De Kolonisten van Catan CD-Rom

Het spel …

Het computerspel “Kolonisten van Catan” is de nieuwste uitbreiding van de Catan-familie. Dit keer is, zoals de titel al verraadt, het originele spel met de uitbreiding “Zeevaarders van Catan” omgezet naar een computerspel zodat je nu ook in je eentje eilanden kan gaan koloniseren. De regels zijn in principe hetzelfde als bij de gewone versies. Ik ga er van uit dat iedereen die zo onderhand wel kent.

De graphics zijn niet echt overweldigend. Het voordeel is dat het spel daardoor ook op wat langzamere computers kan worden gespeeld. Het spelbord lijkt erg op de kartonnen versie. Pas als je inzoomt kan je vanuit vogelvlucht op het land neerkijken en zie je de bewoners bezig met hun dagelijkse bezigheden en kan je lezen wat ze tegen elkaar zeggen (“Ik heb zin in een biertje”; “We hebben meer inkomsten nodig”). Het is leuk om hier eens naar te kijken als het spel afgelopen is, maar tijdens het spel leidt het alleen maar af. Het is soms ook even zoeken hoe je het veld het beste neer kan leggen zonder dat je tegenspelers er over heen worden gezet zodat je hele velden niet kunt zien liggen. Ook moet je soms het veld meteen al verkleinen omdat anders hele delen buiten het scherm vallen.

Je speelt tegen computerfiguren. Deze figuren zijn allemaal erg overdreven stereotiep om ze grappig te laten zijn. Je kan uit 8 verschillende figuren kiezen, die ieder weer opgesplitst zijn in 3 verschillende moeilijkheidsgraden. Ieder figuurtje heeft zijn eigen karaktertje en zijn eigen setje met standaardzinnen. De zinnetjes zijn grappig (“Ik ga janken hoor, als niemand met me wil ruilen”), maar omdat ze wel heel vaak herhaald worden gaan ze wel vervelen als je het spel vaak speelt. Tot mijn aangename verrassing lopen ook bij je tegenstanders de emoties regelmatig hoog op als je ze dwarsboomt en dan vloeken en schelden ze er ook lustig op los (“Verdorie, wil er nou echt niemand met me ruilen”).

Natuurlijk kan er ook in de computerversie geruild worden met elkaar. Dit gaat alleen erg traag, doordat de computer figuurtjes alle mogelijkheden aan gaan bieden totdat die allemaal afgewezen zijn (eerst een steen aanbieden en een graan vragen, dan een steen aanbieden en een schaap vragen, dan een hout aanbieden en een graan vragen, dan een hout aanbieden en een schaap aanbieden, dan een steen en een hout aanbieden en een graan vragen, dan een steen en een hout aanbieden en een graan vragen en daarna klagen dat niemand wil ruilen). De figuurtjes ruilen ook heel onlogisch. Het gebeurt regelmatig dat ze een grondstof met een tegenstander ruilen om vervolgens in de volgende beurt de grondstof die ze kregen weer aan te bieden voor degene die ze net hebben weggegeven. Ook vragen figuurtjes rustig om grondstoffen die al in geen tijden meer zijn gegooid en er dus gewoon niet zijn. Je moet ook af en toe dank je wel zeggen of andere slijmopmerkingen maken, anders wil niemand meer met je ruilen. In dat geval is er gelukkig ook een optie om je tegenstanders eens flink de waarheid te zeggen. Hierna kan je het ruilen natuurlijk helemaal wel vergeten.

De struikrovers zijn ook van de partij. Iedere keer als de struikrover wordt verzet, krijg je een korte animatie te zien waarin de struikrovers hun grondstoffen komen jatten. Als je vervolgens met een ridderkaart de struikrover weer verdrijft krijg je weer een animatie waarin je kan zien dat de struikrovers weer worden verdreven. Het is best leuk om deze filmpjes een keertje te bekijken, maar om ze nou bij iedere beweging van de struikrover te laten zien is wel heel veel van het goede. Gelukkig kan je de filmpjes met een klik op de muis afbreken. De figuurtjes zetten de struikrover altijd bij degene die voor staat, tenzij ze zichzelf daarmee schaden. In het begin van het spel is dat heel irritant omdat je dan soms net een puntje meer hebt en dus telkens met de struikrover wordt opgezadeld.

Je kan natuurlijk de basisversie met eventueel de zeevaardersuitbreiding spelen door deze aan te klikken in het keuzemenu van de scenario’s of van het variabel spel. Maar daarnaast kan je ook op Campagne gaan. Het idee is dan dat je de geschiedenis van Catan herbeleeft. Je krijgt dan iedere keer een andere opdracht om een stukje van de geschiedenis na te spelen. De eerste opdracht is om het basiseiland te koloniseren (of te wel het basisspel te spelen) en daarna krijg je telkens andere opdrachten met kleine variaties in de mogelijkheden en regels (bijvoorbeeld in plaats van als eerste een bepaalde hoeveelheid overwinningspunten binnen te halen, als eerste een bepaald punt bereiken). Er zijn in totaal 12 opdrachten. Zodra je de opdrachten hebt afgerond, kun je ze ook als los scenario spelen.

Verder is het ook nog de mogelijk om het spel met meerdere personen op een computer te spelen. Ik heb dit nog niet uitgeprobeerd want het trekt me helemaal niet omdat ik dan wel het echte spel uit de kast zou halen. Bovendien lijkt het me vrij onhandig omdat je natuurlijk de hele tijd in elkaars kaarten zit te kijken.

Tenslotte is het ook nog mogelijk om het spel op een netwerk van meerdere computers of via internet te spelen. Ook dit heb ik niet geprobeerd, maar het zou best leuk kunnen zijn.

… en de waardering

Ik vind het computerspel erg leuk om te spelen. De verschillende scenario’s zijn erg leuk om te spelen en benaderen het echte spel heel goed. Het tempo zou alleen bij de tegenstanders wel wat hoger mogen liggen. Het grootste nadeel is echter dat het erg makkelijk is om te winnen. Je moet echt iets grondig verkeerd hebben gedaan om te verliezen. Het is natuurlijk leuk om te winnen, maar een beetje spanning hoort wel bij het spel en die mis ik. Waarschijnlijk gaat het spel daardoor erg snel vervelen als je het veel hebt gespeeld. Het spel is daardoor geschikter voor mensen die computerspelletjes spelen dan voor mensen die de bordversie grijs gespeeld hebben.

Toch blijft het leuk om het spel af en toe eens te doen als je niemand kunt vinden om een spelletje mee te doen. Als je echter wel een “real life” tegenstander kunt vinden, dan kun je maar beter het originele spel uit de kast halen. There’s nothing better than the real thing….

Een goed verzorgd computerspel, dat qua spelbeleving het bordspel dicht nadert. Na enige tijd gaan de opmerkingen van je medespelers wel irriteren, maar het is toch een mooie manier om Kolonisten alleen te kunnen spelen. Nu speel ik verder nooit computerspelletjes en is het dus moeilijk te beoordelen, maar ik waardeer het toch met een vier.