauw of voor de hand liggend, andere wel grappig en af en toe zit er een erg geestige bij. Het leukste van het spel is dat de spelleider helemaal vrij is om een begrip te kiezen. Als hij Céline Dion weerzinwekkender vindt dan, bijvoorbeeld, de Holocaust, dan is Céline Dion het goede ‘antwoord’ bij de omschrijving ‘weerzinwekkend’. Je moet dus vooral inspelen op wat de spelleider zal kiezen, en dat is wat het spel leuk maakt.

Al met al is Appels en Peren geen spectaculair spel, maar leuk genoeg om af en toe met een groepje vrienden te spelen. Met hoe meer mensen je het speelt, des te leuker het wordt. Als je dus en spel voor grotere gezelschappen zoekt, kun je je hier geen buil aan vallen.