Bridge

Geplaatst door

Een paar jaar geleden speelde ik voor het eerst bridge. Dat was bedoeld voor spelers van alle niveaus, maar de praktijk was weerbarstig. Ik zat aan tafel met drie grijze ervaren bridgers, die weinig coulance kenden met een onervaren speler als ik. Eentje reageerde zelfs geïrriteerd toen de uitlegger mij wat tips wilde geven. Dat moest ik zelf maar uitzoeken. Hij speelde immers om te winnen, en dan zou advies aan de tegenpartij alleen maar oneerlijk zijn.

Dat was dus geen goede eerste indruk. Maar als liefhebber van slagenspellen wilde ik het natuurlijk graag nog eens leren. Het gelukkige toeval wil dat een van mijn naaste collega’s een fanatiek bridger is. De spellen die ik normaal speel hebben voor hem veel te veel “fratsen”. En dan heeft hij het al over Kolonisten of Ra. Als echte evangelist heeft hij vruchtbare zielen natuurlijk snel in de gaten. Zo kon het er ineens van komen dat ik samen met een paar andere zoekende collega’s zat te bridgen.

Voor wie er weinig van weet: bridge is in feite een standaard slagenspel dat in teams van twee gespeeld wordt. Beide teams bieden om het voorrecht om de troefkleur te mogen bepalen en gaan daarmee een contract aan over het aantal slagen dat ze moeten halen (van de 13). Voor wie wel eens een slagenspel gedaan heeft is het halen van slagen bekende kost, zonder extra regels. Wel anders is dat de partner van de speler die de troef bepaalde geen actieve rol speelt. Hij legt zijn kaarten open en zijn partner beslist voor hem welke kaarten hij speelt.

Desondanks is bridge een razend complex spel. Die complexiteit zit in het bieden. Daar zijn onnoemelijk veel conventies voor. Sommige zijn algemeen bekend, een beetje zoals de standaard openingen van schaken. Een openingsbod van 1 harten betekent bijvoorbeeld dat je zeker 4 harten hebt, maar mogelijk ook 4 schoppen. Met latere biedingen geef je meer informatie over je hand. Al biedend probeert een team het optimale bod te bepalen, of besluit het te passen. Spelers kunnen ook hun eigen conventies opstellen en om een beetje ver te komen bij bridge is dat onontbeerlijk. Succesvolle bridgeparen hebben conventies die tientallen pagina’s beslaan. Fratsen, als je het mij vraagt.

Maar intrigerende fratsen. Al die conventies geven bridge een enorm steile leercurve, veel steiler dan welk bordspel ook (mogelijk met uitzondering van hardcore wargames als ASL c.s.). Daardoor kun je bridge niet zomaar even tussendoor spelen en direct een idee hebben van wat je doet. Als je er een beetje bevrediging uit wilt halen zul je er veel tijd in moeten steken. Niet alleen in het spelen, maar in het bestuderen en verfijnen van conventies. Bridge is dus echt een ‘lifestyle’ spel, zoals go en schaken. Onwillekeurig dringt bij mij zich ook de vergelijking met Magic op. Daar ging vaak ook meer tijd zitten in het maken en verbeteren van decks dan in het daadwerkelijk spelen. Het is dan ook geen wonder dat bridge en Magic vooral populair zijn bij mensen met veel vrije tijd, zoals scholieren, studenten en gepensioneerden.

Aan de ene kant zou ik graag diep in de wereld van bridge willen duiken, aan de andere kant wil ik dat niet teveel ten koste laten gaan van andere spellen. Zolang mijn kinderen thuis wonen (wat gelukkig nog erg lang duurt) is een wekelijkse bridgeavond niet in de verste verte een optie. Eens in de maand klinkt al erg vaak, maar gaat het leren langzaam. Misschien moet ik maar gewoon de Bridge Baron app downloaden en het daar vaak mee oefenen (en mogelijk zelfs online spelen). Wat quality time op BSW of met de Race-AI inleveren moet niet zo’n pijn doen…

4 reacties

  1. je kunt met een relatief simpel biedsysteem zonder 'fratsen' een heel eind komen; op een gegeven moment kom je erachter dat je bepaalde conventies gewoon nodig hebt. Maar gelukkig gaat bieden niet alleen om systeem volgen en conventies uit je hoofd leren maar vooral ook om (risico-)afwegingen te maken.
    In dit stukje wordt m.i. het af- en tegenspel nogal ondergewaardeerd. Ik vind dat het leukste en meest uitdagende onderdeel van bridge.

  2. bridgen, erg leuk zolang je jezelf (en het spel) niet al te serieus neemt. Ik speel het regelmatig met collega's in de pauze.

    Bridge baron voor de iphone/ipad is een echte aanrader (er is een duplicate kaarverdeling in de vorm dat je tegen de baron speelt), kent sedert kort ook een online modus (nog niet geprobeerd).

    ps. met 4 harten en 4 schoppen zou ik gewoon 1 klaveren openen :p

  3. Het mooie aan Bridge is dat het erg veel diepgang biedt met een gewoon kaartendeck. Geen nood om een spel en talloze uitbreidingen te kopen om het interessant te houden.

    Maar het vraagt inderdaad toewijding. Het is pas op zijn best als je duplicate bridge speelt, waarbij dezelfde kaartenverdeling aan meerder tafels gespeeld wordt (de manier om geluk zo goed als uit te schakelen in een kaartspel). Daarvoor moet je sowieso naar een bridgeclub.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *