Dschamál

Het spel …

Het afgelopen jaar kwam de onbekende spelauteur Thomas Liesching vol in het voetlicht te staan toen zijn eerste spel Niagara (hier uitgegeven als Iguazu) de begeerde Spiel des Jahres won. Niagara kenmerkte zich vooral door een hoge mate van originaliteit en prachtig speelmateriaal, waar uitgever Zoch een patent op lijkt te hebben. Tijdens Spiel 2005 presenteerde Zoch het tweede spel van Liesching, getiteld Dschamál.

Het spelmateriaal van Dshamál bestaat uit een zwarte stoffen zak een reeks gekleurde houten speelfiguren in allerlei vormen: onder andere kubussen, pionnen en een kameel. Wat vormgeving betreft doet het spel erg aan Bausack denken (ook al van Zoch), maar heeft weinig met dat spel gemeen. De spelregels bevatten verschillende varianten om Dschamál te spelen, maar in alle gevallen draait het om het grabbelen in de zak.

Iedere variant bestaat uit een reeks duels. Bij zo’n duel steken twee of drie spelers hun hand in de zak en gaan op zoek naar bepaalde speelfiguren. De figuren zijn allemaal vrij klein en lijken verrekte veel op elkaar, vooral als je haast hebt om de goede te zoeken en er nog een of twee handen in de zak aan het graaien zijn. Zodra je denkt het juiste figuur gevonden te hebben, leg je deze op tafel. Als het correct is, win je het duel en mag je de speelsteen houden. Daarna duelleer je met de volgende speler. Wie als eerste een bepaalde verzameling figuren heeft verzameld (dit verschilt per variant), wint het spel.

… en de waardering

Na Niagara is het Liesching met Dschamál weer gelukt om een zeer origineel en luchtig spel te creëren. Dschamál is een feite een grappig partyspel voor zowel kinderen als volwassenen. Voor kleine kinderen vanaf vijf jaar zit er zelfs een speciale variant in, maar iets oudere kinderen kunnen moeiteloos meedoen met de andere varianten.

Het is alleen wel een beetje een alles-of-niets spel: sommige mensen kunnen erg lachen om de stress van het samen in de zak graaien op zoek naar hetzelfde speelfiguur, bij anderen slaat het helemaal dood. Ik kan er persoonlijk wel de humor van inzien, maar als je twijfelt kun je het beter eerst eens proberen.