Na vandaag hebben we de onderste helft van de top-100 gehad. Weer 4 nieuwe binnenkomers, waarmee 27 van de 31 nieuwe spellen zich onder de laatste 50 spellen bevinden. Die is dus voor meer dan de helft nieuw.
60. Koehandel
(Rüdiger Kolze, Ravensburger, 1985)
Positie vorig jaar: 71
Verschil: +11
De oudjes doen het goed in de lijst. Ook Koehandel weet van geen wijken en stijgt zelfs nog een paar plaatsen.
“De koehandels zijn razend spannend. Enigszins vergelijkbaar met Edel, Stein und Reich, maar Koehandel heeft een wat aansprekender thema.” (Sander)
“Het grote blufspel. Hardstikke eenvoudig te leren. Zelfs als je niet meer kunt winnen, lukt het nog om andere dwars te zitten.” (Rik)
59. Brass
(Martin Wallace, Warfrog, 2007)
Positie vorig jaar: (-)
Verschil: nieuw
Alweer de derde nieuwe binnenkomer van Martin Wallace. Brass is zijn hoogste solospel in de lijst, wat me gezien de reacties op dit spel niet zo verbaast.
“Zelden een spel gespeeld dat je zo op het puntje van je stoel laat zitten. Een potje duurt 2½ uur van je leven, maar dan krijg je daar wel een intense (spel)ervaring voor terug.” (Jeroen)
58. Regenwormen
(Reiner Knizia, Zoch/999 Games, 2005)
Positie vorig jaar: (-)
Verschil: nieuw
Met Sushi-bar en Regenwormen zien we maar liefst twee dobbelspelletjes van Reiner Knizia nieuw in de lijst. Ze zijn blijkbaar nog veel populairder dan ik dacht. Volgend jaar ook Risk Express?
“Ik ben een fan van de Jakkie & Bak-collectie en Regenwormen is daar de beste uit. Leuk dobbelspel waar het stelen van de stenen van een ander toch nog altijd het leukst is.” (Stefan)
57. Graantje de Voorste
(Stefan Dorra, Zoch/999 Games, 2001)
Positie vorig jaar: (-)
Verschil: nieuw
Ach, wat een onzin over Knizia en dobbelen. 999 Games heeft gewoon een goudmijn aangeboord met die Jakkie & Bak-collectie. Dit is al wat ouder, dat uiteindelijk dan toch in het Nederlands is verschenen. Terecht, zo blijkt, want het is behoorlijk populair.
“Het leukste spelletje in een kleine doos; zelfs mijn ouders van in de zestig weten van geen ophouden met dit spel.” (Bart)
56. Heersers der Woestijn
(Reiner Knizia, Kosmos/PS Games, 1998)
Positie vorig jaar: 30
Verschil: -26
Het spel met de fruitige kamelen is flink gedaald. Het leefde vorig jaar misschien wat boven zijn stand, en in het genre van vlotte maar diepgaande spellen is er natuurlijk de nodige concurrentie.
“Ondanks de kleurtjes is dit een superspel! Teveel keuzes, te weinig acties.” (Jeroen)
55. Im Jahr des Drachen
(Stefan Feld, alea, 2007)
Positie vorig jaar: 28
Verschil: -27
Ook het spel voor masochisten krijgt een harde klap. Maar ach, dat vinden ze alleen maar lekker.
“Hier zit de lol in de lastige keuze van welke rampspoeden je gaat bestrijden, en welke je gelaten over je heen gaat laten komen… Is dat lollig, rampspoed over je heen laten komen? Ja, zolang het maar een spelletje is.” (Marcel)
“Zeer strategisch spel zonder dominante winnende strategie. De willekeurige volgorde van de gebeurtenissen en de acties van de andere spelers dwingen je steeds opnieuw je strategie aan te passen.” (Luk)
54. Stef Stuntpiloot
(Carol Wiseley, Hasbro, 1992)
Positie vorig jaar: (-)
Verschil: nieuw
En daar komt Stef met een grote stuiter de top-100 binnenvliegen. Het onttroont Pitch Car daarmee als populairste behendigheidsspel. Terecht? Speel ze allebei en oordeel zelf!
“Onder protest.” (Eugene)
“Een kinderspel, maar wat kun je hier een lol aan beleven.” (Axel)
53. San Marco
(Alan Moon en Aaron Weissblum, Ravensburger, 2001)
Positie vorig jaar: 79
Verschil: +26
Na twee harde dalers nu ook een snelle stijger in de lijst. ‘Het andere meerderhedenspel’ weet van geen wijken en herstelt zich van de wat teleurstellende positie van vorig jaar. Volgend jaar in de top-30?
“Favoriet met drie spelers.” (Martha)
52. Thurn und Taxis
(Karen en Andreas Seyfarth, Hans im Glück/999 Games, 2006)
Positie vorig jaar: 49
Verschil: -3
Net als vorig jaar hangt deze SdJ-winnaar rond in de middelste regionen van de lijst. Een typische euro, die nog wel een tijdje gespeeld zal worden.
