Circle the Wagons

In tijden waarin Marie Kondo voor velen een goeroe is, ontsnappen spellen ook niet aan de ontspullingsrage. Ga maar na, een doorsnee bordspel heeft met alle fiches, blokjes en kaarten al snel tientallen, zo niet honderden onderdelen. Dat moet met minder kunnen. Een kleine trend in bordspellenland is om met zo weinig mogelijk onderdelen een spel te maken. Niet geheel toevallig is het een Japanse uitgever, Oink Games, die zich daar in specialiseert. Maar ook in de VS, waar ze toch niet bekend staan om hun kleine voetafdruk bestaat het fenomeen ‘wallet game’.

Een zo’n portemonneespel is Circle the Wagons. In 2017 verscheen het in eigen beheer, twee jaar later bracht het Nederlandse Quined Games een versie op de markt met een werkelijk verspillend maar handzaam doosje en een scoreblok. Dat maakt het spel een paar keer zo omvangrijk, want Circle the Wagons speel je met slechts achttien kaarten.

Op iedere kaart staat aan de ene kant een manier op punten te scoren en op de andere vier vakjes met een landschap (bijvoorbeeld prairie of bergen) en een symbool (zoals een huifkar of pistool). Drie van de kaartjes worden met de puntenkant naar boven gelegd, de andere komen daar met de landschappen een cirkel omheen. Om beurten pakken de spelers een kaart en vormen daarmee een landschap door de kaarten op en naast elkaar te leggen.

Als de laatste kaart is genomen scoor je punten voor je grootste aaneengesloten landschappen en volgens de drie extra puntentellingen. Uiteraard wint de speler met de meeste punten.

…en de waardering  

Ik ben altijd weer onder de indruk als ontwerpers er met een minimum aan materiaal aan slagen om een leuk spel te bedenken. Dat is de auteurs van Circle the Wagons ook gelukt. Doordat de puntentelling iedere keer weer totaal anders is, kun je geen standaard tactieken toepassen. Een leuke vondst is ook dat je kaarten kunt overslaan om een betere te nemen, maar dat je tegenstander alle overgeslagen kaarten krijgt. De ene keer is dat een nadeel, de andere keer juist een voordeel. Tactisch spelen en als een ware opportunist je kansen zien, daar gaat het hier om. Met een spelduur die met gemak onder de tien minuten valt is het ook weer geen spel waarbij je zwaar na moet gaan denken, tenzij je alle plezier uit spelletjes wilt zuigen. Circle the Wagons blijft daardoor een luchtige snack, maar wel eentje met voldoende bite.