Geplaatst door Spelers: Bas, Dagmar, Dirk Jan, Niek, Peter Hein, Wendy en Willemien
Gespeelde spellen:
Kolonisten van Catan
Funkenschlag
Red Hot Silly Dragon
Net als vorige week werd er nu bij Bas en Willemien gespeeld, nu alleen met iets meer mensen. Bas had voor zijn verjaardag Funkenschlag gekregen en wilde het graag spelen. Dagmar had Kolonisten mee, met het scenario De Woestijnruiters. Peter Hein deed daar graag aan mee, hij had al anderhalf jaar geen Kolonisten meer gedaan. Dirk Jan en Willemien wilden Funkenschlag wel spelen. Wendy was iets later en koos voor Kolonisten, omdat ze opzag tegen de lange speelduur van Funkenschlag en graag voor twaalven thuis was.
Spelers: Dagmar, Niek, Peter Hein en Wendy
Verwend als de meeste spelers hier zijn, komt De Kolonisten van Catan hier zelden op tafel. Maar na Siedler von Nürnberg een maand geleden kwam nu zomaar het originele spel op tafel, zij het wel met Zeevaarders en het nieuwe scenario De Woestijnruiters (dat overigens ook al in Das Buch stond). Voor alle betrokken spelers was het alweer een tijdje geleden dat ze voor het laatst Kolonisten hadden gespeeld, maar niet zo lang dat er regels uitgelegd moesten worden behalve die van het scenario.
Bij de startopstelling was Wendy de enige die aan leem/steen/heuvels (schrijver dezes spreekt van leem, opgevoed als hij is met de Duitse versie) grensde. Ze hoopte daarmee een gunstige handelspositie te verkrijgen. Helaas voor haar investeerden de andere liever in schepen, om de andere eilanden te koloniseren. Omdat hij goed stond bij zowel hout als wol ging Peter Hein hier het hardst en was hij ook de eerste die een dorp op een van de eilanden plaatste. Dagmar deed ook haar best, Niek gooide het eerst op steden, terwijl Wendy haar positie in leem verder verbeterde door op het hoofdeiland nog een dorpje te bouwen, dat wel gevaarlijk dicht bij de woestijn lag.
Na een tijdje had Dagmar ook een ander eiland bereikt. Peter Hein was al aan zijn tweede eiland toe. Niek en Wendy probeerden ook dit (oostelijke) eiland te bereiken, maar moesten erg hun best doen om grondstoffen voor de schepen te krijgen. Peter Hein koloniseerde rap verder en sneed daarmee Wendy de pas af in het zuiden. Omdat Niek al in het noorden was beland, was daar voor haar ook weinig ruimte en werd ze tussen de heren gemangeld.
Ondertussen was de woestijn vol met de gevreesde nomaden, die als snel het eiland overspoelden. Het waren de dorpjes van Wendy die als eerste ten prooi vielen, even later gevolg door een stad van Niek. De ruiters breidden zich vooral uit in oostelijke richting, waardor Dagmar en Peter Hein veilig waren voor hun expansiedrift. Niek en Wendy besloten om met vereende krachten de ruiters maar te verjagen; helaas ontbrak het hen aan ridders.
Dagmar en Peter Hein besloten uiteindelijk ook maar om een handje te helpen, maar om meer opportunistische redenen: er vallen domweg punten te scoren met het verjagen van woestijnruiters!
Het einde van het spel begon te naderen en Peter Hein verloor wat stoom. Hij had al zijn dorpjes al geplaatst, leek zeker van de langste handelsroute en kon eigenlijk alleen nog punten scoren met steden. Het ontbrak hem echter aan het noodzakelijke erts. Nu was het Dagmar die snel ging. De bouwde de ene stad na het andere dorp en kocht ontwikkelingskaarten bij de vleet. Ze was dicht bij het verkrijgen van de grootste riddermacht. Peter Hein liet de steden voor wat ze waren en ging ook voor de ontwikkelingskaarten, om eerder dan Dagmar een derde ridder te hebben.
Groot was zijn ontreddering toen Niek ineens een truck uithaalde. In een klap plaatste hij zes straten en nam daarmee de langste handelsroute af van Peter Hein. Deze kon dat in zijn beurt nog corrigeren, maar zover kwam het niet. Dagmar speelde haar derde ridder en kwam daarmee op de benodigde dertien punten.
Iedereen vond het wel een aardig scenario. Voor Wendy was het een wat mindere ervaring omdat ze al snel geen kant meer op kon en daarmee de winst wel kon vergeten. Voor de anderen was het nog wel een spannende pot geweest. De gegeven waarderingen zijn die voor het scenario. Dat werd leuk gevonden, al lijkt tien euro toch wel een beetje veel.
Uitslag: Dagmar 13, Niek 11, Peter Hein 9, Wendy 6
Waardering: Dagmar en Peter Hein 4, Niek 3½, Wendy 3
Spelers: Bas, Dirk Jan en Willemien
Bas had al maanden lopen zeggen dat hij Funkenschlag zo’n leuk spel vond en daarom had hij het van Willemien voor zijn verjaardag gekregen. Nu wilde hij het natuurlijk ook doen. Niet iedereen werd daar enthousiast van, en de tigste Kolonistenvariant moest nog gerecenseerd, maar gelukkig voor Bas wilden Dirk Jan en Willemien wel aanschuiven.