“Mooi spel, dat je met iedereen kan spelen.” (Christophe)
51. Tzaar
(Kris Burm, Don & Co, 2007)
Positie vorig jaar: (-)
Verschil: nieuw
De Gipf-reeks is inmiddels wel een begrip. Tzaar is nog maar anderhalf jaar oud, en nu al een van de meest populaire van de reeks. Het zal komen door de toegankelijkheid en het dynamische spelverloop.
“Extreem elegant abstract spel, combineert bijna alle elementen van de voorgaande spellen in het Gipf project, terwijl de regels heel eenvoudig zijn. Indrukwekkend, snel, verslavend, en sterk aanbevolen.” (Sander)
En dat was de onderste helft. Op Brass na (tja, Martin Wallace hè) heb ik ze allemaal in bezit en gespeeld. We komen nu duidelijk meer terecht in het gebied van de mainstream spellen.
Opes, slechte score hier.
Alleen Heerser der Woestijn is gespeeld en in bezit.
Maar dat laat dus nog veel mogelijkheden tot uitbreiding van de collectie over. 😛
Voor diegenen die Brass een keer willen uitproberen:
http://wargamessoc.union.shef.ac.uk/brass/
Hierdoor ben ik er in elk geval achter komen dat het niet mijn kopje thee is. En bij mij is in ieder geval geen sprake van Wallace-aversie (Age of Steam vind ik briljant).
Verder zit ik nog steeds te wachten op het merendeel van mijn eigen top-20. Mijn smaak op spellengebied is blijkbaar nogal “middle of the road” (maar dat wist ik eigenlijk al).
@PH: het kwartje inzake Brass is zojuist gevallen. Ik had ineens de behoefte om na te gaan of jouw goeroe Chris Farrell iets over dit spel heeft geschreven. Verhip, voorspelbaarheid troef. 🙂
Ik begrijp het: Wallace éérst spelen en dan pas kopen. Ik heb nog even wat reviews van Brass gelezen op BoardGameGeek, maar die maken me toch wel wat bang voor het spel.
@PH: van Byzantium en Princes of the Renaissance kun je toch moeilijk zeggen dat ze langdradig, ongebalanceerd, voorzien van een overdosis overtollig chroom en voorzien van rampzalige spelregels zijn.
Rare voorbeelden en/of zwaar overdreven kwalificaties!
@’Bordspeler’: hmm, van Byzantium en Princes of the Renaissance kun je toch moeilijk zeggen dat ze uit een grijs verleden komen. Over Brass heb ik aardig wat gelezen. Het meeste (maar niet alles!) wat ik erover lees is (zeer) positief, maar nergens krijg ik de indruk dat het hier om een elegant spel met heldere regels gaat. Idem dito Struggle of Empires.
Ik ga niet beweren dat de liefhebbers van zijn spellen het bij het verkeerde eind hebben, maar wel dat zijn spellen vooralsnog niet mijn ding zijn. Daar zie ik niets misplaatsts aan.
Ik ken er 5, waarvan ik er 4 zelf heb: Regenwormen, Graantje de Voorste, Heersers der Woestijn, Thurn & Taxis (allen in bezit) en Koehandel (niet in bezit).
Deze 10 staan in de kast en zijn/worden hier gespeeld.
Wallace is tegenwoordig een topontwerper, die bezig is met een schitterende serie hoogwaardige en elegante spellen. In een grijs verleden waren zijn spellen inderdaad voorzien van chroom en rampzalige spelregels. Anno 2009 zijn de negatieve kwalificaties van PH volkomen misplaatst.
Ik schaam me diep dat ik vergeten ben Brass in mijn top 20 op te nemen.
Wishlist: Brass
Ik verbaas me elke keer weer over de populariteit van Turn und Taxis, ik vind het spel weinig origineel. bleh! Het mag van mij zo uit de top100 verdwijnen.
Martin Wallace… Wat ik van hem gespeeld heb vond ik langdradig, ongebalanceerd, een overdosis overtollig chroom en rampzalige spelregels. Om zijn spellen loop ik dus met een grote boog heen. Age of Steam moet ik nog maar eens proberen, en misschien straks Rise of Empires, maar dat is met frisse tegenzin. Tyros is inderdaad wel leuk, maar dat ligt denk ik meer aan de uitgever.
Alleen Brass ken ik niet (en ik denk dat dat wel zo mag blijven). Leuk dat Stef het zo hoog heeft geschopt!
Koehandel, Regenwormen en Graantje de Voorste zijn alledrie toppers in ons gezin. Ik heb Regenwormen al verscheidene malen als kado (laten) geven, onder andere aan een basisschool alhier en elders. De juf was er erg over te spreken omdat het goed helpt bij het automatiseren van rekenen bij kinderen. Koehandel werkt goed om uit te leggen waarom het niet slim is om geld bij te laten drukken, zoals thans de regering van de US of A dat doet.
Ik ben nieuwsgierig naar Brass. Die hoop ik nog een keer op een beurs te spelen. Ik heb een zwak voor Wallace vanwege Tyros. Waarom geen Wallace, Peter Hein?