Duell

Het spel …

Duell is een bewerking van En Garde, dat acht jaar geleden bij Abacus verscheen. Het bevat een langwerpig bord met daarop 23 vakjes. Beide spelers plaatsen hun speelfiguur aan de uiteinden van het bord, en het spel kan beginnen. De spelers krijgen ieder vijf kaarten, die de waardes 1 tot en met 5 hebben. Tijdens je beurt speel je een kaart, en verplaats je je figuur precies zoveel stapjes naar voren of naar achteren als de waarde van de kaart. Als je naar voren gaat, mag je niet over je tegenstander heen, bij het terugtrekken mag je niet voorbij je startpositie. Speel je een ‘passende’ kaart waarbij je precies op het vakje van je tegenstander zou komen, dan ga je een duel aan.

In het basisspel is het duel daarmee direct beëindigd, en scoor je een punt. In het spel voor gevorderden krijgt de tegenstander nog een kans om te pareren. Hij moet dan dezelfde kaart uitspelen. Als hij dat niet kan, win je het duel, anders is je tegenstander weer aan de beurt. Om het pareren moeilijker te maken, mag je bij het aangaan van een duel (en alleen dan) meerdere ‘passende’ kaarten uitspelen. Het pareren lukt dan alleen als je tegenstander ook hetzelfde aantal kaarten van die waarde heeft. Een ronde eindigt ook als een speler zijn figuur niet meer kan verplaatsen (de tegenstander scoort dan een punt), of als de laatste kaart van de stapel getrokken wordt. In dat geval scoort de speler die het verst van zijn startpositie af staat een punt.

Als je wat meer variatie wilt, kun je ook met de extra kaarten spelen. Van deze kaarten wordt voor iedere ronde eentje omgedraaid, die deze ronde van kracht is. Deze kaarten passen soms de regels wat aan. Soms mag je dus niet terugtrekken, of speel je met minder kaarten enzovoort.

Aan het begin van de nieuwe ronde worden de figuren weer op hun startpositie geplaatst, en begint een nieuwe. Wie als eerste vijf duels heeft gewonnen, wint het spel.

… en de waardering

Duell is een uiterst simpel spelletje, en bovendien razendsnel. Een ronde is zo voorbij, en je bent nooit langer dan een halfuur bezig tot iemand vijf punten heeft gescoord. Duell komt het best tot zijn recht met de volledige regels (het basisspel kun je gerust overslaan), en is waarschijnlijk ook weer leuker als je de speciale ‘aanvalszet’ uit En Garde gebruikt, die in Duell gesneuveld is. Daarbij is het toegestaan twee kaarten te spelen: een om te lopen, en een tweede om een aanval te doen. De tegenstander heeft dan keuze uit pareren of terugtrekken. Daarmee wordt het spel minder voorspelbaar, en loont de aanval nog meer.

Ondanks dat mijn medespelers nogal negatief waren, heb ik nog best plezier aan Duell beleefd. Als spellensnack (snel en luchtig) is het daarom wel te vergelijken met cacaofantasie. Dat kan ook niet iedereen, die zijn kindertijd ontgroeid is, waarderen (“want het is geen chocola”), maar dat vind ik eigenlijk ook nog best lekker.