Omdat Dirk Jan het nog niet kende zocht men een gebied met niet te dure verbindingen en de keus viel op de oostelijke delen van de Verenigde Staten. Bas bouwde zijn eerste huis in de goedkope noordoosthoek, Dirk Jan in de eveneens goedkope zuidhoek en Willemien ging vrij centraal staan, waarmee ze iets duurdere verbindingen had, maar wel meer uitbreidingsmogelijkheden. Tegen het eind van het eerste deel had Bas zes huizen en kon nergens meer bouwen zonder extreem veel te betalen.
Bas en Willemien kochten als eerste centrale een kolencentrale, terwijl Dirk Jan een gemengde (kolen/olie) kocht. Dirk Jan kocht toch ook kolen om voor de anderen de prijs op te drijven. Dit zette de trend voor het spel, waarin kolen voortdurend schaars waren en er olie in overvloed was. Er kwamen echter vrijwel geen oliecentrales langs om hier gebruik van te maken.
Met drie spelers komt er weinig uranium en afval in het spel. Toen de prijs daarvan een beetje gezakt was begon Willemien over te schakelen op kerncentrales. Dirk Jan kocht nog een afvalcentrale, die wat later toch maar weer door windmolens vervangen werd. Bas hield het bij de kolen met een klein windmolentje, tot de een na laatste ronde. Hij was als laatste bij het veilen toen net de kernfusiecentrale omgedraaid werd en hij die zonder bieden kon kopen.
In de laatste ronde werd het zoals gewoonlijk spannend. Bas en Willemien konden hun capaciteit naar 17 uitbreiden en ook 17 huizen bouwen. Dirk Jan zou niet verder komen dan 15 aan centrale vermogen, dus als het spel inderdaad deze ronde zou ophouden maakte hij weinig kans meer. Er waren genoeg centrales met 6 capaciteit in de markt om iedereen er eentje te verschaffen zonder al te veel te hoeven bieden. Bas was echter heel gemeen door van die centrales de kolencentrale te kopen en vervolgens alle kolen in het spel op te kopen (al had hij die zelf niet allemaal nodig). Hierdoor had Willemien geen brandstof meer voor haar al eerder gekochte kolencentrale en kon daardoor veel minder steden van stroom voorzien.
Bas gaf het spel nog steeds enthousiast een 5, de anderen sloten zich daar na enig weifelen bij aan.
Uitslag: Bas 17, Dirk Jan 15, Willemien 11
Waardering: allen 5
Spelers: Dagmar, Niek, Peter Hein en Wendy
Kolonisten had niet erg lang geduurd dus was er ruim de tijd voor nog een kaartspelletje. Wendy had Red Hot Silly Dragon mee, een blufspelletje van Franse makelij (maar gelukkig met Engelstalige regels). In RHSD beschikt iedere speler over vier avonturiers die op jacht gaan naar de schatten van de draak. Deze laat die natuurlijk niet zomaar inpikken en bestookt de avonturiers met zijn vurige adem. Sommige avonturiers zijn daar beter tegen bestand dan andere, maar dat gaat weer ten koste van hun snelheid. Hoe heet en hoe ver de draak blaast word bepaald met dobbelstenen, die gegooid worden nadat alle spelers een avonturier hebben ingezet. Voor het inzetten wordt wel een kaart gedraaid met daarop een indicatie hoe heet en ver de draak blaast. Kansberekenaars opgelet!
In een eerder potje blies de draak telkens heel vriendelijk, wat de spelers een verkeerde indruk had gegeven. In de eerste ronde van dit potje werden dan ook direct risico?s genomen, met als gevolg dat iedereen een avonturier verloor. We hadden ons lesje wel geleerd en werden nu een stuk voorzichtiger. Dit kon niet voorkomen dat er af en toe nog een avonturier sneuvelde, waardoor Wendy zich gedwongen zag er eentje uit de dood te doen herrijzen.
Na een paar rondes had Niek een voorsprong genomen op de rest. Hij had zijn kaarten slim ingezet, en kon daardoor een keer zijn opbrengst van zes schatten verdubbelen. In de laatste paar rondes maakte Peter Hein het gaat alleen flink kleiner. In wat de laatste ronde bleek (die nu al heel snel kwam) werd de ontvoerde prinses omgedraaid. Niek vermoedde dat hij haar deze ronde niet kon redden, maar zette zijn avonturier toch op het hoogste vak om te voorkomen dat Peter Hein een poging zou doen en zou slagen. Dat bleek verstandig, want Peter Hein scoorde net niet genoeg punten om hem in te halen.
Dagmar en Wendy hadden hun achterstand ook al wat goedgemaakt (de achterstand van Wendy werd vergroot doordat ze de herrijzeniskaart als enige had ingezet), dus als er nog een paar rondes gespeeld waren had het nog erg spannend kunnen worden. Maar nu staken de heren een stokje voor Dagmars roep om een ?ladies? night?.
Uitslag: Niek en Peter Hein 28, Dagmar 25, Wendy 21
Waardering: Niek 4, Wendy 3½, Dagmar en Peter Hein 3