The Castles of Tuscany

Castles of Tuscany is het nieuwste spel dat Ravensburger onder het fijnproefers-label Alea uitgeeft. De titel is een verwijzing naar het populaire The Castles of Burgundy (niet toevallig ontworpen door dezelfde auteur). De combinatie van uitgever, auteur én naam wekt hoge verwachtingen op. De vraag is of het spel ze kan waarmaken…

In Castles of Tuscany zijn de spelers edelen die hun eigen regio tot bloei proberen te brengen door er de juiste zaken aan te leggen (bijvoorbeeld kloosters, steengroeves, steden en forten). Dit klinkt heerlijk thematisch, maar tijdens het spel verdwijnt het thema snel naar de achtergrond en ben je bezig met het bouwen van rode (steden) tegels, groene (landbouw) tegels, etc. Doel van je acties is om je eigen regio (bestaande uit drie losse tegels zodat elk spel anders is) te bebouwen. Als je groepjes van tegels in dezelfde kleur (en dat kan ook één losse tegel zijn) bebouwd hebt, dan scoor je daarvoor punten. Verder scoor je punten als je alle tegels van een kleur hebt bedekt in je eigen regio. En wie aan het eind van het spel de meeste punten heeft, wint natuurlijk.

De manier waarop de tegels uit de voorraad op het bord verschijnen doet wel wat denken aan The Castles of Burgundy. In zijn of haar beurt mag een speler uit drie acties kiezen. De eerste actie is dat je extra regio-kaarten (kaarten in de kleuren van de tegels) trekt. De tweede actie is dat je één van de acht openliggende tegels uit de centrale voorraad naar je eigen bord haalt. En de derde actie is dat je het tegeltje uit je eigen voorraad op je eigen regio-bord plaatst. Als je dat doet dan moet je echter wel twee regio-kaarten in dezelfde kleur afleggen.

Net als bij de grote broer, triggert elke kleur tegel die je in je regio bouwt een speciale actie. Zo mag je na het plaatsen van een gele tegel (klooster) drie extra regio-kaarten trekt en scoor je na het plaatsen van een groene tegel punten voor het aantal verschillende landbouwactiviteiten dat op de tegels staat afgebeeld in het gebiedje waar je de tegel plaats. De meest interessante tegel om te plaatsen is misschien wel de rode. Als je die kiest dan mag je een extra tegel aan je bordje leggen waardoor een andere actie sterker wordt. Leg je hem bijvoorbeeld bij “kaarten trekken” neer, dan mag je voortaan een extra kaart trekken als je die actie kiest.

Het spel bestaat uit drie rondes. Het bijzondere is dat je de punten die je scoort bijhoudt op een apart scorespoor. Aan het eind van de ronde worden deze punten opgeteld bij de punten die je in de eerdere rondes hebt gehaald. Het bijzondere is dat de teller voor de punten die je scoort niet tussentijds terug op nul wordt gezet. De punten die je in de eerste ronde scoort, scoor je daardoor dus 3 keer.

…en de waardering

The Castles of Tuscany is, ondanks de overeenkomsten die er zeker zijn, een heel ander spel dan The Castles of Burgundy. Het is namelijk een stuk vlotter en meer op de korte termijn gericht. Doordat je de punten die je in de eerste ronde scoort drie keer krijgt, ben je vanaf het begin af aan bezig om zo snel mogelijk punten te scoren. Hier komt meer bij kijken dan alleen zo snel mogelijk de vakken te vullen doordat het loont om slim om te gaan met de voordeeltjes die de tegels blij plaatsing opleveren.

Het nadeel van de manier waarop de score vroeg in het spel doorwerkt, is dat het spel een stevig run away leader probleem heeft. Als een speler het in de eerste ronde lukt om een flinke voorsprong te nemen, dan is dat eigenlijk niet meer in te lopen. Ervaren spelers zullen elkaar vast redelijk in balans houden waardoor dit probleem niet meteen de genadeklap is voor het speelplezier.

Ik geef onmiddellijk toe dat The Castles of Burgundy een verwende veelspeler meer speelplezier te bieden heeft dan The Castles of Tuscany, maar dat is dan ook wel een zeldzaam goed spel (het staat niet voor niets al een aantal jaren in mijn top 20).  Als je echter de verwachtingen die je had op basis van de faam van de auteur, uitgever en titel van het spel los laat, dan ontdek je een alleraardigst vlotter en simpeler en daardoor toegankelijker spel, dat helaas wel een vervelend scherp randje heeft door het runaway leader probleem.